Réttur - 01.10.1930, Qupperneq 27

Rjettur] SKIPULAGSMAL VERKALÝÐSINS
339
auka. Einmitt þegar verkalýðurinn var sem óðast að
losna undan áhrifum borgarablaðanna, eignaðist stjett-
arandstæðingurinn nýtt tæki, sem dugði, til að rugla
og svæfa stjettarvitund fjöldans. Og þetta nýja tæki
var sjálft »flokksblað alþýðunnar«.
í kjölfar hinnar öru þróunar auðvaldsins í landinu,
fór auðvitað vaxandi stjettarvitund verkalýðsins. Inn-
an verkalýðssamtakanna myndaðist kjarni, sem tók að
gera sjer ljóst livert þróun auðvaldsins stefndi og
hverjar leiðir bæri að fara, til að hrinda af sjer oki
auðvaldsins. Hinsvegar hefir með því skipulagi, sem
nú er, verið greiður gangur inn í alþýðusamtökin fyrir
menn úr öðrum stjettum, með hugsunarhætti, sem þeg-
ar á alt er litið, er andvígur stjettarhagsmunum verka-
lýðsins. Innan Alþýðusambandsins hafa þannig mynd-
ast tvær andstæðar meginskoðanir, sem grundvallast á
andstæðum hagsmunum tveggja fjandsamlegra stjetta.
Og það er einmitt sú skoðunin, sem á rætur sínar í
hagsmunum borgarastjettarinnar, sem hefir orðið of-
an á í Alþýðuflokknum, eins og ekki er óeðlilegt, með-
an allur fjöldinn er undir andlegum áhrifum borgar-
anna.
Innan Alþýðuflokksins ríkja hinar sundurleitustu
skoðanir. Hann er því í raun og veru enginn flokkur,
sem gæti verið verulega til forustu, þó að honum væri
stjórnað af hinum bestu kröftum verkalýðsins og i
samræmi við hagsmuni hans. En nú eru flokkstækin
notuð til að halda vörð um hugsunarhátt þann, sem
borgarastjettin hefir troðið upp á fjöldann. Sem bar-
áttusamband verkalýðsins í hinni daglegu baráttu við
atvinnurekendur, um kaupgjald o. s. frv., er Alþýðu-
sambandið gjörsamlega ónýtt, enda er það ekki skipu-
lagt með það verkefni fyrir augum og hefir, sem von-
legt er, ekki tekist að safna nema nokkrum hluta verk-
lýðsfjelaganna innan vjebanda sinna.
íslenskur verkalýður á því ekkert faglegt verkalýðs-