Réttur - 01.07.1972, Blaðsíða 21

halda sem leppstjórnir arðráni erlenda auðveldslns.
Á kostnað vestrænna auðhringa og banka* og með
einbeitingu nýtízku vísindaþekkingar má bjarga al-
þýðu þriðja heimsins frá hungri á nokkrum áratug-
um, ef hún sjálf hjálpar til pólitískt. Jafnvel sjálf-
um Alþjóðabankanum mætti umsnúa i andstæðu
sína, hjálparstofnun I stað arðránsfyrirtækis, með
samstarfi þessara þriggja aðiia á vettvangi Sam-
einuðu þjóðanna.
Miðdepill vandans er Vestur-Evrópa. Forsenda
fyrir sigri samfylkingar þar er samstarf kommún-
ista- og sósíaldemókrataflokkanna í þeim löndum.
Forsendan fyrir því samstarfi er: að sósíaldemó-
krataflokkarnir gerist sjálfstæðir flokkar verkalýðs
og launþega, alveg óháðir auðmannastéttum land-
anna, — að kommúnistaflokkarnir verði fullkom-
lega sjélfstæðir gagnvart sósíalistlsku rikjunum,
láti ekki af hollustu eða samúð gagnvart þeim hafa
sig til að verja verk, sem eru andstæð sóslalism-
anum, — og að samtök verkalýðsins með sínum
voldugu sjóðum beiti sér að því að verkalýðshreyf-
ingin eignist voldugri og áhrifarikari fjölmiðla en
þá, sem einvaldskonungar auðvaldslns í blaðaheim-
inum nú einbeita að þvi að eitra hugi alþýðufólks.
Skilyrði slíks samstarfs innan verklýðshreyfingarinn-
ar í víðustu merkingu er að á komist umburðar-
lyndi gagnvart skoðunum samferðamanna — ekki
sízt sósíalistískum, hvort sem taldir eru til ,,hægri“
eða „vinstri", og brennimerkingarnar séu lagðar
niður.
Takist hinsvegar sigur samfylkingar í Vestur-
Evrópu, þá verða Bandarikin hinn mikli Þrándur i
Götu allra viturlegra ráðstafana sakir eiginhags-
muna sinna og auðvaldsblindnl:
Bandarikin byggja nú aðeins 6% alls mannkyns,
en þessi þjóð neytir 40% þeirra afurða, sem ver-
öldin framleiðir. Og örfáar blaðasamsteypur auð-
kýfinga róða hvað fólkið fær að vita og þar af
leiðandi hvernig það hugsar. Þar er ,,villt um og
stjórnað af fám". Auðvald Bandaríkjanna hefur gert
sér skattskyld flest lönd heims, sem það hefur
* Ég skrifaði I 1. hefti Réttar 1966 grein undir fyrir-
sögninni: ,,Ef Jón Sigurðsson forseti gerði reikn-
ingsskil hinna rændu þjóða við þær riku?" og
minnti þar á reikningsskil hans fyrir hönd vor Is-
lendinga við Dani. Flutti ég og tlllögu á Alþingi
þess efnis að Islendingar athuguðu að flytja slikt
mál á þingi Sameinuðu þjóðanna.
náð tangarhaldi á með einu eða öðru móti — og
sýgur siðan til sin afurðir þeirra og auðæfi. En
það hriktir nú í heimsveldi þess, hver þjóð rís upp
gegn því á fætur annarri — og sjálfur dollarinn
fellur.
En vinnist Vestur-Evrópa til viturlegrar samfylk-
ingar verkalýðsflokkanna og annarra ábyrgra aðila
um framhald mannlífs, þá munu hin voldugu Banda-
riki liklega verða að láta undan og breyta um
stefnu.
V.
Hvað um ísland?
Þegar vindur stendur af meginlandi Evrópu berst
stundum hingað til vor mengað andrúmsioft verk-
smiðjuhverfanna, — og við finnum hvað við eigum
enn til að vernda.
Út frá höfnum meginlandsins læðast flutninga-
skip, fyllt eitruðum úrgangsefnum, sem kasta á i
hafið, lifsuppsprettu vora og annarra, — og við
tygjumst til varnar gegn þeirri árás eiturbyrlandi
auðhringa.
Við horfum til baka til þess tíma, er útlendingar
veiddu hvali fyrir Austurlandi og Vestfjörðum,
fleygðu öllu nema því eftirsóttasta, — og fóru
að þeim stofni uppurnum.
Við minnumst síldarmergðarinnar, æfintýrisins,
sem er á enda, — máske af því við ugðum ekki
að okkur í tíma.
Og við stöndum nú í striði, til þess að fá að
vernda þann fisk, sem enn er ekki útrýmt, — og
vitum að gráðugt, samvizkulaust ránsvald ætlar sér
ekki að sleppa gömlum ránsfeng fyrr en i fulla
hnefana.
Og ofan á allt annað hefur svo ófyrirleitnasta
herveldi heims herstöð á Islandi, til þess að hafa
land vort og þjóð að útvirki, ef til kjarnorkustríðs
kemur og fórna þannig þjóð vorri sem peði sinu
i skáktafli gereyðingarinnar.
Og við sáum hættuna á að 10 til 20 eiturspúandi
„stasjónir" erlends auðvalds risu hér upp og auð-
hringar legðu undir sig landið sem einokunin
danska forðum.
Svo vér höfum margt að vernda enn og vlnna
úr erlendum klóm hervalds og auðvalds, — en
149