Réttur - 01.06.1952, Blaðsíða 7

RÉTTUR
135
höfðu að skotmarki, og þangað fluttu þeir í því skyni 870
tonn af sprengjum, 9.600 napalmsprengjur og 150 þúsund
smærri sprengjur. — Starfslið Rakosi-sjúkrahússins hafði
aldrei lifað aðra eins nótt og aðfaranótt 13. júlí. Alhr
ungversku læknarnir og hjúkrunarkonurnar voru önnum
kafin. Sömuleiðis aðstoðuðu þeir, sem annars fengust ekki
við sjúkrahjálp. Blaðafulltrúinn sótti vatn í brunninn og
eldhússtúlkurnar aðstoðuðu við að klæða hina særðu. Und-
antekningarlaust allir gáfu blóð. Það þarf mikið blóð
handa lækningastofnuninni, og björgunarstarfið má ekki
stöðvast vegna blóðskorts. Einn ungverski læknirinn stend-
ur úti í horni lækningastofunnar með samanbitnar varir,
og tekur sjálfinn sér blóð. Læknisaðgerðir fara fram á
þremur samsíða borðum í tólf stundir samfleytt. Þrjátíu
og einn uppskurður er gerður á einni nóttu.
Það er ekki aðeins hitinn og þreytan, sem menn verða að
þola, heldur líka þjáningar svo miklar, að kverkarnar herp-
ast saman og tárin brjótast fram. Fyrst og fremst eru það
börnin, örlög þeirra og helsærðir líkamir sem vekja í
brjósti manns slíka kvöl, að það er eins og hjarta manns
ætli að bresta. Þarna sitja tveir snáðar, hvor við annars
hlið, smápattar, sem geta ekki einu sinni sagt til nafns
síns. Þeir eru fluttir upp í lækningastofuna og kallaðir
„Egi 1“ og „Egi 2“. (Óþekktur snáði nr. 1 og óþekktur
snáði nr. 2). Einhver hafði rekizt á þá á götu í Pjongjang,
hættulega særða. Enginn veit um ætterni þeirra, né hvort
nokkur nákominn finnur þá nokkurn tíma, eða hvort for-
eldrar þeirra eru á lífi. Á einum börunum liggur brennd
kona. Hún heitir Pjon San, og er 25 ára að aldri. And-
lit hennar er þakið sárum, og augun eru brunnin úr henni.
Hún hefur orðið fyrir napalmsprengju. Við hlið hennar
liggur kornungur sonur hennar, sem hefur fengið vélbyssu-
kúlu í gegnum vinstra lærið. Nú kemur konan aftur til
meðvitundar. Nafn hennar er fært í bók, ásamt aldri,
sömuleiðis hvenær hún særðist og hvernig. Þvínæst er hún