Réttur - 01.01.1970, Qupperneq 25

hafði auðvitað rétt fyrir sér í „Rússkaja
misl". I refskák þeirri er þessir menn tefia
gegn Sovétrússlandi batt hann x fyrsta lagi
vonir sínar við klofning flokks okkar og í
öðru lagi að mjög alvarlegur skoðanaágrein-
ingur innan flokksins mundi leiða til þessa
klofnings.
Flokkur okkar styðst við tvær stéttir og
því er óstöðugleiki hugsanlegur og hrun óum-
flýjanlegt ef til þess kæmi að ekki tækist að
skapa eindrægni milli þessara tveggja stétta.
Færi svo væri tilgangslaust að gera þessar
eða hinar ráðstafanir og yfirleitt að tala um
stöðugleika miðstjórnar okkar. I því tilviki
munu engar ráðstafanir geta hindrað klofn-
ing. Eg vona þó að slíkt sé alltof fjarlægt og
alltof ósennilegt til að um þurfi að ræða.
Með stöðugleika á ég við tryggingu gegn
klofningi í allra næstu framtíð og ætla mér
að koma hér með nokkrar hugleiðingar alger-
lega persónulegs eðlis.
Eg hygg að sé fjallað um stöðugleika-
vandamálið út frá þessu sjónarmiði ráði mið-
stjórnarmenn á borð við Stalín og Trotskí
úrslitum. I afstöðu þeirra hvors til annars
felst að mínu viti drjúgur hluti þeirrar hættu
á klofningi sem unnt er að forðast og því
markmiði m.a. á að mínu áliti fjölgun mið-
stjórnarmanna upp í fimmtíu eða hundrað
menn að þjóna.
Eftir að félagi Stalín varð aðalritari hefur
hann dregið saman gífurleg völd í sínar
hendur og ég er ekki sannfærður um að hann
beri ævinlega skyn á að beita þessum völd-
um af nægilegri gætni. A hinn bóginn ber
félagi Trotskí ekki aðeins af sökum frábærra
hæfileika, eins og hann hefur þegar sannað
f barátm sinni gegn miðstjórninni í málum
þjóðfulltrúaráðs samgöngumála. Persónulega
er hann líklega hæfasti maðurinn í núverandi
miðstjórn, en jafnframt maður sem gæddur
er óhóflegri sjálfsvitund og ofurást á hrein-
um stjórnunaraðgerðum.
Þessir tveir eiginleikar tveggja frábærra
forystumanna núverandi miðstjórnar geta
leitt til klofnings án þess að til sé ætlazt.
Grípi flokkur okkar ekki til ráðstafana til að
hindra klofning gemr hann komið öllum að
óvörum.
Ég ætla ekki að lýsa frekar persónulegum
eiginleikum annarra miðstjórnarmanna. Eg
minni aðeins á að uppistand þeirra Sinov-
éffs og Kamenéffs í október* var engin
tilviljun. Hinsvegar er ekki hægt að saka
þá um það persónulega fremur en Trotskí
um að vera ekki bolseviki.
Hvað snertir hina ungu miðstjórnarmenn
langar mig að segja nokkur orð um Búkha-
rin og Pjatakoff. Þeir eru að mínu viti hinir
frábærusm starfskraftar (meðal þeirra yngsm)
og gagnvart þeim ætti að hafa eftirfarandi í
huga: Búkharin er ekki aðeins afar mæmr
og mikilhæfur fræðimaður innan flokksins.
Hann er einnig með rétm talinn uppáhald
alls flokksins. En fræðilegar skoðanir hans
geta aðeins með ýtrustu varúð talizt fyllilega
marxískar, því að í honum leynist einhvers-
konar skólaspeki (hann hefur aldrei kynnt
sér díalektíkina í raun og sannleika og ég
hygg að hann hafi aldrei skilið hana til fulls).
25.12. Nú um Pjatakoff. Hann er maður
★ Hér er átt við það sem venjulega hefur verið kall-
að uppgjafarafstaða Sínovéffs og Kamenéffs er þeir
á miðstjórnarfundunum 10. (23). og 16. (29). októ-
ber 1917 lögðust á móti og greiddu atkvæði gegn tillögu
Leníns um að þegar yrði ákveðið að hefja undirbúning
vopnaðrar uppreisnar. Eftir að afstöðu Sínovéffs og
Kamenéffs hafði eindregið verið vísað á bug á báðum
fundunum birtu þeir 18. (31.) október yfirlýsingu í
mensévíkablaðinu ,,Novaja sjísn“ þess efnis að bolsé-
víkar væru að undirbúa uppreisnina, en þeir litu báð-
ir á hana sem hreina ævintýramennsku. Ljóstruðu þeir
þannig upp um samþykkt miðstjórnarinnar sem gerð
hafði verið með mikilli leynd. Lenín fordæmdi þessar
starfsaðferðir samdægurs í ,,Bréfi til félaga Bolsévíka-
flokksins“ og kallaði þær fáheyrt trúnaðarbrot. — Útg.
25