Fréttablaðið - 07.09.2007, Qupperneq 17

Höfuðborgarbúar eru orðnir
langþreyttir á morgunum-
ferðinni í Ártúnsbrekkunni
og á Miklubraut. Blaðamað-
ur Fréttablaðsins slóst í för
með Hafnfirðingi og upp-
lifði umferðarteppuna sem
fjölmargir íbúar höfuðborg-
arsvæðisins sitja fastir í á
hverjum degi.
„Þessi umferð er ekki fólki bjóð-
andi,“ segir Hermann Fannar Val-
garðsson, sölustjóri hugbúnað-
arfyrirtækisins Atóm01. Hermann
er einn fjölmargra Hafnfirðinga
sem sækja vinnu í Reykjavík. Hann
ekur á hverjum morgni frá heimili
sínu við Skúlaskeið í Hafnarfirði
og sem leið liggur inn á Þing-
holtsstræti þar sem fyrirtækið
sem hann starfar hjá er staðsett.
Hermann lagði af stað í vinnuna
rétt fyrir klukkan átta í gærmorg-
un og bjóst eins við að vera kominn
í vinnu rétt fyrir níu.
„Umferðin gengur miklu hraðar
fyrir sig nú en á þriðjudaginn,“
segir Hermann þegar hann nálgast
ljósin við Olísstöðina í Garðabæ.
„Þá tók það mig um korter að kom-
ast um einn kílómetra frá heimili
mínu að ljósunum í Engidalnum.“ Í
gær tók það Hermann hins vegar
ekki nema um fimm mínútur.
Hermanni finnst hann á það
góðum tíma að hann ákveður að
kaupa kaffi í Aktu taktu í Garða-
bæ. „Þetta tekur svo langan tíma
hvort eð er og ég verð að hafa eitt-
hvað með mér í bílnum á leiðinni. Á
þriðjudaginn gekk umferðin svo
hægt fyrir sig að ég var jafnvel að
velta því fyrir mér að ganga á milli
bíla og selja kaffi og kleinuhringi,“
segir hann og hlær. Hermann
kemst auðveldlega aftur inn á aðal-
umferðaræðina eftir örstutt stopp
í lúgusjoppunni. En þá fer umferð-
in að þyngjast. Umferðin hjá Olís-
stöðinni í Garðabæ er mun þyngri
en á bæjarmörkum Hafnarfjarðar
og Garðabæjar.
Að jafnaði tekur það Hermann
um fimmtán mínútur að aka til
vinnu. Nú eru fimmtán mínútur
liðnar og hann er rétt að skríða
undir brúna yfir á Arnarnes.
„Ég skil ekki alveg hvað málið
er. Íbúum hefur fjölgað en það
hefur ekki verið brugðist við því á
helstu umferðaræðunum. Vall-
arhverfið í Hafnarfirði er gott
dæmi um það. Það eru ábyggilega
nokkur þúsund sem búa þar núna
og þau hafa bara bæst í umferðina,
sem var slæm fyrir,“ segir Her-
mann, sem nú er kominn að Smár-
anum. „Ég myndi vilja sjá brú frá
Álftanesi yfir á Suðurgötuna. Ég
held að hún myndi leysa vandann
því þá væru komnar þrjár leiðir til
Reykjavíkur. Þá myndu þeir sem
væru á leið í miðbæinn fara yfir
brúna, þeir sem væru á leið í banka-
hverfið í Borgartúni færu gömlu
leiðina og svo er það Breiðholts-
leiðin.“
Hermann er nú kominn niður í
Fossvoginn og klukkan að ganga
hálf níu. „Þetta er samt frekar auð-
velt fyrir mig því ég ræð því að
miklu leyti hvenær ég mæti og get
því hagað því eftir eigin höfði hve-
nær ég legg af stað,“ útskýrir Her-
mann um leið og hann rennir í hlað
í Skaftahlíð þar sem Fréttablaðið
er til húsa. Klukkan er þá orðin rétt
rúmlega hálf níu. „Þetta tók nú
ekki nema rétt rúman hálftíma,“
segir Hermann og kveður. Þá á
hann enn eftir að koma sér niður í
Þingholt. Heimleiðin seinni part
dags var einnig eftir. Þá getur
umferðin verið álíka þung og á
morgnana.
Umferðarþunginn er ekki fólki bjóðandi