Fréttablaðið - 21.08.2004, Blaðsíða 45

„Ég lenti einu sinni í því að að
tala við mann sem var í sjálfs-
vígshugleiðingum. Það var eins
og hann væri dópaður þegar
hann hringdi og ég byrjaði að
tala við hann,“ segir sjálfboðal-
iði sem svarar í númerinu 1717.
„Svo varð hann alltaf slappari
og slappari þannig að ég fór að
spyrja hann hvað hann hefði
tekið inn annað en vín. Þá kom í
ljós að hann hafði tekið inn fullt
af töflum og það tók mig mjög
langan tíma að sannfæra hann
um að hann þyrfti að fara niður
á geðdeild.
Ég hringdi í neyðarlínuna
1212 og fékk hann til að opna
útidyrahurðina fyrir lögregl-
unni og sjúkraflutningamönn-
unum sem ég hafði hringt í.
Þegar þeir komu var hann
orðinn það tæpur að hann
komst ekki aftur að símanum
eftir að hafa opnað útidyra-
hurðina. Síðustu fjórar eða
fimm mínúturnar heyrði ég
bara í bægslaganginum í hon-
um þar sem hann klöngraðist
frá útidyrahurðinni og aftur að
símanum.
Þegar löggan kom þá heyrði
ég í þeim í gegnum símtólið og
fylgdist með því þegar þeir
komu honum út og upp á
sjúkrahús þar sem þeir dældu
upp úr honum töflunum sem
hann hafði tekið inn til að taka
líf sitt.“ ■
LAUGARDAGUR 21. ágúst 2004 33
Reynslusaga sjálfboðaliða hjá 1717:
Hætt kominn
um Rauða krossins er að kunna
að skilja á milli manns sjálfs
sem sjálfboðaliða og einkalífs-
ins. „Okkur er kennt að skilja
eftir í símaverinu það sem kem-
ur upp,“ segir einn sjálfboðalið-
anna hjá 1717. Á Vinalínunni fá
starfsmenn gælunöfn meðan á
samtölunum stendur, slíkt er al-
gengt á mörgum sviðum síma-
þjónustu og þjónar bæði hags-
munum þess sem hringir og
sjálfboðaliðans. Í störfum þar
sem persónuleiki manna getur
verið fyrir fólki í starfi eru oft
fundnar upp ýmsar leiðir til að
starfsmaðurinn tapi sér ekki í
starfinu. Það er algengt að sjá
myndir úr stríði þar sem ein-
kennisbúningar hylja mennina á
bak við búninginn og sólgler-
augu skýla sálinni í augunum.
Þannig verða allir að engum
meðan þeir sinna starfi sínu.
Nafn getur þjónað sama tilgangi
í símaþjónustu. Gunna sem verð-
ur að Þóru bak við símtólið finn-
ur ekki eins mikið fyrir því hver
hann er. „Ég ákveð bara að þetta
sé verk sem ég sé um meðan á
því stendur og svo er það búið.
Ég hef ekki látið þetta trufla
mig. Maður verður að hafa getu
til að setja sig í spor annarra og
sýna þolinmæði, meðaumkunin
er mikilvæg en þetta má ekki
verða að einhverri vellu og væli,
því að meginmarkmiðið er að-
stoða manneskjuna.“
Horft á hamingju annarra
“Fólki sem er langvarandi
veikt líður sérstaklega illa yfir
sumartímann sem og yfir jólin
og áramótin. Það er eins og það
eigi erfitt með að horfa upp á
hamingju annarra þegar því
líður illa. Þar þarf að gera grein-
armun á skammdegisþunglyndi
og alvarlegri afbrigðum þung-
lyndis. Þeir sem eru raunveru-
lega þunglyndir verða ekki glað-
ari með hækkandi sól,“ segir
einn sjálfboðaliðanna. Það er
nokkuð merkilegt til þess að
hugsa að til sé fólk sem líði verr
yfir sumartímann þegar maður
hefði haldið að mönnum ætti að
líða betur í allri birtunni og
auknum hita. Greinileg tilhneig-
ing er hins vegar til þess að sím-
tölum fjölgi þegar tekur að
sumra og í kringum stórhátíðir.
Þeir sem notfæra sér þjónustuna
finna þá hvað mest fyrir því hve
aðstaða þeirra er bágborin, með-
an aðrir eru umvafðir sínum
nánustu og líður kannski betur
en oft áður. „Við höfum talað um
þetta að þegar allt á að leika í
lyndi hjá fólki gerir það það ekki
hjá þeim sem eiga í erfiðleikum.
Það birtir ekki upp hjá sumum,
því miður,“ segir einn sjálfboða-
liðanna. Þetta er samdóma álit
þeirra sem koma að línunum
tveimur og er nokkuð merkilegt
því það storkar útbreiddum hug-
myndum um að samfara sólinni
hækki gleðin í sálinni. Það er í
það minnsta ljóst að olnbogabörn
samfélagsins finna til smæðar
sinnar andspænis hamingju
þeirra sem meira mega sín.
Manngerðir
“Ég sé alla flóru fólks í þessu,
það fer eftir persónugerð fólks
en ekki atvinnuvegi hvort það vill
láta gott af sér leiða. Ég get hjálp-
að öðrum og lært heilmikið af
þessu sjálf í leiðinni. Maður þarf
ekki að fara til útlanda til að að-
stoða aðra, það er nóg af fólki hér
á landi sem þarf á hjálp að
halda,“ segir einn af sjálfboðalið-
um Vinalínunnar. Það er ekki
hægt að setja einn stimpil á það
fólk sem tekur þátt í sjálfboða-
starfinu hjá innhringilínum
Rauða Krossins þótt ákveðin til-
hneiging sé fyrir hendi um að
fólk sem hafi lent í erfiðleikum
og yfirstigið þá gangi til liðs við
samtökin til að miðla af reynslu
sinni til annarra. Fólkið er á öll-
um aldri og kemur hvaðanæva að
og það eina sem því er sammerkt
er viljinn til að hjálpa þeim sem
geta ekki borið sig sjálfir eftir
andlegum nauðsynjum.
Jafnvel í litlu samfélagi eins
og Íslandi, sem er eins og ein
stór vinaleg stofa þar sem allir
þekkjast einhvern veginn, verða
einhverjir út undan. Það er fal-
legt að til sé fólk sem vilji gefa
af sér til þeirra sem líður ekki
eins og þeir tilheyri einhverju
öðru en biðinni eftir betri tíð,
sem kemur kannski aldrei, og á
sama tíma auðgar sjálft sig með
aðstoðinni.
ingi@frettabladid.is
Fræðsluefni Búnaður Föndurvörur Skólavörur Tómstundir Hannyrðir Skrifstofuvörur Húsgögn
Fólki sem er
langvarandi veikt
líður sérstaklega illa yfir
sumartímann sem og yfir
jólin og áramótin. Það er
eins og það eigi erfitt með
að horfa upp á hamingju
annarra þegar því líður illa.
,,
44-45 (32-33) Helgarefni 20.8.2004 19:51 Page 3