Réttur - 01.10.1973, Blaðsíða 13

vAKMBlJ
Rauðsokkar með Venusar-likneski i 1. mai göngunni 1970.
vilja halda konum sem hreyfanlegu ódýru varaliði,
sem endurnýjast auðveldlega. Þessar konur eru í
lausum tengslum við stéttarfélög. A.m.k. hafa
vandamál þeirra aldrei verið tekin föstum tökum,
það kostar peninga, sem má spara meðan kon-
urnar sjálfar fljóta sofandi að feigðarósi.
4.0
EIGA KONUR AÐ „VELJA“?
Þegar miðstéttar- og yfirstéttarkonur fóru að
berjast fyrir því að komast út á kapítalískan vinnu-
markað, var farið af stað með þau slagorð, að
konur ættu að geta valið um það, hvort þær ynnu
aðeins á heimilunum eða einnig utan þeirra. Enn
slá stjórnmálamenn um sig með þessum orðum.
Ekki hafa karlmenn val, þeim ber skilyrðislaust að
sjá fyrir sér og sínum. En það gleymist oft, að
mikill fjöldi kvenna á alls ekki kost á neinu vali.
Einhleypar konur og einstæðar mæður og fjöldi
giftra kvenna, einkum úr verkalýðsstétt, líta ekki
á það sem rétt að „rnega vinna úti", ef þær langar
til, það er þeim lífsnauðsyn, þær eiga ekki á neinu
öðru völ.
Sex kvennablöð í löndum Efnahagsbandalagsins
gerðu árið 1973 könnun á stöðu, fjölda og launum
útivinnandi kvenna í löndum slnum.1) Þar kemur
fram að yfir 75% útivinnandi kvenna i Vestur-
Þýskalandi, Belgiu, Lúxemburg, Italíu og Frakk-
‘) Morgunblaðið, 11.3. 1973.
221