Réttur - 01.08.1970, Side 22

svo erfitt fyrir að beita honum að nær óger-
legt verði. Með þessu annarsvegar og gengis-
lækkunarvopninu hinsvegar — en svo at-
vinnuleysissvipunni í bakvasanum, — á að
halda verkalýðnum undir okinu, gera Island
að því stöðuga láglaunalandi, sem geri það
girnilegt til arðráns í augum erlends auðvalds.
„Við höfum hafiið sóknina. Við verðum að
halda henni áfram,” sagði Eðvarð Sigurðsson
á Dagsbrúnarfundinum mikla í Háskólabíói.
Þessi sókn verkalýðsins verður að halda
áfram með stórsigrum í næst þingkosningum.
Þessi sókn verður að halda áfram með
stórfelldum kauphækkunum 1971.
Það er þetta sem ný og verri afturhalds-
stjórn á að hindra og þvert á móti lækka
kaupið.
Því er það að stéttabarátta alls launafólks
og sjálfstæðisbarátta Islendinga tvinnast sam-
an í þeim átökum, sem nú eru framundan.
Innlenda afmrhaldið ætlar að færast í ann-
að veldi með samstjórn Ihalds og Framsókn-
ar. Það þarf að kæfa þær fyrirætlanir í fæð-
ingunni með stórsigri Alþýðubandalagsins.
Utlenda auðvaldið ætlar að ná algerum
kverkatökum á þjóðinni með nýjum smánar-
samningum. Það þarf að koma í veg fyrir
slíkt. „Kastalinn" í Straumsvík og Keflavík-
urvöllur eru meir en nóg smánartákn þeirri
þjóð, sem stóð sameinuð 1944 um kjörorðið:
„Svo aldrei framar Islandsbyggð sé öðrum
þjóðum háð".
Það að hrinda þeim áhlaupum, sem erlent
og innlent afmrhald nú undirbýr, er forsenda
fyrir nýrri sókn, — alveg eins og það að
hrinda gerðardómslögunum 1942 með skæru-
hernaðinum var forsendan fyrir stórsókninni,
lífskjarabyltingunni 1942.
Með því starfi, sem flokkurinn, Alþýðu-
bandalagið, og verklýðsfélögin vinna í vetur,
ræðst það hvort sú stórsókn hefst og sá stór-
sigur vinnst næsta vor, sem alþýðan og öll
þjóðin á framtíð sína undir, — sá sigur, sem
alþýðan getur unnið, ef hún aðeins vill það
sjálf og öll.
110