Réttur - 01.07.1972, Blaðsíða 29

1) Stofna skyldi laustengt sambandsríki
ríkishlutanna tveggja og komið á frjálsum
kosningum til fylkisþinga og þjóðþings.
Fulltrúafjöldi skyldi ráðast af fólksfjölda.
2) Miðstjórnin skyldi ekki hafa með hönd-
um neina aðra málaflokka en landvarnir og
utanríkismál.
3) Stefnumómn í efnahags- og peninga-
málum sniðin að þörfum hvors landshluta
fyrir sig. Hvor ríkishluti fyrir sig skyldi fá
sérstakan gjaldmiðil eða gerðar aðrar jafn-
gildar ráðstafanir til að koma í veg fyrir
fjárflótta frá austri til vesmrs.
4) Stjórn hvors ríkis um sig skyldi hafa
full ráð yfir skattamálum og útgjaldahlið
fjárlaga; ríkishlutarnir skyldu sjá miðstjórn-
inni fyrir fé til hennar þarfa samkvæmt á-
kveðnu kvótakerfi.
5) Ríkishlutarnir skyldu hvor um sig geta
ráðstafað innflutningstekjum sínum, öðrum
tekjum í erlendum gjaldeyri og þróunarað-
stoð, sem kynni að verða móttekin. Milli
ríkishlutanna skyldi komið á fríverzlun.
6) Komið skyldi á fót sérstökum her í
Ausmr-Bengal, er lyti stjórn landsmanna
sjálfra.
Stefnuskráin hafði ekki að geyma ákvæði
um umbætur í jarðnæðismálum né heldur
var þar mörkuð nokkur sósíalísk stefna.
Stefnuskráin fól í sér þá meginkröfu borg-
arastéttarinnar í Austur-Bengal, að hún fengi
fullt svigrúm til athafna og umsvifa innan
vébanda alríkisins. Framkvæmd stefnuskrár-
innar hefði engu að síður þýtt stórt skref
í átt til sjálfstæðis Ausmr-Bengal til handa
og því leit vesmrpakistanska forréttindastétt-
in á stefnuskrána sem ógnun við sig, enda
var aldrei um það að ræða að á framan-
greind stefnuskráratriði yrði fallizt af hennar
hálfu.
Sósíalísku flokkarnir tóku ekki þátt í kosn-
ingunum haustið 1970. Þeir voru fyrir löngu
búnir að breyta starfsháttum sínum í það
horf að berjast fyrir stefnu sinni utan þings,
en til að koma í veg fyrir klofning þjóðar-
innar hvötm þeir fólk til að greiða frambjóð-
endum Awamibandalagsins atkvæði. Sósíal-
ísku flokkarnir höfðu einnig gerzt talsmenn
fulls aðskilnaðar Ausmr-Bengals við Vesmr-
Pakistan löngu áður en Awamibandalagið
steig það skref. Kommúnistaflokkur Ausmr-
Pakistans hafði þó sérstöðu í þessu tilliti,
því að vinfengi Kínverja við stjórn Yahya
Khans virðist hafa ruglað leiðtoga hans í
ríminu.
Ógnarstjórn Vestur-Pakistana mætt
með sjálfstæðisyfirlýsingu og
vopnaðri baráttu
Flesmm munu í fersku minni megindrættir
þróunarinnar eftir kosningarnar í desember
1970. Ali Bhutto, leiðtogi öflugasta stjórn-
málaflokksins í Vesmr-Pakistan, Þjóðar-
flokksins, neitaði að taka sæti á hinu nýkjörna
þingi, þar sem Awamibandalagið hafði hrein-
an meirihluta. Yahya Khan, ríkisforseti, frest-
aði þá þingsetningunni, en hóf jafnframt
hernaðarárás á Ausmr-Bengal með ofurefli
liðs 25. marz 1971. Þegar á fyrsm dögum
átakanna myrti innrásarherinn fjölda ó-
breyttra borgara, fylgjenda Awamibanda-
lagsins og forvígismanna í andlegu lífi lands-
ins. Ognarstjórninni var haldið áfram fram
eftir ári og allt til hausts. Er áætlað, að tala
fórnarlamba ógnarstjórnarinnar hafi numið
1 miljón. 10 miljónir manns flýðu til Ind-
lands og álíka margir urðu flóttamenn í sínu
eigin landi.
Awamibandalagið, sem aldrei hafði búizt
til vopnaðrar baráttu, neyddist til að grípa
til vopna. Hinn 26. marz, daginn eftir að
157