Fréttablaðið - 17.03.2007, Side 32

Þegar við vorum að vinna
þessa mynd þá fannst mér ég
vera svaka nagli. Æfingarnar
urðu aðalatriðið hjá mér.
S
kotinn Gerard Butler er kannski
ekki öllum kunnur eins og er. En
eftir að heimurinn sér hann sem
Leonidas konung höggva mann
og annan í leðurbrók með rauða
skikkju í myndinni 300 á hann
eflaust eftir að grafa sig í minni manna.
Þá sérstaklega kvenþjóðinni og samkyn-
hneigðum. Allt leikaraliðið í myndinni,
þurfti að leggja á sig átta mánaða æfing-
arferli í ræktinni til þess að forða brellu-
sérfræðingunum frá því að þurfa að tölvu-
teikna á þá ýktustu magavöðva sem sést
hafa á hvíta tjaldinu í lengri tíma.
Sagan er byggð á sannsögulegum at-
burðum, þegar 300 hermenn Spörtu vörðu
klettabelti strandlengjunnar ásamt kóng-
inum sjálfum fyrir innrás Persa og lögðu
þar mörg þúsund hermenn áður en þeir
féllu sjálfir. Ótrúlegt hugrekki þeirra kom
blóði þjóðarinnar af stað sem varð til þess
að Sparta hélt frelsi sínu. Myndin fer þó
all frjálslega með staðreyndir, enda er
hún nákvæmlega byggð, nær ramma fyrir
ramma, á samnefndri myndasögu Frank
Millers. Hann skrifaði einnig myndasögu-
seríuna sem Sin City var byggð á. Leik-
stjórinn Zack Snyder heldur í sömu hefð og
leikstjórinn Robert Rodriguez gerði fyrir
Sin City, að gæða myndarömmum Frank
Millers lífi með því að fylgja þeim eftir í
smáatriðum. Útkoman leiðir áhorfandann
inn í afar sérstaka ævintýraveröld þar sem
nánast allt er leyfilegt.
Samkvæmt þjóðsögunni voru Spartverjar
mjög stolt þjóð og konungur þeirra, Leoni-
das, er sá stoltasti. Gerard Butler á prýð-
isleik í myndinni og er hárréttur maður til
þess að gæða túlkun Millers á þeirri forn-
sagnapersónu lífi. Hann býr yfir dýrsleg-
um eiginleikum. Sterkbyggður, þróttmikill
og vakandi einstaklingur sem gnístir tönn-
um með nokkurra sekúndna millibili meðan
á viðtalinu stendur.
„Leonídas er mjög inni í sér og þögull.
Mér leið alltaf eins og að djúpt undir niðri
byggi hann yfir ótrúlegum skilningi. Það er
ómögulegt að vita hvað hann er að hugsa.
Hann er eins sterkur og valdamikill og þeir
verða. Hann virðist hafa verið mjög ein-
stakur maður og leiðtogi. Hugrekki hans
virðist hafa jaðrað við geðveiki. Hann virð-
ist þó búa yfir ákveðinni samúð, sem birt-
ist örfá andartök í myndinni. Hann er líka
hrokafullur andskoti!“
Varstu varkár vegna þess að þú varst að
leika goðsögn? „Já, auðvitað. Ég er nú samt
vanur því. Eins og þegar ég tók að mér að
leika drauginn í Phantom of the Opera-kvik-
myndinni en þá bárust mér eflaust um tíu
morðhótanir. Sumt fólk er mjög sorglegt.
Ég fann fyrir pressu, en það finnst mér
kjöraðstæður til þess að vinna. Ég hugsa
að ég skili ekki jafn góðum árangri ef ég
finn ekki fyrir pressu. Ég tók þessa ábyrgð
á mig með það í huga að mig langaði til þess
að gera honum hátt undir höfði. Mig lang-
aði líka til þess að sýna vinnu Franks Miller
virðingu og standa mig í augum leikstjór-
ans og sjálfs míns. Þessir hlutir keyra mig
áfram, og eyðileggja mig svo.“
Það verður augljóslega ekki gerð fram-
haldsmynd, áttu eftir að sakna Leonídas?
„Já, það var alveg magnað að leika hann.
Ég lærði heilmikið um Spartverja meðan á
þessu stóð. Þeir voru svo fullir sjálfstrausti
og voru fullir trú og ásetningi. Það er svo
óvanalegt að sjá þetta. Bíómyndir fylgja yf-
irleitt þessari Rocky-formúlu þar sem hetj-
an er barin niður og fer í mikla sjálfsskoð-
un. Mér finnst frábært að Leonídas efast
aldrei um sjálfan sig. Hann spyr sjálfan sig
miklu frekar um hvað stríð snýst og hverjir
Spartverjar séu. Kannski vissi hann að saga
hans myndi lifa áfram og að það yrði búin
til bíómynd þrjú þúsund árum seinna. Þetta
er ekki flókin saga og persónurnar eru ekki
mjög flóknar heldur. Það er engin ástæða
til að vera að útskýra of margt.
Áhorfandinn fer inn í þessa veröld og
veit strax hverjir þessir menn eru. Þetta er
náttúrlega goðsögn og því einfaldari sem
þær eru, því auðveldara eiga allir með að
tengja sig við þær.“
Hvernig var að þurfa að æfa svona
mikið? „Hræðilegt! Við æfðum stanslaust
í átta mánuði, en hvernig getur það mögu-
lega verið nóg? Hvernig get ég mögulega
verið Spartverji? Þessir gæjar gengu um
með leggbrynjur og skildi úr kopar. Þeir
voru kannski með 70 kíló utan á sér. Það er
ekki svo langt síðan ég lék víking og eins og
Spartanskir magavöðvar
Kvikmyndin 300
virðist ætla að fara
sem stormsveipur í
kringum hnöttinn
miðað við móttökur
í Bretlandi og Banda-
ríkjunum. Íslandsvin-
urinn Gerard Butler
leikur aðalhlutverkið
í myndinni og Birgir
Örn Steinarsson fór og
hitti hann í London
og spjallaði við hann
um myndina, magaæf-
ingar, ofurmannlega
Íslendinga og auðvitað
íslenskt kvenfólk sem
hann hefur haft góð
kynni af.
þá hugsaði ég með mér að hversu harður sem
mér finnst ég vera þá er ég ekki nærri því eins
harður og þeir voru. Samt, þegar við vorum að
vinna þessa mynd fannst mér ég vera svaka
nagli. Æfingarnar urðu aðalatriði hjá mér. Ég
æfði á daginn á vegum kvikmyndafyrirtæk-
isins, æfði svo í tvo tíma með áhættuleikur-
unum og fór svo heim og æfði í tvo tíma með
einkaþjálfaranum. Ég vissi vel að ég var að
ofæfa og að þetta væri ekki hollt fyrir mig.“
Hversu margar bollyftur þarf maður eigin-
lega að gera til þess að fá svona magavöðva?
„Fullt,“ segir hann og hlær. „Þetta eru ekki
bara bollyftur eða æfingar, líka mataræði.
Venjulega passa ég ekkert upp á mataræðið.“
Verður maður þá að svelta sjálfan sig og lyfta
vörubílum allann daginn? „Nei, þvert á móti.
Þú verður að borða meira og reglulega. Ef þú