Fréttablaðið - 19.03.2005, Blaðsíða 36

Finnst Willy’s-jeppar
vera langflottastir
Jón Karl kveðst hafa haft úrvalsmenn í að gera upp jeppana og nefnir sérstaklega þá Erling Ólafsson og Rúnar Sverrisson. Hann segir
áhuga á þessum bílum vera að aukast stórlega, enda séu þeir merkilegir sögulega séð.
Jón Karl Snorrason, flugmað-
ur og ljósmyndari, á tvo
gamla Willy’s-jeppa. Annar er
árgerð 1948, uppgerður, og
hinn er árgerð 1953, gamall
Ísraelsjeppi sem er nálægt
því að komast á götuna eftir
gagngerar endurbætur.
„Ég er forfallinn áhugamaður um
gamla Willy’s-jeppa,“ segir Jón
Karl. „Það eru allir með einhverja
bilun og misjafnt hvar hún liggur.
Þetta er bilunin hjá mér!“ Hann
kveðst hafa keypt eldri bílinn,
Willy’s CJ 2A, frá Ameríku árið
1992 eftir að hafa séð hann á mynd
í svarthvítu blaði. Þegar búið hafi
verið að sandblása hann hafi eigin-
lega ekkert verið eftir nema
sparsl. „Það þurfti að endurnýja
allt í honum nema grindina, hval-
bakinn og grillið og þetta var mik-
ið bras og dýrt. Það þarf mikla
þrjósku og úthald í svona verk,“
segir Jón Karl. Hann kveðst alltaf
hafa miðað við að komast á jepp-
anum á þjóðhátíðina á Þingvöllum
1994 sem síðan hefur gengið undir
nafninu „þjóðvegahátíðin“. Það
slapp. Jeppinn komst á götuna
klukkan 16.30 þann 16. júní. „Ég
fór snemma á Þingvöll á þjóð-
hátíðardaginn og jeppinn var eins
og einn af sýningargripunum á
staðnum,“ rifjar Jón Karl upp.
Hann segir jeppann í fínu lagi enn
og nú bara notaðan kringum sum-
arbústaðinn austur í sveitum.
Það er líka saga kringum nýrri
jeppann. „Fyrsti bíllinn sem ég
eignaðist var ‘53 módel af Willy’s
sem ég keypti af föður mínum
1968 þegar ég var 18 ára og þótti
hann þá þegar fornlegur,“ segir
Jón Karl og heldur áfram: „Ég
seldi hann en var svo gefið hræ af
eins bíl fyrir þremur árum,
Willy’s CJ3B með toppventlavél.
Ég fór í að rífa hann í sundur og
er kominn langt með að gera hann
eins og nýjan með góðra manna
hjálp. Hann verður „original“
grænn eins og sá sem ég átti
fyrst.“
Jón Karl viðurkennir að þetta
sé dýrt hobbí. Sérstaklega fyrir
mann sem geri lítið sjálfur og
kaupi mikla vinnu. „Það er samt
margt verra,“ segir hann til rétt-
lætingar. „Maður gæti verið á
börunum og þá með móral daginn
eftir. Þetta hefur aðeins minni
eftirköst því maður reynir að
gleyma útgjöldunum og talar ekki
mikið um þau heima fyrir!“
Hann segir bílana báða vera
þriggja gíra, með 4 cylindra vél-
ar. „Maður fer mest í 65-70 kíló-
metra hraða en þetta eru liprir og
skemmtilegir bílar. Flottir í sveit-
inni. Willy’s-jepparnir eru merki-
legir því þeir tóku við af hestun-
um á sínum tíma og komu okkur
inn í nútímann.“
gun@frettabladid.is
Þrátt fyrir að Hummer H1 og síðar H2 séu í augum
margra holdgervingar frelsisins að hætti Ameríku hefur
sala á þeim minnkað jafnt og þétt á undanförnum misser-
um. Helst er því um að kenna að bílarnir eru þungir, elds-
neytisfrekir og stórir; allt sem amerískir bílar áttu einu
sinni að vera.
Til að mæta nýjum kröfum bílakaupenda mun Hum-
mer bjóða upp á nýjan bíl, H3, á næsta ári. H3 er lítill og
léttur í samanburði við stóru bræður sína. Hann er byggð-
ur á sömu grind og Chevy Colorado og vegur aðeins rúm-
lega 2,1 tonn. Þrátt fyrir það er hér algjör þjarkur á ferð-
inni því að með sparneytnum 220 hestafla 3,5 lítra 5
strokka mótor getur hann dregið rúm 2 tonn, eða næstum
sína eigin þyngd.
Ekki er ólíklegt að H3 muni í framtíðinni verða boðinn
með stærri vélar. Þangað til geta Hummer-aðdáendur
glaðst yfir þessum nýja fjölskyldumeðlim, sem er líka
ódýrari en eldri tegundirnar og mun kosta rúmar 2 millj-
ónir króna á Ameríkumarkaði. ■
Hummer eignast lítinn bróður
H3 er svar Hummer við óskum neytenda.
Ættarsvipurinn leynir sér ekki þó að H3 sé miklu minni en
H1.
Jón Karl með fjölskylduna um borð í
Willy’s 1948 árgerð í sumarsælunni.
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/P
JE
TU
R
4 19. mars 2005 LAUGARDAGUR