Réttur - 01.06.1952, Blaðsíða 3

RÉTTUR
131
sem rýta um frelsi af skyni skroppnum móði
en skelfast sannleikann, sem vist mun glata
því frelsi, sem er forréttindi og gróði.
Einungis sá hinn sanni, vitri og góði
mun syngja lof því frelsi sem þeir hata
sem vaða stöðugt bæði í auði og blóði.
[Ath. Gyðjan Letó (Latona) taldist til hinna óaeðri goða af Títana-kyni.
En sjálfur himnaguðinn, Zeifur, felldi til hennar ástarhug, og varð hún
þunguð af hans völdum. Fyrir afbrýði gyðjunnar Heru, sem var eiginkona
Zeifs, fékk Letó hvergi griðastað, þar sem hún gæti orðið léttari, en var
ofsótt og hrakin um víða veröld, unz hún að lokum fann hæli á eyjunni Delos
og ól þar tvíburana Apolló og Artemis. Apolló varð sólguð (Helios, Föbos) og
óskmögur Zeifs. Það sem einkum einkennir Apolló er sá brennandi guð-
móður sem er uppspretta skáldlegrar andagiftar. Hann er því jafnframt
guð skáldskapar og lista og birtir mönnunum veröldina í skíru ljósi guðlegr-
ar visku. Hann er hinn háleiti frömuður reglu og siðgæðis í heiminum og
leggur lið góðum mönnum og réttvísum en refsar þeim illu og óréttlátu
(nafn hans er leitt af sögn sem merkir að tortíma). Apolló er höfundur
ríkis og stjórnskipunar; hann verndar líf og afkomu almennings og vakir
yfir ökrum og skógum, haga og hjörðum. Artemis, hin íturvaxna veiðigyðja,
leggur bróður sínum lið og sendir óvinum hans sínar gullnu örvar, en eflir
gengi þeirra sem þau unna og veitir góðan farnað öllu náttúrlegu lífi. Þar
sem Apolló varð sólguð, varð systir hans Artemis (Díana) hinsvegar mána-
gyðjaj.
1 Chillon-kastala
eftir Byron
Þú, frelsisást, sem fjötur engan ber,
um fangans múr þinn ljómi bjartast skín,
því þar er geiglaust hjarta háborg þín,
sem hreinni tryggð er aðeins bundið þér.