Fréttablaðið - 03.02.2005, Blaðsíða 72

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 550 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 550 5005, fax: 550 5006, ritstjorn@frettabladid.is
DREIFING: dreifing@posthusid.is Auglýsingadeild: auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is
VI Ð S EG J U M F R É T T I R SM Á A U G L Ý S I N G AS Í M I N N E R 550 5000
ÓKEYPIS
LÖGFRÆÐIAÐSTOÐ
á hverju fimmtudagskvöldi
kl. 19.30 til 22.00 í síma 5511012.
ORATOR,
félag laganema við
Háskóla Íslands.
Skuldlaus
Það var í fréttum í vikunni að eft-irspurn eftir dýru húsnæði hefur
aukist mjög á Íslandi. Mikil eftir-
spurn er eftir húsum sem eru dýrari
en 100 milljónir. Og núna er byrjað
að byggja glæsilegt einbýlishús sem
er tæpir 700 fermetrar að stærð.
Gott pláss fyrir kjarnafjölskyldu.
Eða fyrir eldri hjón sem hafa gaman
af göngum og eiga erfitt með að
henda drasli.
ÞAÐ ER SVO RÍKT í okkur, sér-
staklega þegar vel gengur, að reyna
að eignast sem mest af hlutum. Nota
tækifærið. Og helst að vera skuld-
laus. Hjá mörgum er það takmark í
lífinu. Það er meira að segja gömul
og góð, íslensk dyggð. Að geta skilið
eitthvað eftir sig handa afkomend-
um sínum. Og það eru svo margir
sem leggja svo hart að sér við það.
Það er gott og blessað á meðan
maður gleymir ekki sínum nánustu í
öllum hamaganginum. Það þarf
nefnilega aðallega að sinna þeim.
Hvað stoðar það manninn að eignast
allan heiminn ef hann fyrirgerir
sálu sinni? Börnin manns lifa ekki á
brauði einu saman. Gott hjónaband
er ekki gert út steinsteypu.
Vil ég fá þessa áletrun á legsteininn
minn?:
HÉR HVÍLIR JÓN GNARR. HANN
VAR SKULDLAUS OG LÉT EFTIR
SIG TÖLUVERÐAR EIGNIR.
TIL HVERS AÐ streða við að eign-
ast hluti ef maður gleymir að ala
upp börnin sín? Kunna þau þá nokk-
uð að fara með alla þessa hluti? Þeg-
ar þau eru orðin fullorðin, munu þau
þá ekki bara eyða öllum auðæfunum
í sukk og vitleysu? Frekar ömurlegt
að vera dauður og þurfa að horfa
uppá það og geta ekkert gert.
Í RAUNINNI eigum við ekki neitt.
Við komum nakin í þennan heim og
förum nakin úr honum aftur. Við
komum ekki með neitt og við getum
ekki tekið neitt með okkur. Stærsta
lánið sem við fáum, er lífið okkar.
Og við fáum vexti af því í hlutfalli
við hvernig við förum með það. Að
þykjast eiga eitthvað er bara frekja.
Guð á allt, öll hús, allar jarðir og
alla peninga. Við fáum hluti bara
lánaða og eigum að fara vel með þá.
Við erum leiguliðar. Gestir. Maður-
inn er fátækur í eðli sínu. Að skilja
það er að vera, það sem Jesús kallar,
fátækur í anda. Þá er alveg sama
hversu ríkur maður er, maður skilur
að maður er bara með hlutina að
láni. Og þvílíkur léttir! Það er bara
eins og að vera kominn til himna. ■
JÓNS GNARR
BAKÞANKAR
Með Fréttablaðinu
alla fimmtudaga
Vi› segjum fréttir