Fréttablaðið - 23.02.2007, Síða 24

Sú hugmynd skólameist-ara Iðnskólans í Reykja-
vík, að sameina skólann
Fjöltækniskólanum og
leggja þannig Iðnskólann
niður, hefur sætt harðri
gagnrýni. Ég er einn þeirra
sem telja að skólameistari
hafi farið of geyst í málinu
og tel ástæðu til að reifa nokkur
atriði í því sambandi.
Kennarar og annað starfsfólk Iðn-
skólans í Reykjavík, u.þ.b. tvö
hundruð manns, heyrði fyrst af
hugmyndum skólameistara
fimmtudaginn 1. feb. sl. Var starfs-
fólkinu tilkynnt að því myndu að
öllu forfallalausu berast upp-
sagnarbréf 1. maí nk. Gerð var
grein fyrir því að undirbúningur
þessara róttæku breytinga væri nú
á lokastigi og stefnt væri að því að
þær yrðu komnar til framkvæmda
næsta vor. Samkvæmt þessu myndi
Iðnskólinn í Reykjavík hverfa inn í
Fjöltækniskólann, sem nú er rek-
inn sem fimm ára tilraunaverk-
efni.
Kom þessi tilkynning starfsfólki
skólans algerlega í opna skjöldu og
vakti furðu að undirbúningur að
niðurlagningu Iðnskólans og bylt-
ingu á fyrirkomulagi iðnnáms í
landinu hefði farið fram án þess að
aflað væri álits skólanefndar, nem-
enda, kennara eða annars starfsliðs
skólans. Í viðtali við Fréttablaðið
21. febrúar sl. staðfestir Baldur
Gíslason að það hafi verið mat hans
og skólameistara Fjöltækniskólans,
Jóns Stefánssonar, að „heilladrýgst
væri að halda þessum áformum
leyndum á meðan þeir mótuðu hug-
myndirnar um sameininguna“.
Hvernig í veröldinni getur það vera
heilladrjúgt að leyna slíkum áform-
um?
Áður en ráðist er í jafn afdrifaríkar
aðgerðir og að leggja Iðnskólann í
Reykjavík niður er rétt að huga að
stöðu skólans í dag, hlutverki hans
og árangri. Iðnskólinn er einn rót-
grónasti og stærsti framhaldsskóli
landsins með um tvö þúsund nem-
endur. Þar hefur íslenskt iðnaðar-
fólk aflað sér traustrar fagmennt-
unar í rúm hundrað ár. Iðnaðarmenn
útskrifaðir úr skólanum njóta slíks
trausts meðal almennings að veru-
leg umframeftirspurn hefur mynd-
ast eftir þjónustu þeirra. Nemandi
sem ákveður að læra t.d. trésmíði
eða rafvirkjun við Iðnskólann getur
þannig gengið að því vísu að stundi
hann námið af kostgæfni bjóðist
honum að lokinni útskrift næg
atvinnutækifæri og góðir tekju-
möguleikar. Þetta er hin faglega
staða Iðnskólans í Reykjavík og
hana þurfa menn að hafa í huga
áður en þeir gerbylta umhverfi
íslenskrar iðnmenntunar. Það þarf
ekki iðnaðarmann til að átta sig á
því hversu misráðið það er að reyna
að laga eitthvað sem ekki er bilað!
Hvað sem faglegri stöðu
Iðnskólans líður er mikil-
vægt að horfast í augu við
það að iðnmenntun á
Íslandi glímir við ákveð-
inn ímyndarvanda. En
hvernig skyldi nú vera
réttast að bregðast við
þessu? Að sætta sig við
ósanngjarna ímynd og
leggja niður þær stofnanir
sem boðið hafa upp á frábæra iðn-
menntun í hundrað ár? Auðvitað
ekki. Lausnin felst miklu fremur í
því að berjast gegn fordómum og
kynna betur það frábæra starf
sem íslenskir iðnaðarmenn og iðn-
nemar vinna á degi hverjum. Af
þessum sökum vekur það sérstaka
athygli að skólameistari, sem ráð-
inn er til að byggja stofnunina
upp, skuli eiga frumkvæðið að því
að leggja hana niður.
Það er auðvitað af ýmsum ástæðum
afar óþægilegt fyrir kennara í
framhaldsskóla að þurfa að takast
á við skólameistara um málefni
skólans. Og ekki verður þessi staða
auðveldari fyrir kennara þegar í
ljós kemur að skólameistari metur
slík skoðanaskipti sem vitnisburð
um „persónulega óvild“, eins og
Baldur Gíslason kýs sjálfur að orða
það í viðtalinu við Fréttablaðið.
Sjálfum er mér það ljúft og skylt að
árétta að ekkert er mér fjær huga
en óvild í garð Baldurs.
Ímyndum okkur að skólameistari
Menntaskólans í Reykjavík myndi
tilkynna starfsfólki og nemendum
að hann teldi réttast að leggja skól-
ann niður og sameina hann Mennta-
skólanum Hraðbraut. Kæmi slík
hugmynd til framkvæmda án nokk-
urra athugasemda eða umræðna?
Að sjálfsögðu ekki. Með sama hætti
blasir auðvitað við að þegar skóla-
meistari Iðnskólans tilkynnir starfs-
fólki sínu að það muni líklega fá
uppsagnarbréf innan þriggja mán-
aða og upplýsir að hann stefni að því
að leggja skólann niður, hlýtur hann
að mega búast við skoðanaskiptum í
kjölfarið. Og þegar hinar róttæku
hugmyndir virðast ekki eiga upp-
runa hjá neinum öðrum innan skól-
ans heldur en Baldri Gíslasyni ligg-
ur auðvitað fyrir að gagnrýnin
hlýtur að beinast að honum. Að
hverjum öðrum ætti slík gagnrýni
annars að beinast?
Við kennarar óttumst að þau vinnu-
brögð sem viðhöfð hafa verið í
tengslum við málið gefi til kynna að
með hugmyndinni sé ekki síst stefnt
að því að svipta starfsfólkið þeirri
réttarvernd sem það nýtur sem
opinberir starfsmenn og þannig
styrkja stöðu skólameistara á þess
kostnað. Sé það svo ættu menn að
koma hreint fram og gangast við
því, frekar en að dulbúa málflutning
sinn rökum sem standast ekki þegar
staða, hlutverk og árangur Iðnskól-
ans í Reykjavík er hafður í huga.
Höfundur er kennari við Iðnskól-
ann í Reykjavík.
Til varnar Iðnskól-
anum í Reykjavík
ÍFréttablaðinu birtist, á bls. tvö, föstudaginn 9. febrúar 2007, frétt
um mann sem situr í gæsluvarð-
haldi grunaður um að hafa framið
kynferðisbrot gagnvart barni eða
börnum. Í fréttinni kemur fram, að í
tölvu mannsins hafi fundist myndir
sem flokkast sem barnaklám. Þar er
einnig frásögn af skýrslutöku af mannin-
um, en í þeirri frásögn segir m.a.: „... mynd-
skeið er sýndi barn hafa samfarir við full-
orðinn mann ...”. Hugsandi fólki hlýtur að
hafa brugðið illilega við að sjá þetta orða-
val, enda verður ætla að myndskeiðið sýni
fullorðinn mann svívirða og nauðga barni.
Greinarhöfundur veit ekki hvort orðalag
þetta er komið frá manninum sjálf-
um, lögreglu eða blaðamanni, en það
ber merki um sérkennilegan
hugsunarhátt. Flestir sem eitthvað
hafa sett sig inn í kynferðisbrot
gagnvart börnum vita að gerendur
reyna gjarnan að klína sök sinni á
fórnarlömbin; halda því fram að barn
eða börn hafi leitað á þá, börn óski
eftir kynlífi og samförum með full-
orðnum o.fl. í þeim dúr. Með því að
setja barnið í hlutverk geranda, eins
og gert er með tilvitnuðu orðalagi, er í raun
verið að taka undir tilraunir gerenda til að
varpa af sér sök. En það er ekki allt, því um
leið er verið að svipta viðkomandi barn, og
raunar öll börn í sambærilegum aðstæðum
bernsku sinni. Barn er aldrei, ekki undir
neinum kringumstæðum, gerandi í kynlífs-
athöfnum með fullorðnum einstaklingi.
Barn er eðli málsins samkvæmt alltaf þol-
andi við þessar aðstæður, m.a.s. þolandi
mjög alvarlegs brots.
Okkur öllum, sem mynda þetta sam-
félag, ber að vinna að því, að börn njóti virð-
ingar og verndar í orði og verki. Það hljóta
allir, a.m.k. við umhugsun, að sjá að máli
skiptir hvernig sagt er frá atburðum. Ef
fréttaflutningur beinist að frásögn um
heimilisofbeldi, þar sem atvik voru þau að
karlmaður barði konu, þá þætti væntanlega
ekki ásættanlegt að fréttin væri um konu í
átökum við mann, því síður að konan hafi
lamið manninn, eða hvað?
Það skiptir ekki öllu máli hvaðan umrætt
orðalag er komið. Kjarni málsins er sá, að
einu víðlesnasta dagblaði landsins varð það
á, að birta frétt með slíku orðalagi. Oft er
rætt um að fjölmiðlar séu fjórða valdið og
hversu mótandi áhrif fjölmiðlar hafa á
hugsun og viðhorf almennings og jafnvel
valdhafa. Valdi fylgir ábyrgð, því má ekki
gleyma. Ábyrg blaðamennska hlýtur m.a.
að fela í sér, að gætt sé vandlega að því, að
nota orð sem lýsa því hver er gerandi og
hver er þolandi í hverju máli af mikilli var-
færni og tillitssemi. Fréttablaðið, og við öll,
þurfum að standa vaktina og gæta betur að
okkur í þessum efnum. Látum svona orða-
lag aldrei sjást aftur.
Höfundur er héraðsdómslögmaður.
Er barn gerandi eða þolandi kynferðisglæps ?
Flestir sem eitthvað hafa sett sig inn í
kynferðisbrot gagnvart börnum vita að
gerendur reyna gjarnan að klína sök
sinni á fórnarlömbin.
Um Árnesfundinn og bréfaskriftir
Þann 16. febrúar sl. birtist í Fréttablaðinu grein sem titluð
var „Opið bréf til oddvita um
Árnesfundinn“.
Þar virðast bréfritarar í miklu
uppnámi yfir ummælum sem höfð
voru eftir oddvita Skeiða- og Gnúp-
verjahrepps að loknum fundi sem
haldinn var í Árnesi 11. febrúar sl.
þar sem mótmælt var virkjunar-
áformum í neðri hluta Þjórsár.
En hvað er um að ræða?
Í fréttum Stöðvar 2, Blaðinu og
Glugganum í liðinni viku voru
stutt viðtöl við oddvitann og m.a.
eftir honum höfð þau ummæli að
fjöldi fundarmanna segði ekki til
um afstöðu íbúa í sveitarfélaginu.
Við skulum áður en lengra er hald-
ið rifja upp nokkrar staðreyndir.
Í fundarboði, sem eftir því sem
við best vitum var borið inn á
hvert heimili sveitarinnar, kom
hvergi fram að um lokaðan fund
andstæðinga umræddra virkjana-
framkvæmda væri að ræða. Því
getur engin með fullum sanni sagt
alla fundarmenn einhuga.
Ályktun fundarins var ekki
borin undir atkvæði heldur klöpp-
uð upp að tillögu fundarstjóra.
Fundarstjóri gaf heldur engin færi
á að aðrir en þeir sem meðmæltir
væru málflutningi fundarboðenda
hefðu málfrelsi.
Ekki er vitað til að opinber taln-
ing hafi farið fram á mætingu íbúa
úr Skeiða- og Gnúpverjahreppi á
fundinn. Lausleg talning fundar-
manns bendir til að þeir hafi tæp-
lega fyllt fimmta tuginn. Íbúar í
Skeiða- og Gnúpverjahreppi eru
um 530 og eru þá einungis taldir
þeir sem skrásettir eru í sveitarfé-
laginu.
Ummæli oddvitans eru einung-
is eðlileg varnaðarorð til frétta-
manns um að draga ekki of víð-
tækar ályktanir af fundarsókninni
einni. Í bréfinu er ráðist að oddvit-
anum sem persónu og ýjað að því
að hann skorti þekkingu og skiln-
ing á stjórnsýslu, náttúruvernd,
borgaralegum réttindum og einn-
ig því að virða skoðanir annarra.
Einnig að hann líti á það fólk sem
ver frítíma sínum í sveitinni sem
aðskotafólk og að hann virði ekki
skoðanir þeirra eldri sem mættu á
fundinn.
Hvernig geta bréfritarar lesið
þetta allt út úr því litla sem haft
var eftir honum í fyrrgreindum
fjölmiðlum?
Þá er bréfriturum mjög niðri
fyrir yfir því að oddvitinn skuli
ekki rekja ættir sínar í hreppinn
nógu langt aftur. Hvað sem það
kemur nú málinu við?
Okkur finnst hart vegið að per-
sónu Gunnars Arnar þó svo að
hann sé í opinberri stöðu. Margt af
því sem ýjað er að snertir engan
veginn stöðu oddvitans í sveitar-
félaginu.
Okkur er fyllilega ljóst að
umræðan um virkjanir í neðri
hluta Þjórsár eru mörgum mikið
tilfinningamál. Það er hinsvegar
aumt ef þær fara að snúast upp í
persónulegar árásir eins og gert
er í þessu bréfi.
Undir bréfið ritar nokkur hópur
fólks. Sumt af því er frá fornu og
nýju nágrannar, skólasystur og
vinir okkar systkina. Okkur var
því brugðið við að sjá þetta fólk,
sem við að sönnu þekkjum af góðu
einu, leggja nafn sitt við þann
rakalausa þvætting sem umrætt
bréf ber með sér í garð bróður
okkar Gunnars Arnar Marteins-
sonar.
Sigurður Loftsson Steinsholti 1.
Daði Viðar Loftsson Birkikinn.
Lilja Loftsdóttir Brúnum.
Sigþrúður Loftsdóttir Leifsgötu 5.
Greinarhöfundar eru borin og
barnfædd í Gnúpverjahreppi
hinum forna og eru flest búsett
þar, eins og ættmenni þeirra og
forfeður um aldir.
Okkur finnst hart vegið að
persónu Gunnars Arnar þó
svo að hann sé í opinberri
stöðu. Margt af því sem ýjað
er að snertir engan veginn
stöðu oddvitans í sveitar-
félaginu.
KVEF?
NEFÚÐI HÁLSTÖFLUR VERKJALYF FRUNSUKREM
Það er engin ástæða til að láta sér líða illa.
Komdu og fáðu ráðgjöf hjá okkur.
Við hlustum!
Vectavir krem er áhrifaríkt lyf til meðferðar á frunsu af völdum Herpes Simplex. Vectavir virkar á öllum stigum frunsunnar frá sting eða æðasláttar til blöðru. Í Vectavir er virka efnið penciklóvír sem stöðvar framgang
veirunnar. Vectavir er ætlað fullorðnum og börnum eldri en 12 ára. Berið Vectavir á frunsusvæðið á 2 klst fresti í 4 daga. Berið á rétt fyrir svefn og um leið og vaknað er. Dæmigert er að frunsa komi fram við ofreynslu, kvef
eða infl úensu eða í mikilli sól (t.d. á skíðum). Ekki á að nota lyfi ð ef að áður hefur komið fram ofnæmi fyrir penciklóvír, famciklóvír eða öðrum innihaldsefnum. Með Vectavir grær frunsan hraðar, verkir minnka og smittími
styttist. Vectavir kremið 2 g fæst án lyfseðils. Lesið vel leiðbeiningar sem fylgja lyfi nu. Geymið þar sem börn hvorki ná til né sjá.
Otrivin nefúðinn og nefdroparnir innihalda xýlómetasólin sem vinnur gegn bólgu, nefstífl u og slímmyndun vegna kvefs og bráðrar bólgu í ennis- og kinnholum. Otrivin virkar fl jótt og áhrifi n vara í 6-10 klst. Otrivin getur
valdið aukaverkunum, s.s. ertingu í slímhúð og sviðatilfi nningu. Einnig ógleði og höfuðverk. Otrivin má nota þrisvar á dag en ekki lengur en í 10 daga í senn.Varúð: Langtímanotkun Otrivin getur leitt til þurrks í nefslímhúð.
Sjúklingar með gláku eða þeir sem hafa ofnæmi fyrir xýlómetasólin ættu ekki að nota Otrivin. Kynnið ykkur vel leiðbeiningar sem fylgja lyfi nu. Geymið þar sem börn hvorki ná til né sjá.
Strepsils töfl ur eru látnar renna í munni og leysast þar hægt upp. Þannig nást fram staðbundin sótthreinsandi áhrif í munni og koki. Auk þess hafa bragðefnin væg kælandi áhrif sem slá á ertingu.Venjulega er ein tafl a látin
leysast hægt upp í munni á 2-3 klst fresti. Lyfi ð þarf venjulega að nota í 3-4 daga og stundum í allt að eina viku. Einnig má leysa upp 1-2 töfl ur í heitu vatni og drekka sem heitan drykk. Notkun lyfsins hefur engin áhrif á
önnur lyf sem notuð eru samtímis. Ofnæmi eða ofnæmislík viðbrögð geta komið fyrir en eru afar sjaldgæf. Hver pakki af Strepsils inniheldur 24 munnsogstöfl ur, sem eru í hentugum þynnupakkningum. Hverri pakkningu
fylgja viðurkenndar leiðbeiningar á íslensku um notkun lyfsins, sem gott er að kynna sér vel. Geymið þar sem börn hvorki ná til né sjá.
Voltaren Dolo® (díklófenak kalíum) 12,5 mg töfl ur. Notaðar við vægum eða frekar vægum verkjum, svo sem höfuðverk, tannpínu og tíðaþrautum.Verkar einnig hitalækkandi. Dragi ekki úr einkennum á nokkrum dögum,
skal leita til læknis. Þeir sem eru með eða hafa haft sögu um maga- eða skeifugarnarsár eða skerta lifrarstarfsemi ættu að ráðfæra sig við lækni áður en lyfi ð er notað. Þeir sem þola ekki acetýlsalisýru, íbuprófen eða önnur
bólgueyðandi lyf eða eru með astma eiga ekki að nota Voltaren Dolo®. Notið lyfi ð ekki á meðgöngu nema í samráði við lækni, en aldrei á síðasta þriðjungi meðgöngu. Leitið ráða læknis eða lyfjafræðings um milliverkanir
við önnur lyf. Lesa skal vandlega leiðbeiningar á umbúðum og fylgiseðli. Geymið þar sem börn hvorki ná til né sjá.