Réttur - 01.07.1977, Qupperneq 11

og það segir sig sjálft að hann hlýtur að
vera talsvert fyrirferðamikill í flokks-
starfinu. Ég held hins vegar að þingflokk-
urinn hafi leitast við að samræma stefnu-
mótun sína þeim sjónarmiðum sem fram
hafa komið í öðrum stofnunum flokks-
ins. Það má segja þingflokknum til hróss,
en hann er eini aðilinn innan flokksins
sem hefur notið fjárstyrks af almannafé,
að hann hefur notað þetta fé til að kosta
framkvæmdastjóra flokksins, sem jafn-
framt er starfsmaður þingflokksins. Ég
held að jretta sýni að þingflokkurinn hef-
ur viljað stuðla að samræmdu heildar-
starfi á vegum flokksins en ekki að hann
væri að bauka í sínu horni með einangr-
aða sjálfstæða starfsemi.
ABS: Mig langaði aðeins að drepa á
tvennt: Ragnar talaði um það að fólk
væri einfaldlega værukært oft á tíðum . . .
RA : . . . og tímabundið . . .
AB: .. . já, ]:>að er sjálfsagt satt að við
erum ekki nógu dugleg en við höfum öll
mjög mikið að gera og jrað gildir kannski
fyrst og fremst um kvenfólkið, sem hefur
alveg ofboðslegt vinnuálag í jressu ]þóð-
félagi, og það er ein meginskýringin á því
að við erum ekki komnar lengra en raun
ber vitni um í þátttöku í almennum fé-
lagsstörfum. Annríki okkar bitnar einnig
á framkvæmdastjórninni. I starfi okkar
eru þrír mjög mikilvægir aðilar: Þing-
flokkurinn, verkalýðsmálaráðið og fram-
kvæmdastjórnin. Megin vettvangur þing-
manna er þingflokkurinn, megin vett-
vangur þeirra sem starfa í verkalýðsmála-
ráði er verkalýðshreyfingin og þessir að
ilar eiga ósköp lítinn tíma afgangs til þess
að sitja með öðru fólki í framkvæmda-
stjórn og ræða þar upp á nýtt sömu málin
sem þeir voru að ræða í sínum hóp. Þetta
er eitt af vandamálunum og ég hef ekki
Magnús Kjartansson
lausnina en það er höfuðatriðið að gera
sér grein fyrir hvernig á því stendur að
starfslið í framkvæmdastjórn hefur ekki
nægjanlegan forgang hjá öllum sem þar
eiga seturétt.
AÐ VIRKJA
FJÖLDANN
MK: Ég er sammála Öddu Báru um
að t<)k okkar á framkvæmdastjórn flokks-
ins hafa verið alltof veik. Við höfum á
155