Fréttablaðið - 16.08.2007, Side 76

Fyrir þrjátíu árum í
dag lést fyrsta ástin
mín. Þegar ég var
um tíu ára fann ég
plötu með Elvis
heima hjá afa og
ömmu og varð þá
ekki aftur snúið. Sat
tímunum saman og
hlustaði á hina fögru
rödd syngja lög eins og Don‘t
Be Cruel, Heartbreak Hotel eða
Are You Lonesome Tonight á meðan
ég starði á stóra andlitsmyndina á
plötuumslaginu og andvarpaði yfir
fegurðinni. Fannst hann svolítið
líkur föður mínum og þótti það alls
ekki slæmt. Við vinkonurnar hlust-
uðum á Teddy Bear og mæmuðum
fyrir framan spegilinn, þóttumst
vera bakraddasöngvarar með töff-
arann mikla í fararbroddi.
Einn daginn ákváðum við að
stofna aðdáendaklúbb. Hittumst
reglulega fimm stelpur, hlustuðum
á Elvis, horfðum á kjánalegar
Elvis-myndir og árlega, hinn 8. jan-
úar á afmælisdegi Presleys, var
haldið í hamborgaraveislu á Hard
Rock þar sem voru jú stundum
spiluð Elvis-lög ef við vorum
heppnar.
Gestur Einar var uppáhalds
útvarpsmaðurinn því hann spilaði
stundum kónginn og þá hljóp ég
upp í herbergi og ýtti á Rec á
kasettutækinu mínu. Varð svo bál-
reið út í hann fyrir að tala ofan í
lögin. Allar vídeóspólur voru frá-
teknar með orðunum „BANNAÐ
AÐ TAKA YFIR!“ enda á þeim
gæðamyndir eins og Fjör í Acapul-
co, Ástir og ananas, Kreólakóngur-
inn, heimildarmynd um Elvis og
fleira.
Mér fannst hann alveg jafn æðis-
legur þegar hann var orðinn veikur
og söng Unchained Melody á sein-
ustu tónleikunum sínum. Þá heyrði
maður meiri trega í röddinni en
nokkurn tíma fyrr og hann gaf allt
sem hann átti í flutninginn. Ég fæ
ennþá hroll þegar ég horfi á þenn-
an flutning. Það er bara eitthvað
við Elvis. Þess vegna verður kvöld-
inu í kvöld ekki eitt í neitt annað en
að hlusta á þennan gamla vin minn
með gömlum vinkonum og rifja
upp æskuárin sem við vorum svo
heppnar að eyða með kónginum.