Fréttablaðið - 11.11.2006, Síða 93

Um aldir hefur fólk
sem lítið hefur að
haft að gera velt
því fyrir sér
hvort hljóð
heyrist í fall-
andi tré í
skógi þegar
enginn er
nálægt.
Aðrir hafa
velt því
fyrir sér hvort
karlmaður sem
stendur einn í
sama skógi hafi samt rangt fyrir
sér þó enginn sé nálægt. Báðar
þessar vangaveltur eru afar
skemmtilegar og hafa mikið heim-
spekilegt gildi, er mér sagt. Og
þar sem ég er í sífelldri leit við að
leysa gátur lífsins hafa þessar
vangaveltur um tréð og manninn í
skóginum verið mér einstaklega
hugleiknar.
Ég er á þeirri skoðun að margt
geti gerst þegar enginn heyrir eða
sér til. Ég á það til dæmis til að
syngja hástöfum þegar enginn
heyrir til. Og þar sem enginn heyr-
ir til þá auðvitað held ég því fram
að ég syngi eins og engill á morf-
íni, þó svo ég viti vel að þessir
yfirnáttúrulega uppdópuðu söng-
hæfileikar mínir séu vissulega
umdeildir. Svo þegar enginn sér til
þá á ég það til að dansa. Er kannski
ekki með trans-dans sporin á
hreinu en ég tek stundum kvikk-
stepp eða enskan vals úr stofunni
og inn í eldhús. Og ef ég er í virki-
lega góðu skapi þá skoppa ég um
eins og Frank Sinatra.
Þannig að væri ég tré þá myndi
að sjálfsögðu heyrast í mér hljóð
tæki ég upp á því að falla til jarðar
í annarlegum tilgangi. Og væri
enginn nálægt til að sjá mig falla
myndi ég láta heyra sérstaklega
hátt í mér. Enda erum við sjaldan
meira við sjálf en þegar enginn
heyrir eða sér til.
En hvað líður karlinum í skóg-
inum þá ætti hann bara að njóta
kyrrðarstundarinnar því einhver
mun fljótlega koma til að segja
honum að hann hafi vissulega
rangt fyrir sér.
Þá er þessi gáta leyst. Góða
helgi.