Fréttablaðið - 11.11.2006, Síða 89

Fréttablaðið - 11.11.2006, Síða 89
H uginn segir ferðaáhugann hafa kviknað þegar hann fór í Interrail-ferða- lag ásamt félaga sínum um Austur-Evrópu. „Ferðin stóð í þrjá mánuði og reyndist miklu meira ævintýri en við höfð- um gert okkur í hugarlund,“ segir Huginn en þeir félagar lentu í ýmsum hrakningum á ferðalag- inu. „Við höfðum skammtað okkur ákveðna upphæð í ráðstöfunarfé og lifðum því mjög sparlega í ferð- inni. Gengum mikið og keyptum ódýran mat í matvöruverslunum en oft var eldunaraðstaða á gisti- heimilunum.“ Huginn segir ákveðna menningu fólgna í slíkum ferðum og ákveðið stolt í því að fara ekki fyrir peningaupphæðina sem maður skammtar sér fyrir fram og að lifa á sem minnstu. „Eitt af því fyrsta sem við lent- um í á ferðalaginu var þegar við vorum í lest á leið frá Tékklandi til Póllands. Vagninn sem við vorum í var allur gasaður með svefngasi og ræningjar tóku til við að tína verðmæti af fólkinu sem svaf út um allan vagninn. Þeir enduðu í klefanum okkar en Guðmundur Þór, félagi minn, vaknaði þegar þeir voru að skera í töskurnar okkar,“ segir Huginn en þeir félag- arnir sluppu við að vera rændir þar sem þeir vöknuðu í miðju rán- inu með sundurskornar töskur. „Á næstu brautarstöð stoppaði vagn- inn og lögreglan ætlaði að ná ræn- ingjunum en beið á vitlausum brautarpalli og allir þustu út úr vagninum þannig að ég held að ræningjarnir hafi nú ekki náðst,“ segir hann og rifjar upp hversu slappir og þungir í höfðinu þeir hafi verið eftir svefngasið. „Við vorum eiginlega bara hundveik- ir.“ „Við vorum allan tímann á ferða- lagi þessa þrjá mánuði sem við vorum úti. Við stoppuðum kannski í einn til tvo daga á hverjum stað og notuðum næturlestir mikið til að komast hratt á milli staða. Maður var á fullu allan daginn og svaf síðan á nóttunni í lestum eða rútum. Svona fórum við suður eftir allri Evrópu, til Grikklands, Ítalíu og fleiri landa,“ segir Hug- inn en hann fór tvisvar einn um Evrópu eftir þetta ferðalag og var í þrjá mánuði í senn. „Ég hitti alls konar fólk úr öllum heimshlutum á ferðalögunum enda er alveg ótrúlega stór straumur af fólki sem rennur á milli landa á þennan hátt og þetta er orðinn mjög stór túrismi.“ Á ferðalögum sínum hefur Huginn eins lítið meðferðis og hann getur og setur í litla skóla- tösku það allra helsta sem hann þarf á að halda. „Í töskunni er ég jafnan með undirföt, sjúkrakassa, nokkra boli og auka sokka. Síðan kaupir maður annað sem á þarf að halda eins ódýrt og maður getur og hendir svo bara gamla dótinu.“ Aðspurður hvernig hann fór að því að fjármagna öll ferðalögin segir Huginn: „Áður en ég fór að ferðast var ég verðbréfamiðlari og safnaði peningum en ég er við- skiptafræðingur. Fyrstu tvær ferðirnar voru farnar yfir sumar- tímann en síðan langaði mig til að taka lengri tíma í þetta þannig að ég hætti bara að vinna og fór að skoða heiminn.“ Huginn og Guðmundur Þór unnu saman á fjallahóteli í Sviss í einn mánuð en stungu síðan af þaðan og til Arabalandanna. „Okkur hafði alltaf langað til að fara þangað en við ferðuðumst um Egyptaland, Sýrland, Jórdaníu, Tyrkland og fleiri lönd. Það var alveg ofsalega mikil reynsla að ferðast þarna um en við fórum meðal annars fótgangandi yfir eyðimörkina,“ segir Huginn en þeir félagarnir höfðu yfirgefið skipulagða ferð á miðri leið yfir eyðimörkina þegar þeir áttuðu sig á því að þeir voru vatnslausir. „Guðmundur var með tvo lítra af Sprite með sér og ég fékk að súpa á því hjá honum á meðan það dugði. Við gengum í langan tíma Apasúpa í Amazon eftir vegslóða en þar var engin umferð fyrr en maður kom þar á stórum trukki og stoppaði fyrir okkur. Gestrisnin og almennileg- heitin meðal araba er alveg rosa- lega mikil, sérstaklega í Sýrlandi og Jórdaníu.“ Í einni borg í Egyptalandi tók lög- reglan á móti Hugin og Guðmundi og heimtaði að fylgja þeim rak- leitt að næstu rútu- eða lestarstöð. „Þarna mátti enginn túristi vera enda koma þaðan hryðjuverka- menn sem hafa meðal annars stað- ið fyrir hryðuverkaárás og fellt tugi manns við Dal konunganna. Við harðneituðum að fara af því að við vildum endilega fá að skoða borgina,“ segir Huginn og heldur áfram: „Við reyndum fyrst að stinga lögregluna af en það hafð- ist ekki. Við heimtuðum að fara á veitingahús að snæða og sátum þá einir inni á Kentucky Fried Chick- en með lögreglubíl og herbíl fyrir utan að vakta okkur. Eftir matinn sættust hermennirnir á að við fengjum að ganga um borgina, en þeir fylgdu okkur fast eftir á bíln- um.“ Huginn segir hermennina þó fljótlega hafa gefist upp á að fylgja þeim eftir og létu þá setjast hvorn í sinn bílinn. „Um tíma sá ég ekki lengur bílinn sem Guð- mundur félagi minn var í og stóð alls ekki á sama en hermennirnir keyrðu með okkur allan daginn. Við sátum við Níl og drukkum te með hermenn og uppsettar vakt- stöðvar beggja vegna gangstétt- arinnar. Gamall karl vildi ganga leiðar sinna, en var hrint af vegin- um og sagt að ganga ekki nálægt túristunum. Það fór svo á endan- um að við sættumst á að fara með næturlest suður í land.“ Huginn segist hafa gælt við að skrifa bók um ferðir sína en inn á milli ferðalaganna skrifaði hann skáldsögu sem er nánast tilbúin. „Mig langaði svo til að gera eitt- hvað skapandi og er kominn með drög að kómískri bók sem ég þarf að klára. Síðan fór ég til Suður- Ameríku og var þá búinn að skoða ýmsar íslenskar ferðabækur og sá að ævintýrin mín voru alls ekki minni en skrifað er um í ferðabók- unum og sá að ferðalögin mín væru alveg orðin efni í bók og þá var Suður-Ameríka alls ekki sísti staðurinn því hún er uppfull af fáránleika fyrir Íslendinga. Alla ferðina þar punktaði ég hjá mér það sem ég lenti í og þar eru sam- tölin orðrétt og eins og þau áttu sér stað.“ Á ferð sinni um Suður-Ameríku hitti Huginn Norðmann og Hol- lending og fóru þeir saman inn í Amazon-frumskóginn. „Þar er allt voðalega rólegt og yfirvegað enda sitja menn þarna bara dasaðir af hitanum.“ Huginn segist oft hafa borðað mjög furðulega fæðu í frumskóg- inum. „Einn daginn komu menn með apa inn í þorpið sem við héld- um til í. Það var höggvin af honum hendin og sett í súpu. Svo átum við súpuna með apafingrunum fljót- andi í. Þetta var nú ekki gott, rautt og viðbjóðslegt og maginn var orð- inn heldur slakur,“ segir Huginn sem fékk magakveisu undir morg- uninn og dreif sig á kamarinn. „Ég fór síðan til baka til að halda áfram að sofa en tók þá eftir því að menn voru farnir að slást við baneitrað- an snák inni á kamrinum. Menn- irnir höfðu betur og sögðu mér síðan að ég hefði verið alveg ótrú- lega heppinn að vera ekki bitinn. Ef það hefði gerst væri ég annað hvort dauður eða einum útlimnum fátækari.“ „Í Amazon fórum við í þjóðgarð og veiddum þar krókódíla, sem ég held að sé nú reyndar ekki leyfi- legt. Við byrjuðum á því að veiða einn sem var metri að lengd en hann slapp og þá sáum við einn þriggja til fjögurra metra langan,“ segir Huginn og tekur það fram að Þetta hafi verið í myrkri og það eina sem sást af krókódílunum hafi verið rauð augun. „Svo rekur mann bara um í litlum kanó og passar sig á því að vera með hendurnar innan- borðs. Þeir innfæddu eru hins vegar alveg sallarólegir yfir þessu. Fyrir þeim er alveg eðlilegt að það verði einhver afföll af fólki reglu- lega,“ bætir Huginn við. „Síðan veiddum við einn krókódíl. Hann var bara of stór fyrir spjótið sem við vorum með svo það brotnaði og krókódíllinn kom þá æðandi að mér þar sem ég sat fremstur. Norðmað- urinn, sem sat fyrir aftan mig, hoppaði hæð sína af hræðslu og annar heimamannanna líka en þeir voru tveir með okkur. Ósjálfrátt stökk ég fyrst ofan í bátinn sem veltist til hliðanna og þá var krók- ódíllinn kominn með ginið alveg Huginn Þór Grétarsson hefur eytt undanförnum þremur árum í ferðalög um heiminn. Hann hefur þvælst um mánuðum saman í einu á eigin vegum með takmarkað ráðstöfunarfé og eina skólatösku undir það helsta. Hann sagði Sigríði Hjálmarsdóttur frá helstu ævintýrum ferðanna.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113

x

Fréttablaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.