Réttur - 01.08.1964, Blaðsíða 15

R É T T U R
143
Fró Nóvudeilunni 1933.
frá, og nú hleypti hún inn í hæinn svolitlum englum með hvíta
vængi, sem frelsarinn sendi heim til fátæklinga þessa nótt og hjörtu
harnanna urðu glöð og þau hlökkuðu til. FaSir minn las húslestur-
inn og viS krakkarnir reyndum aS sofna ekki og síSan sungum viS
sálm, því í dag var frelsarinn fæddur.
AS loknum jólum varS hversdagsleikinn æriS þungur í skauti og
móSir mín sem gekk meS áttunda barniS sitt, var alla daga eitthvað
á ferðinni til þess að reyna að reyta eitthvað í matinn. Marga daga
var þó skammturinn smár, en við stóðumst raunina. Þessi vetur var
lengi að líða. ÞaS var varla að dagarnir fylgdu sólarganginum eftir.
En á útmánuðum komst faðir minn aftur á fætur. Það var enga
vinnu að fá á þeim árstíma, en hann reri til fiskjar þegar gaf og eftir
það var oftast einhver soðning til.
ÞaS liðu mörg ár, en þá féll sá harmur yfir Hamarkotsbóndann
og börnin hans, sem aldrei varð bættur.
MóSir mín lagðist á sæng um veturnætur og ól níunda barnið sitt.
Hún kom frekar þungt niSur og nokkru eftir fæðinguna tók að
hlæða, Yfjrsetukonan gerði allt sem í hennar valdi §tóð að stöðva