Fréttablaðið - 26.10.2006, Blaðsíða 84

Fréttablaðið - 26.10.2006, Blaðsíða 84
 26. október 2006 FIMMTUDAGUR44 Um aldir hafa Íslendingar átt sam- skipti við Ítalíu. Héðan fór fiskur fyrr á öldum og beint til hafnar í Genúa. Við lutum um aldir kirkju- stjórn þar í landi og þangað sóttu menn vakningu í listum og menn- ingu. Vínin þeirra drekkum við og pastað er tíður kostur á öllum heimilum, en aldrei höfum við lagt okkur eftir að læra tungu þeirra og fylgjast með því sem efst er á baugi í menningunni þar suður frá. Þessa vikuna minna ítölsk stjórnvöld á tungu sína og menn- ingu um víða veröld. Átakið kalla þau „La settiman della lingua ital- iana nel mondo“ og er þetta í sjö- unda skipti sem til þess er gripið. Af því tilefni er hingað komin í boði stjórnvalda skáldkonan Dacia Maraini sem er einn af virtustu núlifandi rithöfundum heimalands síns. Dacia er Flórensbúi en hefur gert sögu lands síns og þjóðar að sínum heimabæ í verkum sínum Hún hefur sent frá sér skáldsögur, smásögur, ljóð, yfir 30 leikrit ásamt fjölmörgum ritgerðum um bók- menntir og leikhús. Dacia hefur leikstýrt átta kvik- myndum (þeirra á meðal stutt- myndium og heimildarmyndum fyrir sjónvarp) og tekið þátt í að skrifa kvikmyndahandrit ásamt höfundum eins og Pier Paolo Pasol- ini, Marco Ferreri og Margarethe Von Trotta. Mariani tók saman við Alberto Moravia rithöfund snemma á sjö- unda áratugnum. Þau ferðuðust saman víða um heiminn og dvöldu um tíma í Afríku. Ritratto di donne africane er ein af hennar þekkt- ustu heimildarmyndum frá þeim tíma, 1977. Verk hennar einkennast af per- sónulegum hugleiðingum um félagslegar umbreytingar sem og stöðnun og í þeim koma sterkt fram viðhorf hennar gagnvart ofbeldi á konum og börnum. Meðal hennar þekktustu verka eru í ensk- um þýðingum Woman at War (1975) sem fjallar um ítölsku femínista- hreyfinguna, Isolina (1985), sönn saga um ofbeldi gegn konum og The Silent Duchess (1990) sem fjallar um líf daufdumbrar aðalskonu á Sikiley á fyrri helm- ingi átjándu aldarinnar. Nýjasta skáldsaga Maraini ber titilinn Colomba og kom út árið 2004. Í tengslum við ítölsku menning- arvikuna er haldin ráðstefna þar sem Dacia kynnir verk sín og afstöðu. Það er Stofnun Vigdísar Finn- bogadóttur sem stendur fyrir ráð- stefnunni hér ásamt ítalska sendi- ráðinu og er hún í húsakynnum Norrænahússins í dag kl 17.30- 19.30. Aðgangur er öllum opinn og er gestum boðið upp á léttar veit- ingar. Þar verður rætt við skáld- konuna á ensku. - pbb HEIMSÞEKKT SKÁLDKONA, DACIA MARAINI, SÆKIR ÍSLAND HEIM: Skáld og baráttukona Dacia Maraini Er úr innsta kjarna valdamikilla listamanna á ítalíu og er víða um lönd viðurkennd sem mesta kvenskáld þeirra að frátalinni Elsu Morante. Tvær ævisögur poppara komu út fyrir skömmu í Bretlandi: Adam Ant hefur sett saman æviferil sinn, Stand and Deliver, og Cris Salewicz, áhangandi Clash, hefur tekið saman bók sem hann kallar Redemption Song um ævi Joes Strummer. Strummer var stofnandi og for- kólfur Clash, höfuðbandsins í breska pönkinu. Strummer var óvenjulegur maður sem lést af hjartaáfalli 2002. Í bókinni er honum raunar lýst sem tveimur mönnum. Hann var kominn af vel- stæðu fólki, faðir hans var í utan- ríkisþjónustunni, og ólst upp meðal forréttindafólks í efsta lagi Bret- lands. Í einkalífi sínu hélt hann sig á þeim slóðum, bjó í sveitum Somer- set á setri og unni gönguferðum með hunda sína. Ævisagnaritari gerir því skóna að hinn maðurinn sem Strummer geymdi hafi orðið til þegar bróðir hans féll fyrir eigin hendi. Þá hófst uppreisn Strum- mers. Hann droppaði úr skóla og tók upp nýtt nafn. Sem pönkstjarna var hann ófyrirleitinn og harð- vítugur viðskiptis, Clash var undir hans leiðsögn pólitískt og reitt band: London Calling, Sandinista og Combat Rock eru róttæk laga- söfn. Enda var þetta tími Thatcher. Adam Ant lýsir í sinni ævisögu líka tveimur mönnum: hann hefur um langt skeið þjáðst af geðhvarfa- sýki en er ekki síður markaður af frægðarferlinum. Hann var af lágum stigum, gekk í listaskóla en foreldrar hans voru í þjónustugeiranum. Hann vildi kom- ast áfram og lenti í höndum Mal- colms McLaren, sem þá var í sam- búð með Vivienne Westwood og umboðsmaður Sex Pistols. Þaðan lá leið hans í fræga underground- mynd Dereks Jarman, Jubilee. McLaren setti hljómsveitir á stofn eftir hentisemi. Þeim lenti saman og Adam var orðinn nægilega þekktur til að fá samning. Fyrstu vinsældalög hans spruttu fram 1982/1983. Myndböndin voru skrautleg. Hann skipti ört um búninga en frægðin var til einnar nætur. Þá fór hann til Ameríku og reyndi fyrir sér sem leikari. Frægð hans þar var mest af samböndum við konur: Jamie Lee Curtis og Heather Gra- ham. Og geðhvarfasýkin náði tökum á honum. Opinberar framkomur hans síð- ari ár hafa verið undanfari hand- töku fyrir óspektir á almannafæri. Hann var um tíma tíður gestur á geðdeildum. Nú á tímum á hann það eitt eftir að rekja raunasögu sína og skrifa tilbúið nafn sitt í bækur fyrir gamla aðdáendur. - pbb Prinsinn og betlarinn JOE STRUMMER LAGASMIÐUR OG TEXTA- SKÁLD CLASH Róttækur uppreisnarmað- ur af góðum ættum. 550 5000 AUGLÝSINGASÍMI ��������������������������������� ��������������������������������������������������� �� ����������������������������������������� ���������� �������������������������� ����������� �� �������������������� �� �� ����� �������������������������������� ������������������������������������������ ������� ������������������������� ������������ �������������� �� ����������� ��������������������� �������������������������� ����������������������������������������� ��������������� ���������� ���������������������� ���������� ������������� ���������������������������������������������������� ����������������������������������������������������������� ����� �������������������������
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.