Tíminn - 01.07.1973, Blaðsíða 2

2
TÍMINN
Sunnudagur 1. júli 1973
Diane Bauer. Hún er eitt af þeim óskýranlegu fyrirbrigöum, er valda nútima visindum óbærilegum höf-
uðverk.
Frú Selma Sokol, einn fremsti sáifræðingur Bandarikjanna f dag. —Nei, við getum ekki enn skýrt hæfi-
leika Diane litlu. Við erum að rannsaka hæfileika hennar og munum siðar gefa Itarlega skýrslu um þá.
Diane hin
Jramsýna'
Diane Bauer var fjögurra ára gömul i nóvember
1966, er móðir hennar vaknaði upp morgun einn um
fjögurleytið og heyrði, að barnið var að tala við ein-
hvern, sem hún kallaði „Gran”. Frú Bauer vakti
mann sinn, og bæði heyrðu þau skýrt og greinilegt
samtal, sem eftir öllu að dæma var milli Diane og
ömmu hennar, Gran Dot, eins og hún var kölluð
Eugene Bauer og kona hans,
Rena di Mauro, fóru á fætur og
gengu hljóðlega inn i barnaher-
bergiö, sem lá næst við þeirra
herbergi. Dyrnar á milli her-
bergjanna voru opnar. Barnið sat
uppi í rúminu slnu og rabbaði við
einhvern, sem foreldrarnir gátu
ekki séð. Er þau komu inn I her-
bergið, leit litla stúlkan á þau og
sagði:
• — Eruð þið lika komin til að
segja bless við Gran?
Frú Bauer gekk til barnsins og
settist á rúmstokkinn. — Við
hvern varstu að tala?, spurði hún.
Barnið hnyklaði brýrnar. — Auð-
vitað við Gran Dot, svaraði hún,
eins og hana furðaði spurningin
— Hvað sagði Gran Dot við þig,
Di?, spurði faöirinn, — Gran kom
til þess að segja bless við mig,
sagði Diane litla — Hún sa^ðist
ætla i langt ferðalag og að ég ætti
alltaf að vera þæg og góð stúlka
og muna eftir henni, vegna þess
að henni þætti svo vænt um mig.
— Hvernig var hún klædd?
spurði frú Bauer.
— Auðvitað í náttkjól, sagði
Diane. — Hún var i siða, hvita
náttkjólnum, sem hún er alltaf i,
þegar hún er hjá okkur.
— Farðu nú að sofa Diane min,
sagði faðirinn.
Barnið hallaði sér aftur I
rúminu og féll brátt i fasta svefn.
Foreldrarnir gengu hljóðlega út
úr herberginu, afar áhyggjufull.
— Við vissum, við hverju við
máttum búast, sagði frú Bauer
seinna. — Ég vissi, að móðir min
hafði dáið þarna um nóttina.
Rétt fyrir klukkan sjö
morguninn eftir hringdi siminn.
Bauer tók hann, og var honum þá
tilkynnt, að tengdamóðir hans,
hin 64 ára gamla Dorothy Allison,
venjulega kölluð „Gran Dot”,
hefði látizt i svefni um nóttina á
sjúkrahúsi, þar sem hún hafði
verið lögð inn viku áður vegna
hjartaslags.
Bauer hjónin skrifuðu niður allt
það, er skeð hafði um nóttina,
vegna þess að þetta var ekki i
fyrsta sinn, sem dóttir þeirra
hafði upplifað hliðstætt, sem kalla
mætti sýn. Einn helzti sál-
fræðingur Bandarikjanna, frú
Selma Sokol, tjáði foreldrunum,
að likur væru á þvi, að barnið
væri gætt sérlega næmúm skiln-
ingshæfileikum og að öllum lik-
indum dulskynjunarhæfileikum,
þar sem það, er gerzt hafði þessa
nótt, væri bezt skýrt sem dul-
skynjun eða fjarskynjun.
Frú Allison hafði búið i nær 300
km fjarlægð frá Bauer-hjón-
unum, og hafði verið vön að
heimsækja þau nokkrum sinnum
á ári. Siðast hafði hún heimsótt
þau fyrir tveim mánuðum, og þá
hafði farið mjög vel á með henni
og litlu stúlkunni, Diane. —
Konan var að deyja og langaði að
kveðja barnið, og það gerði hún
með fjarskynjun, sagði frú Sokol.
Það var um enga aðra skýringu
að ræða.
En barnið hafði mörgum
sinnum áður sýnt ógnvekjandi
hæfileika til að sjá fyrir óorðna
atburði, og i húsi þvi er Bauer-
fjölskyldan hafði búið i áður,
hafði hún upplifað nokkuð, sem
hefði getað hrætt liftóruna úr
hvaða ' fullorðnum manni, sem
væri.
Diane var um það bil tveggja
og hálfs árs, er hjónin fengu leigt
gamalt hús meðan þau biðu þess,
að þeirra eigið hús yrði fullbúið.
Skömmu eftir að þau fluttu inn,
heyrði frú Bauer, að Diane var að
tala við einhvern inni i barnaher-
berginu. Það var um miðjan dag.
Er frú Bauer ætlaði að grennslast
nánar fyrir um þetta, sá hún að
stúlkan var alein, en talaöi e ngu
að siður við einhverja ósýnilega
persónu. Móðirin varð skelkuð, en
barnið svaraði hreint út og blátt
áfram — Þessi fallega kona er
komintilaðleika viðmig.meðan
ég er hérna.
Þegar herra Bauer kom heim
um kvöldið, sagði konan hans
honum frá þvi, er gerzt hafði.
Með varkárni lagði hann spurn-
ingar fyrir barnið. Og það eina,
sem Diane sagði, var, að til
hennar hefði komið falleg kona i
bláum kjól og hvitum skóm, með
gyllt hár, - til að leika við hana.
Bauer átti langt tal við prestinn
um þetta mál og spurði hann
Bauer-hjónin. Hvorugt þeirra er
gsett hinum minnstu dulrænum
hæfileikum. Fyrst urðu þau
hrædd, en síðan náði skynsemin
og sannleikurinn yfirhöndinni.