Fréttablaðið - 24.08.2006, Qupperneq 58

24. ágúst 2006 FIMMTUDAGUR34
Magnús varð formaður fjárlaganefndar
eftir síðustu alþingiskosningar og hafa
gárungarnir sagt að Magnús hafi orðið
gráhærður af því að taka við nefndinni
og elst við það um fjöldamörg ár. Skal
hér ósagt um þá gamanspeki, þó fynd-
inn sé brandarinn. Frá því að Magnús
varð ráðherra í júní hefur Einar Oddur
Kristjánsson, varaformaður nefndarinn-
ar, verið starfandi formaður og vakið
mikla athygli fyrir að tala hreint út um
málin að vestfirðinga sið. Birkir Jón
er yngsti þingmaðurinn á Alþingi og
kemur þessi vegtylla hans mér ekki að
óvörum.
Birkir Jón náði kjöri á Alþingi í þing-
kosningunum 2003, þvert á allar spár,
eftir tvísýna baráttu við Láru Stefáns-
dóttur, frambjóðanda Samfylkingar-
innar, um þingsæti á kosninganótt.
Birkir Jón var þá 24 ára og er næst-
yngsti maðurinn sem hefur náð kjöri á
þing í stjórnmálasögu landsins, aðeins
Gunnar Thoroddsen var yngri, en hann
var yngri en Birkir Jón í árinu er hann
var kjörinn á þing árið 1934. Birkir Jón
hefur þótt styrkjast mikið af verkum
sínum í stjórnmálum og vera áberandi.
Sem dæmi um það má nefna að hann
gaf kost á sér í kosningunum í vor fyrir
flokkinn í sveitarfélagi sínu, Fjallabyggð,
og náði kjöri og er t.d. formaður atvinnu-
og ferðamálanefndar Fjallabyggðar. Það
verður fróðlegt að sjá hvernig Birkir Jón
getur samræmt þá formennsku og bæj-
arfulltrúasetu saman við formennsku í
þingnefnd og þingsetu.
Það hlýtur að hafa verið verulegt
áfall fyrir Birki Jón að þurfa að hætta við
framboð sitt til ritaraembættis Fram-
sóknarflokksins og láta af pólitískum
metnaði sínum í þá áttina til að tryggja
að kona hlyti embættið á flokksþing-
inu. Væntanlega má líta á formennsku
fjárlaganefndar sem nokkra sárabót
fyrir hann að hætta við ritaraframboð-
ið, en öllum var ljóst að hann fór í það
af alvöru og ætlaði sér sigur. Það heyr-
ast margar sögur af framboðsmálum
Framsóknarflokksins hér í kjördæminu.
Sumar segja að Dagný Jónsdóttir ætli
að hætta, aðrir að hún haldi áfram,
sagt er að Birkir Jón vilji annað sætið
og pískrað um að Jakob Björnsson ætli
fram. Framsóknarmenn fá varla meira
en tvö sæti hér næst í stað sinna fjög-
urra nú, enda blasir við þeim afhroð hér
í öllum könnunum. Það verður án vafa
harður slagur um efstu sæti þeirra hér.
Stefán Friðrik Stefánsson á stebbifr.
blogspot.com/
Uppstokkun í nefndum Fram-
sóknar
Jón Sigurðsson, viðskiptaráðherra og
formaður Framsóknarflokksins, er
sextugur í dag. Á sama degi og nýr
formaður Framsóknarflokksins fagnar
sextugsafmæli sínu er kynnt ný skip-
an Framsóknarflokksins í nefndakap-
al Alþingis Íslendinga eftir þær miklu
sviptingar sem hafa átt sér stað innan
flokksins seinustu mánuði. Þing-
flokksfundurinn var reyndar nokkuð
sögulegur, einkum fyrir þær sakir
að hann er sá síðasti sem Halldór
Ásgrímsson, fyrrum formaður Fram-
sóknarflokksins, mun sitja og mun
hann hafa verið kvaddur sérstaklega
á fundinum. Í dag á sextugsafmæli
eftirmanns hans á formannsstóli mun
Halldór Ásgrímsson formlega segja af
sér þingmennsku eftir rúmlega þriggja
áratuga setu og Sæunn Stefánsdóttir,
nýkjörinn ritari Framsóknarflokksins,
taka sæti hans á þingi og verða með
því 11. þingmaður Reykjavíkurkjör-
dæmis norður.
Það kemur fátt sérstaklega á óvart
í nýjum nefndakapal Framsókn-
arflokksins. Helstu tíðindin hljóta
væntanlega að teljast þau að Birkir
Jón Jónsson, alþingismaður hér fyrir
Norðausturkjördæmi, mun taka við
formennsku í fjárlaganefnd af Magn-
úsi Stefánssyni, félagsmálaráðherra.
AF NETINU
SENDIÐ OKKUR LÍNU
Við hvetjum lesendur til að senda okk-
ur línu og leggja orð í belg um málefni
líðandi stundar. Greinar og bréf skulu
vera stutt og gagnorð. Eingöngu er
tekið á móti efni sem sent er frá Skoð-
anasíðunni á visir.is. Þar eru nánari
leiðbeiningar. Ritstjórn ákveður hvort
efni birtist í Fréttablaðinu eða Vísi eða í
báðum miðlunum að hluta eða í heild.
Áskilinn er réttur til leiðréttinga og til
að stytta efni.
Engar fjöldagöngur
Það eru engar fjöldagöngur til að
mótmæla ofurlaunum. Það eru engin
mótmæli. Það eru hins vegar fjölda-
göngur upp landganginn í flugvélar
við Leifstöð þar sem fjölskyldur lands-
ins eru á leið til sólarlanda. Það eru
fjöldagöngur um sali bílaumboðana
þar sem fólk fær sér betri bíl. Það eru
fjöldabiðraðir við kjötborðið í Nóatúni
hvern sólríkan dag þar sem fólk kaupir
góðan mat og fer heim og nýtur hans
með fjölskyldunni. Almeninningur
fagnar uppskerunni og árangrinum.
Þetta er staðreyndin. Árangurinn er
allra. Reiðin er hins vegar talsmanna
þvingaðs jafnaðar sem betur fer eru
ákaflega fáir.
Friðbjörn Orri Ketilsson á frjals-
hyggja.is/orri
Ráðherrar sem blaðafulltrúar
Í öllum stjórnmálaflokkum er til frama-
gjarnt fólk sem eru svo afspyrnu dug-
legt við að lesa skýrslur frá nefndum og
ráðgjöfum að horfir til vandræða. Helsti
veikleiki þessara stjórnmálamanna er
að þeir telja sér til tekna að ganga í
augu embættismanna og framkvæma
sem mest af því sem embættismenn-
irnir vilja. Slíkir stjórmálamenn eru
því miður lítið meir en blaðafulltrúar
sinna eigin ráðuneytisstarfsmanna, og
því miður er engu líkara en þetta eigi
sérstaklega við um núverandi mennta-
málaráðherra. Hægt væri að benda á
Há- og lágmenning
Þeir sem segja að skil lágmenning-
ar og hámenningar hafi máðst út
kunna að hafa mikið til síns máls. Á
hinn bóginn fæ ég á tilfinninguna að
margir þeirra séu eingöngu farnir að
neyta þess sem áður flokkaðist undir
lágmenningu. Horfi bara á afþreying-
armyndir úr kvikmyndaheiminum og
bara leikna bandaríska myndaflokka
í sjónvarpinu (og hvort tveggja getur
vissulega einstaka sinnum risið hátt)
ásamt raunveruleikaþáttum, lesi bara
reyfara en séu löngu hættir að lesa
hefðbundnar skáldsögur, hvað þá
smásögur, hvað þá ljóð – og hlusti
bara á eitthvað sem áður flokkað-
ist undir dægurtónlist. Þegar svo er
komið og maður vill ennþá láta taka
mark á sér, þá er miklu þægilegra
að segjast engan greinarmun gera á
hámenningu og lágmenningu en við-
urkenna að maður sé orðinn staðn-
aður og innantómur, eða hafi kannski
þegar allt kemur til alls aldrei verið
neinn andans maður, það hafi bara
verið sýndarmennska sem tíðarand-
inn frelsaði mann loksins undan.
Rokland er góð. Mér dettur hún
sjálfkrafa í hug við þessar vangavelt-
ur.
Ágúst Borgþór á agustborgthor.blog-
spot.com
Þjóðerni glæpamanna
Annað slagið birtast í fjölmiðlum
fréttir af glæpamálum þar sem tekið
er fram hverrar þjóðar gerendurnir eru
ef þeir reynast ekki vera íslenskir. Í
sumum tilfellum má vera að þjóðerni
gerenda komi málinu við, til dæmis í
smyglmálum eða málum sem tengj-
ast erlendum glæpasamtökum, en
í langflestum tilfellum má það hins
vegar teljast stórfurðulegt að frétta-
ritarar telja sig knúna til þess að til-
taka þjóðerni meintra glæpamanna,
enda engin tenging milli þjóðernis
annars vegar og glæpahneigðar hins
vegar. Til hvers í ósköpunum skyldu
almennir borgarar þurfa að vita að
maður, sem er handtekinn vegna
meintra afbrota, reynist vera rúss-
neskur en ekki íslenskur? Er með því
beint eða óbeint verið að vara okkur
hin við fólki af erlendum ættum? Og
fyrst að það þarf að taka fram þjóð-
erni, af hverju er ekki alveg eins tekið
fram ef meintur glæpamaður er yfir-
lýstur Framsóknarmaður, kaþólikki
eða rauðhærður?
Hildur Edda Einarsdóttir á politik.is
mörg dæmi um hvernig slíkir stjórn-
málamenn hafa unnið meiri og langvar-
andi skaða á íslensku þjóðfélagi en þeir
sem hafa haft vit á því að vera passlega
trúgjarnir og gleiðir þegar kemur að
skýrslunum og hrífast hæfilega mikið af
„já ráðherra“.
Hrafn Gunnlaugsson á hrafngunnlaugs-
son.blogspot.com