Fréttablaðið - 03.02.2005, Blaðsíða 42

F2 14 3. febrúar 2005 FIMMTUDAGUR
Gunnlaug Þorvalds-
dóttir dvaldi í eitt og
hálft ár á Ítalíu þar sem
hún söng í verkinu Credo
eftir Andreo Molino.
Söngur Gunnlaugar er þó
ekki hefðbundinn á
neinn hátt og er hún sér-
lega góð í að herma eftir
dýrum. Eftir dvölina á
Ítalíu hafa opnast margar
dyr og er hún að vinna í
mörgum spennandi verk-
efnum. Marta María Jón-
asdóttir upplifði ævintýr-
ið þegar Gunnlaug rifjaði
það upp yfir kaffi og
beyglu.
Tónlistar- og kattarkonan Gunnlaug
Þorvaldsdóttir lenti í ævintýri lífs síns
þegar hún hélt til Frakklands til að taka
þátt í námskeiði Institude for living voice.
Það er haldið árlega og er ætlað þeim sem
nota röddina sem sitt aðalhljóðfæri.
Gunnlaug er þeim hæfileikum gædd að
geta framkallað hin ótrúlegustu hljóð og
fáir geta hermt eins vel eftir dýrum og
hún. Áður en hún hélt út hafði hún gert
töluvert af því að semja tónlist.
„Ég var alltaf að leita að einhverju sem
myndi henta mér því ég nota röddina svo
mikið. Ég vildi þó ekki nota röddina í
þessum venjulega tilgangi. Þegar ég
heyrði um Institude for living voice hugs-
aði ég stax að þetta gæti verið eitthvað
fyrir mig. Á tónleikunum var ég með
spuna þar sem ég notaði eingöngu rödd-
ina. Fyrst ætlaði ég að vera með mjög flott
frumsamið atriði með undirspili og öllu.
Þegar kom á daginn var ég að falla á tíma
og því framkallaði ég hálfgerðan gjörn-
ing,“ segir hún og byrjar að hlæja.
„Ég get ekki útskýrt hann betur, enda
er ég eiginlega búin að gleyma hvað þetta
var sem ég gerði á sviðinu.“
Þegar hún kom niður af sviðinu biðu
tveir menn eftir henni og báðu hana að
koma með sér baksviðs. Þetta voru þeir
David Moss, aðstandandi Institude for
living voice, og Andreo Molino, yfirmað-
ur tónlistardeildarinnar Fabrica og höf-
undur verksins Credo.
„Fyrst hélt ég að þeim hefði mislíkað
svona svakalega hvað ég var að gera en
það var allt annað uppi á teningnum. Þeir
buðu mér að koma til Ítalíu til að taka
þátt í verkinu Credo, en það hékk einnig
á spýtunni að ég hefði tækifæri til að
vinna að minni eigin tónlist.“
Hún var ekki lengi að hugsa sig um,
fór til Íslands og pakkaði niður og mánuði
síðar var hún mætt til Ítalíu.
Snillingur í skrítnum hljóðum
Gunnlaug byrjaði strax að vinna í Fabrica
en fyrirtækið er í eigu fatakeðjunnar
Benetton og er staðsett rétt fyrir utan
Feneyjar.
„Ég var upphaflega ráðin til að taka
þátt í Credo, syngja í því verki og gefa frá
mér skrítin hljóð,“ segir Gunnlaug en hún
var líka að stússast í ýmsum ólíkum hlut-
um meðan á dvölinni stóð. Einn daginn
fékk hún það verkefni að tala inn á
Benetton auglýsingar, bæði á íslensku og
ensku. Hún skrifaði smásögu um súkku-
laði sem hún byggði á eigin reynslu og
kom út á prenti. Athygli fjölmiðla var líka
mikil og Gunnlaug segir að mikill tími
hafi farið í myndatökur og viðtöl. Þetta
verkefni teygði anga sína víða en á þessu
ári verður gefinn út geisladiskur af
Fabrica með frumsömdu efni eftir Gunn-
laugu í experimental stíl. í Fabrica voru
listamenn frá öllum heimshornum.
„Það var svo skemmtilegt að kynnast
öllu þessu ólíka fólki. Í hverjum mánuði
komu listamenn í prufur, en færri komust
að en vildu. Ég hitti því ógrynni af alls-
konar hugmynda- og hæfileikaríku fólki.
Ég bjó fyrst með strák frá Frakklandi sem
vinnur mikið með ljósmyndir og teikn-
ingar. Hann hefur verið að vinna mikið
fyrir Nike og Louis Vuitton. Seinna bjó
ég með grafískum hönnuði frá Noregi og
ásláttarleikara frá Senegal sem kom beint
úr frumskóginum. Hann lét okkur sitja á
gólfinu og borða öll upp úr sömu skálinni
þegar hann var búinn að elda sinn
Senegal rétt,“ segir hún glaðlega.
Sér lífið í öðru ljósi
Verkið Credo er stórbrotið. Í því spilar
100 manna sinfóníuhljómsveit, ótal
söngvarar og sjö leikarar. Hljóðfæraleik-
arar frá Jerúsalem, Istanbúl og Belfast
spila „live“ með í Credo í gegnum gervi-
hnött og er því varpað á risaskjái á
sviðinu.
„Hljóðfæraleikararnir frá Jerúsalem,
Istanbúl og Belfast dvöldu á Ítalíu um
tveggja mánaða skeið. Það var frábært að
kynnast þeim og við djömmuðum alltaf
saman einu sinni í viku. Þar voru allir á
útopnu.“
Verkið Credo var flutt í Þýskalandi og
á lestarstöðinni í Róm fyrir alla friðar-
verðlaunahafa Nóbels. Í júlí verður það
flutt í Ástralíu og þá mun Gunnlaug
leggja land undir fót til að taka þátt í
gleðinni. Hún hlakkar mikið til.
„Í Fabrica fær fólk yfirleitt bara árs-
samning. Staðurinn er ekki hannaður
þannig að maður geti verið þar lengi.
Fabrica er staður til að prófa sig áfram og
þróast. Eftir tímann í Fabrica sé ég lífið í
öðru ljósi.“
Mamma hans Mura
Í vikunni greindi Fréttablaðið frá því að
hinn íslenski fressköttur, Muri, léki eitt af
aðalhlutverkum í myndbandi Bjarkar
Guðmundsdóttur. Muri er einn af kött-
unum hennar Gunnlaugar og hún segir
að hann sé sérstaklega hlýðinn og vel gef-
inn. Gunnlaug segir þó að kattarstandið
sé að fjara út vegna tónlistarinnar.
„Eftir að ég kom heim er ég að vinna
við mína eigin tónlist. Ég er til dæmis
að gera tónlist fyrir tvær listrænar stutt-
myndir sem vinir mínir frá Brasilíu eru
að gera, en ég kynntist þeim á Ítalíu.
Svo er ég að vinna tónlist fyrir hönnuð
í Portúgal. Ég er að gera tískusýn-
ingatónlist en hönnuðirnir framleiða
undir nafninu Krvkurva. Í framtíðinni
ætla ég að halda áfram á þessari braut,
nota röddina á minn óhefðbundna hátt
og semja tónlist.“Vinningar verða afhendir hjá BT Smáralind. Kópavogi. Með því að taka þátt ertu kominn í SMS klúbb. 99 kr/skeytið
Sendu SMS skeytið JA MFF á
númerið 1900 og þú gætir unnið.
Vinningar eru: • Miðar fyrir 2 á Meet the Fuckers
• Varningur tengdur myndinni • DVD myndir • Margt fleira.
11. hve
r
vinn
ur!
ÞANDI RADDBÖNDIN
Í BOÐI BENETTON
Páll Kristjánsson hnífasmiður
„Enginn hnífur eins sem keyptur er hjá mér.“
Páll Kristjánsson á hnífa hjá finnskum safnara
Meðal þriggja
þúsund hnífa
Enn hefur ekki skapast nein sérstök
hefð fyrir því að gefa hnífa hérlendis.
Hvort hér sé um að ræða arfleifð gam-
allar hjátrúar eða einhverjar annarrar
ástæðu verður ósagt látið. Hins vegar
hafa hinar Norðurlandaþjóðirnar gíf-
urlega mikla hefð og inni í þá hefð
hefur Páll Kristjánsson, eini sérhæfði
hnífagerðarmaðurinn á Íslandi, verið
síðastliðin fimmtán ár. Páll smíðar
hnífana sína aðallega úr íslensku hrá-
efni, en blöðin fær hann frá eldsmiðj-
um á Norðurlöndum. „Ég er samt
alltaf að reyna fá hráefni úr mismun-
andi löndum og nýlega kom vinur
minn með flís úr mammúttönn frá Sí-
beríu og ef ég kemst yfir einhver efni
á þeim stöðum sem ég er að ferðast þá
nota ég þau,“ segir Páll sem byrjaði
sjálfur að fikra sig áfram við gerð
hnífa, en fór síðan til Danmerkur á
námskeið í hnífagerð.
Hann segist hanna hvern hníf fyrir
sig, og þannig verði enginn hnífur
eins. „Menn geta verið vissir um að
enginn hafi eins hníf og þeir sjálfir,
þegar þeir kaupa hníf frá mér.“ Páll
segist telja að um níutíu og fimm pró-
sent af sinni framleiðslu fari til út-
landa, enda sé í nágrannalöndunum
mikil hefð fyrir hnífasöfnun og hnífa-
gerð. „Hver dalur í Noregi er með sinn
hníf, og þegar Norðmenn eiga stóraf-
mæli fá þeir margir hverjir hníf.“ Þá
hafi einnig Lappar sína hefð og í
Danmörku hafi þeir sína hnífahefð.
Þá hefur Páll selt Finna þrjá hnífa
sem er mikill hnífasafnari. „Hann á
um þrjú þúsund hnífa, sem hver og
einn er geymdur í glerkassa í byggingu
sem er stærri en húsið hans,“ segir Páll
sem óttast ekki að hnífarnir hans týn-
ist, hver hönnuður hafi sinn kassa.
„Hann kaupir flottustu hnífana hvar
sem hann kemur.“
Hnífar úr smiðju Páls
Tónlist og kettir
Kisur hafa alltaf átt greiða leið að hjarta Gunnlaugar. Þegar hún hélt af stað til Ítalíu
átti hún 20 kisur sem hún skildi eftir hjá sambýlismanninum Guðmundi Péturssyni
tónlistarmanni.
Demó af disknum
Fabrica mun gefa út tónlist Gunnlaugar á þessu ári. Myndin á demóútgáfu disksins er
mjög svöl en hún var tekin af japönskum ljósmyndara sem hún kynntist á Ítalíu.
Á sviðinu
Gunnlaug að syngja í verkinu Credo. Í
bakgrunni er mynd af henni sjálfri sem
varpað var á risaskjá á tónleikunum.