Fréttablaðið - 22.01.2006, Síða 72

22. janúar 2006 SUNNUDAGUR40
Jaliesky Garcia stendur í ströngu með íslenska lands-liðinu þessa dagana. Hann er
óðum að ná sér eftir meiðsli í tá og
keppist þessa dagana við að koma
sér í form fyrir Evrópumótið í
Sviss.
Garcia ólst upp í smábænum
Pinar Del Rio á Kúbu og var ungur
að aldri þegar hann hóf að æfa
handbolta. Spurður um hvernig
það hafi komið til segir Garcia að
það hafi verið hálfgerð tilviljun.
„Ég var níu ára gamall
stráklingur þegar handbolta-
þjálfari kom í skólann minn.
Hann sagðist vera að þjálfa upp
handboltalið og vantaði einstakl-
inga til æfinga. Ég rétti strax
upp höndina til merkis um að ég
vildi æfa þrátt fyrir að vita ekk-
ert um hvað íþróttin snerist. Ég
var mjög ánægður með það að fá
að æfa handbolta þar sem ég fékk
aldrei tækifæri til þess að spila
hafnarbolta, körfubolta eða blak.
Ástæðan var sú að ég vissi ekkert
hvernig eða hvar ég gæti byrj-
að að æfa þessar íþróttir. Þegar
þessi handboltaþjálfari kom síðan
í skólann greip ég tækifærið og
byrjaði að æfa. Þetta var líka
hentugt þar sem ég bjó einungis
um 50 metra frá æfingavellinum.
Ég fór því á hverjum einasta degi
eftir skóla og æfði handbolta á
þessum velli.“
Vinur Duranona
Garcia segir að sér hafi alls ekki
dottið í hug að koma til Íslands að
spila handbolta fyrr en góðvinur
hans, Julian Duranona kom með
þá uppástungu. „Það var alls ekki
mín ákvörðun. Áður en ég kom
hingað til lands bjó ég úti í Banda-
ríkjunum í eitt og hálft ár. Síðan
flutti ég til Puerto Rico, aðallega
vegna þess að þar var auðveld-
ara að fá vinnu þar sem ég talaði
sama tungumál og innfæddir. Ég
hafði, þegar þarna var komið við
sögu, ekki spilað handbolta í þrjú
ár.“
„Einn daginn var Julian Duran-
ona, í heimsókn hjá mér í Puerto
Rico og ég spurði hann hvort hann
vissi um einhver lið sem hefðu
mögulega áhuga á mér. Duranona
bauð mér að koma og æfa með
sínu liði í þýskalandi. Mér gekk
ekki vel á æfingunum þar vegna
þess að líkamlegt ástand mitt var
ekki gott. Julian hringdi því í vin
sinn frá Íslandi og spurðist fyrir
um lið sem væru tilbúin að leyfa
mér að koma til reynslu. Ég fékk
síðan tækifæri hjá HK og skrifaði
undir samning við þá.“
Garcia átti í töluverðum erfið-
leikum með að aðlagast Íslandi og
sérstaklega íslenska vetrinum.
„Mér fannst reyndar ekkert
svo erfitt í ágúst og septemb-
er þar sem sólin var ennþá hátt
á lofti og ég gerði lítið annað en
að æfa. Þegar vetur fór síðan að
nálgast fannst mér sífellt erfið-
ara að búa á landinu þar sem það
var eilíft myrkur. Ég var auðvitað
algjörlega óvanur þessu frá fyrri
heimkynnum mínum. Einnig
fannst mér afar erfitt að þurfa að
vinna á daginn og æfa á kvöldin
þar sem ég var í svo lélegu formi.
Því var ég oft mjög þreyttur
þegar æfingar loksins byrjuðu á
kvöldin. Forsvarsmenn HK voru
líka ekki sáttir við mig á þessum
tíma, skiljanlega, þar sem ég var
að spila illa. Þeir sögðu við mig
að ég myndi klára tímabilið og að
síðan myndi ég fara frá liðinu.
Tímamótaferð til Puerto Ríkó
Í desember þetta ár fóru ég og
konan mín til Puerto Rico, bæði
til að fá frí frá birtuleysinu en
einnig svo ég gæti æft sjálfur án
þess að þurfa að hugsa um vinnu.
Ég var í Puerto Rico í 18 daga og
ég kom til baka í mun betra formi
en ég hafði áður verið. Í kjölfar-
ið fór ég að spila mun betur en
ég hafði áður gert. HK bauð mér
síðan tveggja ára samning eftir
tímabilið sem ég skrifaði undir.
Þegar þarna var komið við sögu
ákvað ég að leggja meiri metnað í
handboltann. Ég hætti því í vinn-
unni og æfði handbolta kvölds og
morgna. Fyrir mér var það ekki
aðalatriðið hve mikla peninga ég
fékk á þessum tímapunkti. Það
skipti mig meira máli að spila
handbolta og hugsa um framtíð
mína sem handboltamaður. Ég
segi alltaf að æfingin skapi meist-
arann. Það var hugarfarið sem
ég tamdi mér á þessum tíma. Ef
ég ætlaði mér að verða virkilega
góður þurfti ég að einbeita mér
eingöngu að boltanum.“
Íslenskt vegabréf hafði síðan
mikla merkingu fyrir Garcia sem
segir að ríkisborgararétturinn
hafi breytt lífi sínu til hins betra.
„Þegar ég fékk íslenska vegabréf-
ið í hendurnar þá var margt sem
fór í gegnum hugann. Það var
ekki einungis að ég fengi vega-
bréf sem myndi opna dyrnar fyrir
framtíðina. Það var einnig sá
heiður að spila fyrir hönd íslenska
landsliðsins.
Hef metnað fyrir landsliðinu
Með íslensku vegabréfi breyttust
framtíðarhorfur mínar til hins
betra og ég er gríðarlega þakk-
látur fyrir það. Ég er einnig mjög
stoltur að hafa íslenskan ríkis-
borgararétt og að getað spilað
fyrir hönd Íslands á stórmótum
eins og HM og EM. Auðvitað lít
ég enn á mig sem Kúbverja, þar
sem ég fæddist og ólst þar upp. En
ég er líka Íslendingur þar sem ég
spila fyrir íslenska landsliðið og
ég hef mikinn metnað fyrir hönd
Íslands.“
Aðspurður um samanburð á
þýsku deildinni og þeirri íslensku
segir Garcia að munurinn sé
mikill.
„Þýska deildin er einfaldlega
mun sterkari deild. Þar spila
einungis bestu leikmenn í
heiminum og handboltinn
sem þar er spilaður er
öðruvísi en á Íslandi.
Flestir leikmenn
eru nánast tveir
metrar á hæð og
miklu líkam-
lega sterk-
ari. Hand-
boltinn á Íslandi er mjög hraður
þar sem mikið er um smáa og
knáa leikmenn. Fyrir mig var
þetta líka töluvert áfall þar sem
á Íslandi fékk ég boltann og skaut
nánast alltaf á markið. í Þýska-
landi eru fleiri leikmenn sem geta
einnig skotið á markið og því þarf
að hugsa meira um liðsheildina og
hvað er gott fyrir liðið.
Garcia hefur undanfarið gegnt
lykilhlutverki hjá liði sínu Göpp-
ingen í þýsku deildinni. Hann
hefur samt sem áður átt við tölu-
verð meiðsli að stríða undanfarna
mánuði. „Snemma á tímabilinu
meiddist ég á fingri og var því frá
í um einn og hálfan mánuð. Þegar
ég hafði nokkurn veginn jafnað
mig á þeim meiðslum og var kom-
inn í þokkalegt form aftur meidd-
ist ég á tánni í leik gegn Lemgo.
Ég hef verið að glíma við þessi
meiðsli síðan.“
Sárnaði fjölmiðlaumfjöllun
Samband HSÍ og Göppingen vegna
Garcia hefur verið afar stirt á
seinustu misserum. Garcia tekur
undir það og segir að fjölmiðlar og
hann sjálfur beri nokkra ábyrgð
á því. „Þetta byrjaði allt í fyrra
þegar faðir minn féll frá. Ég fór
þá til Puerto Rico til þess að laga
vandamál sem komu upp varðandi
vegabréfsáritun mína. Síðan fór
ég beint til Kúbu til að ganga frá
málum varðandi föður minn. Satt
best að segja var ég ekki í neinu
ástandi til þess að spila handbolta
á þessum tíma, hvorki með Göpp-
ingen né íslenska landsliðinu. Ég
veit ekki hvort fólk hugsar öðru-
vísi hér á Íslandi en til dæmis á
Kúbu, en mér fannst ég þurfa að
vera til staðar fyrir fjölskyldu
mína vegna fráfalls föður míns.
Daginn sem ég fékk fréttirn-
ar um andlát föður míns var ég á
leiðinni að spila leik í þýsku deild-
inni. Ég sagði við þjálfarann að
ég myndi spila leikinn en að
daginn eftir færi ég til
Puerto Rico að hitta
fjölskyldu mína.
Ég var auðvitað
bara skugginn af
sjálfum mér í
þessum leik og leið mjög illa. Ein
af ástæðum fyrir því að allt fór í
háaloft á Íslandi var að ég hringdi
ekki í landsliðsþjálfarann og lét
hann vita af fráfalli föður míns.
Þetta leit því frekar illa út fyrir
mig þegar ég var valinn í liðið
og kom ekki til landsins. Þegar
ég sný aftur frá Kúbu til Puerto
Rico fæ ég fréttir af því hvernig
málið hefur þróast á Íslandi og að
fjölmiðlar hafi nánast rifið mig í
sig. Mér fannst þetta mjög leiðin-
legt og ég tók það mjög nærri mér
hvernig tekið var á málinu. Þetta
var túlkað á þann veg að mér væri
alveg sama um landsliðið og vildi
í raun ekki spila fyrir Ísland sem
er auðvitað ekki rétt. Það var eins
og menn héldu að ég væri bara í
fríi á Puerto Rico og væri alveg
sama um allt og alla á Íslandi.
Ástæðan fyrir samskiptaörðug-
leikunum?
Þetta bitnaði auðvitað á Göpp-
ingen einnig því að þegar ég kom
aftur til Þýskalands eftir lands-
leikina með Íslandi sáu þeir að
ég var ekki sami leikmaðurinn
og hafði farið frá þeim. Ég var í
góðu formi líkamlega en andlega
var ég ekki í góðu standi, bæði
vegna fráfalls föður míns en
einnig vegna þess sem hafði
gerst með landsliðið og fjöl-
miðlana á Íslandi. Ég viður-
kenni fúslega að ég hefði átt
að hringja og láta landslið-
ið vita af stöðu mála áður
en ég fór frá Þýskalandi
en það réttlætti ekki, að
mínu mati, viðbrögð
fjölmiðla á Íslandi í
minn garð. Þetta
er búið og gert og
lítið sem hægt
er að gera
í því núna. Ég ber engan kala til
neins á Íslandi vegna þessa máls.
Fyrir mér er þetta lokuð bók. En
þetta er að mínu mati hluti af
skýringunni fyrir slæmum sam-
skiptum HSÍ og Göppingen.“
Garcia stefnir að því að spila í
fjögur ár til viðbótar í Bundesli-
gunni svo fremi sem hann verði
meiðslalaus. Að þeim tíma lokn-
um ætlar hann líklega að spila
seinasta árið sitt í handbolta á
Íslandi áður en hann flytur til
Puerto Rico með fjölskyldu sína.
„Konan mín er frá Puerto Rico og
þangað munum við flytja eftir að
handboltaferli mínum lýkur. Þrátt
fyrir að búa ekki á Íslandi mun
ég samt eiga góðar minningar frá
landinu um ókomna tíð. Ég verð
alltaf Íslendingur að hluta þrátt
fyrir að ég búi ekki á Íslandi.“
tomas@frettabladid.is
SUNNUDAGSVIÐTALIÐ: JALIESKY GARCIA PADRON
Ég hef mikinn metnað fyrir Íslands hönd
Handboltakappinn Jaliesky Garcia Padron hefur verið mikið á milli tannanna á fólki vegna eilífðra vandræða tengdum landsliðinu.
Garcia blæs á allt tal um að hann hafi ekki metnað fyrir hönd landsliðsins í spjalli við Tómas Odd Hrafnsson og segir enn fremur að
sér hafi sárnað umfjöllunin um hann fyrir ári síðan.
UMDEILDUR HANDBOLTAKAPPI FRÁ KÚBU
Jaliesky Garcia Padron fer mikinn í samtali
við Fréttablaðið og ræðir meðal annars
ástæður þess að samskipti Göppingen og
HSÍ séu ekki upp á það besta.
FRÉTTABLAÐIÐ/GVA