Réttur - 01.09.1963, Blaðsíða 53

R É T T U R
181
valdastefnu í Afríku, þar sem Vesturþjóðverjar liagnýti liitabeltis-
varning og hráefni og offramleiðslu Frakka af landbúnaðarvörum,
þá rekst þessi hugmynd á hagsmuni auðmanna í Vesturþýzkalandi.
Framleiðslugeta iðnaðarins í Vesturþýzkalandi fer langt fram
úr þörfum þessa markaðar sem jafngildir frekar framleiðslugetu
iranska iðnaðarins. 53,5% af útflutningi Frakka fer til Efnahags-
bandalagsins og franka-svæðisins og þaðan kemur 51% af innflutn-
ingi Frakka; en tveir þriðju af verzlun Vesturþýzkaalnds beinist til
þriðja aðila: fríverzlunarsvæðisins, hrezka samveldisins og van-
þróaðra ríkja, þar á meðal rómanskra Ameríkuríkja. Sama máli
'gegnir um fjármagnsútflutning; á árabilinu 1952—1961 fór 51%
af þessum útflutningi Vesturþýzkalands til Ameríku, einkum róm-
önsku Ameríku og Kanada, og innan við 5% til Afríku, einkunr
Suður-Afríku og Líberíu. Þetta er gert í þágu vesturþýzkra auð-
manna sem finna markað fyrir fullunnar vörur í þeim löndum þar
sem hægt er að kaupa hráefni á lægstu verði. Þessi vörustraumur
getur ekki á sama hátt beinzt til þeirra Afríkuríkja þar sem franskt
auðvald hefur hreiðrað tryggilega um sig.
Einnig er um að ræða andstæða hagsmuni í iandbúnaði, einkum
á það við um þá franska innflytjendur sem kaupa hitabeltisvörur
og vilja geta selt þessar vörur í Evrópu dýrar en á heimsmarkaðs-
verði. Landbúnaður Vestur-Þýzkalands einkennist af þröngri sérhæf-
ingu, innanlandsmarkaðurinn er verndaður með tollamúrum og háu
verðlagi, en jafnframt er flutt inn mikið magn af landbúnaðar-
vörum frá vanþróuðum ríkjum, frá brezka samveldinu og Banda-
ríkjunum á verði sem er lægra en heimsmarkaðsverðið. A móti
býður Vesturþýzkaland fram vélar og fullunninn varning, en þau
viðskipti eru mjög mikilvæg til þess að Iialda jafnvægi í efnahags-
kerfinu. Fríðindi til Frakka myndu raska núverandi efnahagsjafn-
vægi í Vesturþýzkalandi, og afleiðingin yrði sú að glatast myndu
ýmsir markaðir fyrir fullunnar vörur og matvæli myndu hækka í
verði.
Franskt fjármagn hefur hag af því að veikja keppinautana í
Vesturþýzkalandi. Offramleiðslan í landbúnaði er mikið efnahags-
legt vandamál fyrir Frakkland. Franskir auðmenn hafa hug á því
að láta Vesturþýzkaland taka við offramleiðslunni, en á hærra verði
en tíðkast á heimsmarkaðnum, en það myndi hækka verðlag og
vmnulaun þar í landi, hækka verðið á vesturþýzkum framleiðslu-
vorum og gera þær miður samkeppnisfærar.
Allar þessar andstæður komu fram í þeim heitu umræðum sem