Réttur - 01.06.1942, Qupperneq 36

„17. þing Alþýðusambands íslands felur sambandsstjóm
að gangasit fyrir því að koma á bandalagi með ollum
öðrum samtökum alþýðunnar, hvort sem um er að ræða
almenn hagsmunasamtök, stjómmálasamtök, verkalýðs-
félög, menningarsamtök eða önnur til verndar hagsmunum
og réttindum og samtakafrelsi verkalýðsins, til þess að
vinna gegn dýrtíðinni í samræmi við þá stefnu, sem þingið
hefur markað til þess að berjast fyrir margháttuðum
þjóðfélagslegum umbótum og framfömm og til þess að
hnekkja völdum afturhaldsins og gera áhrif alþýðusamtak-
anna gildandi á stjóm landsins.
Áratuga reynsla verkalýðshreyfingarinnar hefur sýnt,
að til þess að forða hinum vinnandi stéttum frá nýju at-
vinnuleysi og nýjum hörmungum fátæktarinnnar, til þess
að forða vinnandi stéttimum frá réttleysi og kúgun, þá
verður verkalýðsstéttin í gegn um samtök sín að taJka
forystu þjóðarinnar í sínar hendur í náinni samvinnu við
aðrar Vinnandi stéttir landsins. ,
Þar af leiðandi getur verkalýðurinn ekki sætt sig við smá-
vægilegar ívilnanir, heldur verður hann ásamt annarri
alþýðu Islands að tryggja sér þan völd í þjóðfélaginu, er
geti gert markmið verkalýðshreyfingarinnar að veruleika”.
Ályktun um styrjöldina og baráttuna gegn fas-
ismanum var svohljóðandi:
17. þing Alþýðusambands íslands telur að styrjöld sú,
sem bandamenn heyja nú gegn fasisma og nazisma sé háð
fyrir menningu og frelsi alþýðunnar í öllum löndum, en
gegn kúgun, siðleysi, ómenningu og ofbeldi. Fyrir því á-
lyktar þingið að lýsa dýpstu andúð á kúgurunum en fyllstu
samúð og hluttekningu sinni með baráttu Bandamanna í
öllum löndum, svo og baráttu þeirra þjóða, sem hernumdar
hafa verið af einræðis- og ofbeldisþjóðunum.
Þingið vottar sérstaklega hinni hetjulegu norsku verka-
mannastétt og norsku þjóðinni aðdáun sína og dýpstu
samúð í hinni fómfreku frelsisbaráttu hennar og vonar
100