Fréttablaðið - 09.11.2005, Blaðsíða 14

9. nóvember 2005 MIÐVIKUDAGUR14
nær og fjær
„ORÐRÉTT“
ELDFIMUR eldgleypir sýnir listir sínar við upphaf Huizhou hátíðarinnar í Shexian-héraði í
Kína. AP
Röng áætlun
„Okkur hefur ekki tekist að
fjölga farþegum eins og við
gerðum okkur vonir um.“
Björk Vilhelmsdóttir, formaður stjórnar
Strætó, í Fréttablaðinu, um að Strætó
hafi farið 115 milljónir fram úr áætlun.
Afsakið
„Við biðjum þá viðskipta-
vini okkar sem hafa mis-
skilið þetta afsökunar.“
Hermann Jónasson hjá sölu- og
markaðssviði Landsbankans, í Morgun-
blaðinu, um ómerkta auglýsingu í formi
dreifibréfs.
Alls kyns munir eru settir
í kistur hjá látnu fólki. Allt
frá skartgripum og blómum
til veiðistanga og gæludýra.
Enginn framliðinn Íslend-
ingur hefur þó tekið far-
síma yfir móðuna miklu.
Frímann Andrésson, útfarar-
stjóri í Fossvogskirkjugarði,
segir mjög algengt að skartgrip-
ir, blóm og myndir séu settar í
kistur hjá látnum ættingjum og
vinum. Þetta hafi tíðkast lengi og
segir Frímann Íslendinga fremur
fastheldna í þessum málum. Hins
vegar komi öðru hverju upp til-
vik þar sem persónulegir hlutir
séu settir í kistuna. „Þetta eru
hlutir eins og sígarettupakki eða
veiðistöng,“ segir Frímann, en
furðulegast fannst honum þegar
köttur var grafinn með eiganda
sínum. „Þetta var köttur sem
hafði fylgt eiganda sínum lengi
og enginn gat tekið við,“ segir
Frímann, sem segir engar reglur
lúta sérstaklega að því hvað megi
fylgja hinum látna í gröfina.
Heyrst hefur af því í útlönd-
um að látnir séu farnir að taka
farsímana með sér í gröfina.
Frímann veit ekki til þess að
slíkt hafi verið gert hér á landi og
þykir í raun mjög ólíklegt að það
verði á næstunni.
Oft á tíðum eru settir hlutir
í kistuna sem tengjast áhuga-
málum fólks eins og veiði og
íþróttum. „Oft er komið með þetta
til okkar strax og við sjáum um
að setja hlutinn í kistuna,“ segir
Frímann en oft á tíðum kemur
fólk með minni hluti með sér í
kistulagninguna. „Stundum er
þá sígarettupakka eða vískifleyg
gaukað ofan í kistuna,“ segir Frí-
mann, en oftar en ekki eru það
nánir vinir en ekki fjölskylda
sem gerir slíkt.
Frímann segir það aukast að
fólk sé jarðað í sínum eigin fötum
en hjá útfararþjónustunni er hægt
að fá sérstök líkklæði úr hvítu
bómullarefni. „Algengast er að
hinir látnu séu klæddir í spariföt,
náttföt eða jogginggalla,“ segir
Frímann en sumir séu einnig
klæddir í einkennisföt og þá séu
frímúrarar stundum jarðaðir í
kjólfötum. „Mér finnst það per-
sónulegra og brýtur svolítið upp,
enda allt annað í kistunni hvítt,“
segir Frímann sem óttast ekki að
setja þurfi reglur um farsíma í
líkkistum. ■
Veiðistöng í kistunni
ÚTFARARSTJÓRI Frímann Andrésson, útfararstjóri í Fossvogskirkjugarði, veit ekki til þess að farsími hafi verið settur í kistu með eiganda
sínum hér á Íslandi. PJETUR
Þegar Daníel Árnason lá á Barna-
spítala Hringsins fyrr á árinu tók
hann strax eftir árituðum treyjum
leikmanna Chelsea og Liverpool
á vegg í unglingaherberginu og
saknaði treyju áritaðri af sínum
mönnum í Manchester United.
Faðir drengsins kom áleiðis ósk
til stjórnar stuðningsmanna-
klúbbs Manchester United á
Íslandi um að úr þessu yrði bætt.
Í sumar tókst stjórninni að fá
slíkan kostagrip sem hún afhenti
nýlega Barnaspítala Hringsins og
fékk frábærar viðtökur.
Börn og unglingar á Barnaspít-
alanum, svo og læknar, hjúkrun-
arfólk og aðstandendur barnanna
voru viðstaddir mjög vel heppn-
aða athöfn.
Treyjunni hefur verið fundinn
staður á vegg í unglingaherberg-
inu þar sem tómstundaaðstaða
er fyrir unglinga með sjónvarpi,
tölvum og leiktækjum. ■
Stuðningsmannaklúbbur Manchester United:
Gaf Hringnum áritaða treyju
VEL ÞEGIN Áritaða Manchester United-treyjan vakti mikla lukku hjá börnunum á Barna-
spítala Hringsins.
„Það er nú ekkert sérstakt að frétta, hér er bara gott veður og
fé komið af fjalli, menn eru þó að huga að einhverjum
eftirreitum,“ segir Hákon Aðalsteinsson, hagyrðingur og
skógarbóndi í Húsum í Fljótsdal.
„Svo var bændahátíð haldin á Egilsstöðum fyrir skemmstu
og þar var mikið húllumhæ og eins þegar tveir sveitungar
hér héldu upp á stórafmæli sín með pomp og prakt.“
Hákon var spurður að því hvort hann væri að yrkja
eitthvað um þessar mundir. „Nei, ég geri lítið af því núna
og þó er mér ekkert sérlega stirt um stef. Það er bara ekki
hægt að vera að sprauta þessu yfir almenning í tíma og
ótíma.“
Og svo er það rjúpan. „Það hefur verið lítið af rjúpu
hér enda var það fyrirséð. Við sem förum um fjöll
hér vorum búnir að sjá það að rjúpunni væri
ekkert að fjölga þótt menn væru að gera því
skóna. Við hefðum geta sagt fræðingun-
um frá þessu en við erum bara ekki
spurðir, þetta er allt saman gert eftir
einhverjum bókmenntum.
En ég hef einnig verið að fara með skyttur hér á fjöll á
hreindýraveiðar. Þetta geta verið erfiðar ferðir en samt
skemmtilegar og maður kynnist góðum skyttum og
fyrirtaksfólki. Það er gaman að segja frá því að
skytturnar frá hinum Norðurlöndunum eru
vanar að hafst við í skógum og verða því hálf
einmana uppi á heiðunum í þessari gríðarlegu
víðáttu sem hér er.
En veiðarnar gengu vel og kvótinn náðist, eða
svona eins og þurfti.“
Engin bók kemur út eftir Hákon um þessi
jól en hann gengur þó með einhver
ritverk í maganum. „Jú, ég er eitthvað að
skrifa, svona smásögur og sögur af fólki
og annað þvíumlíkt. Ætli maður bindi þetta ekki
einhverntímann í bók, ég á svona frekar von
á því.“
HVAÐ ER AÐ FRÉTTA? HÁKON AÐALSTEINSSON, BÓNDI OG HAGYRÐINGUR
Verða einmana uppi á heiðum