Réttur - 01.10.1930, Síða 54

366
HREYFING ÍSL. ÖREIGAÆSKU
[Rjettur
kenningar og athafna, orða og gjörða, er eitt helzta
einkenni sosialdemokrata. Eigi hefir heldur verið gjörð
minnsta tilraun til að ráðast á fræðslu og uppeldi borg-
aranna, né heldur til að koma upp sosialistiskum skól-
um meðal öreigaæskunnar. Loks þegar kommúnistarn-
ír hafa hrundið þessu í framkvæmd, vakna þessir
vesalingar við vondan draum, og minnast þess, er gera
átti. En þeir hafa allir »timburmenn« eftir drykkju-
nótt í veitingaskála auðvaldsins. ölvímuruglið hefir
birzt, sem háleitt gaspur um stéttafrið, alsherjar-fram-
sókn æskunnar og menntunarauka öreiganna. Blað
þeirra, »Kyndill« gefur átakanlega skýra mynd af
andlegu lífi þessara »frumherja«. í fyrsta lagi, er hann
skrifaður af svo íadæma rýrri þekkingu á sosialisman-
um, að furðu gegnir. Það er auðsætt, að flestir þeir,
sem í hann rita, vita ekki minnstu ögn hvað sosialismi
er. »Kyndill« neitar stéttabaráttunni. Hann reynir að
gerast fulltrúi alls æskulýðsins, og í sambandi við það
rausar hann ósköpin öll um eldrnóð og dirfsku hinnar
óháðu, ungu kynslóðar. Hann gleymir því, að æskan er
lika skift í stéttir, auðmenn og öreiga, kúgara og kúg-
aða. Hann tekur í gaspurstón undir söng borgaranna,
um æskuna, hina blómrjku sælutíð. Hann gleymir, að
æska öreiganna er líka sár og örðug. Þessi söngur um
æskuna, er aðeins smáborgaraleg gælusetning, eitt
merki þess, að ritaða sagan er saga yfirstéttanna. í
»Kyndli« er talað um stéttafrið. Það táknar frið kúg-
urum til handa, til að halda áfram þrælkun sinni á
verkalýðnum. Það táknar, að öreigarnir eiga að vera
auðmjúkir og laga sig eftir öllum göllum auðvaldsins.
Á krepputímum eiga þeir að afsala sér nokkrum hluta
launa sinna, til að lengja lífþráð auðmagnsins. öll þessi
hörmung, þessi umsnúningur sosialismans, skín úr
hverri línu »Kyndils«. En þó lýsir það sér einna bezt
í því, sem hann hefir látið ógert. Hann hefir aldrei
flutt ærlega grein um hagsmunamál æskunnar, eða