Réttur - 01.10.1930, Qupperneq 64

PRÁ ÍSL. VERKLÝÐSHREYFINGU [Rjcttur
‘576
flokkur, klofni milli sosialdemokrata og kommúnista.
Því eigi hvert verklýðsfjelag þá að reka burt úr fje-
lagsskapnum kommúnista fyrir að þeir berðust gegn
pólitík valdhafa Alþýðusambandsins, þá væri þar með
stefnt beint að því að kljúfa verklýðssamtökin. Og það
sorglega dæmi, er nýlega varð í Reykjavík, þegar val-
inkunnum brautryðjendum verklýðshreyfingarinnar er
neitað um inntöku i »Dagsbrún« af því þeir sjeu kom-
múnistar, er »Mene tekel«, er alvarleg bending til alls
islensks verkalýðs að breyta skipulagi hreyfingar sinn-
ar, áður en það er orðið um seinan.
Nú dynur atvinnukreppa yfir landið og atvinnurek-
endastjettin býr sig til árásar á launakjör verkalýðsins.
Þessvegna hefur nauðsynin á heildarsambandi alls ís-
lensks verkalýðs aldrei verið eins brýn og nú. Það verð-
ur einmitt ráðist þar á garðinn, sem hann er lægstur,
reynt að lækka laun þess verkalýðs, sem minst samtök
hefur og lægst laun, t. d. vegavinnumanna, verka-
kvenna o. fl. Sú árás verður aðeins brotin á bak aftur,
ef verkalýðurinn stendur sameinaður gegn henni og
lætur mæta hverri kauplækkunartilraun við minstu fje-
lög eða samtakalausa vei'kamenn með öllu afli verk-
lýðssamtakanna í einangrun, samúðai-verkfalli eða alls-
herjarverkfalli.
Næsta takmarkið í samtakamálum verkalýðsins er
því að fá verklýðsfjelög landsins með í að stofna alls-
herjar landssamband verklýðsfjelaganna, bygt á
grundvelli stjettabaráttunnar, til að sameina verklýðs-
stjettina án tillits til pólitískra skoðana hennar, í eitt
allsherjar samband gegn atvinnurekendum.
Hver einasti verklýðssinni, sem finnur hvar skórinn
kreppir, mun því vinna þessu máli alt hvað hann megn-
ar, því það er vissulega eitthvert mikilvægasta mál,
sem íslensk alþýða berst fyrir.