Réttur - 01.07.1977, Qupperneq 39

aldrei mun endurtaka sig. Þar með eru
unnir stærstu sigrar í lífs- og sjálfstæðis-
baráttu þessara frændþjóða.
Það eru nú liðin tæplega tuttugu ár
síðan hugmyndinni um samvinnu ís-
lendiuga og Færeyinga í fiskveiðimálum
og sjávarútvegsmálum yfirleitt var fyrst
hreyft á opinberum vettvangi. Og nú
þegar fiskveiðitakmörk okkar ná saman,
finnst mér tímabært að eitthvað gerist í
þessum málum.
Við höfum tvenns konar samninga um
fiskveiðar. Annar er um einhliða veiði-
réttindi okkar á íslandsmiðum á bol-
fiski. Hinn er um gagnkvæm réttindi til
veiða á loðnu og kolmunna.
Það er sannast að segja, að við Færey-
ingar metum þessa samninga mikils.
Menn, bæði hér á Islandi og í Færeyj-
'nn, hafa rætt um frekari samvinnu og
yfirlýsingar hafa verið samþykktar bæði á
alþingi og í lögþingi. í beinu tillögu-
formi liafa líka verið lögð drög að slíkri
samvinnu í fiskveiði- og sjávarútvegsmál-
um, en einhvern veginn hafa þessar til-
lögur dagað uppi og ekki komist lengra.
En til Jress að koma einhverri hreyf-
'ngu á þessi mál, er uppástunga mín nú
su, að við skipum nefndir frá hvoru land-
mu til jress að ræða Jiessi mál og leggja
drög að slíkri samvinnu.
Þetta íslensk-færeyska samstarf á þó
aðeins að vera byrjun á langtum víðtæk-
ari aðgerðum á sviði fiskveiða og sjávar-
útvegs hér í Norður-Atlantshafi.
SAMVINNA
Og af Jjví að við Færeyingar og þið ís-
'endingar skiljum nauðsyn þessara mála
lang best, skulum við lrvergi vera smeyk-
Höfum þau meS.
ir, heldur taka forustu um samvinnu á
öllu Norður-Atlantshafi, Jrví auðvitað
verðum við að liafa Norðmenn og Græn-
lendinga með.
Þetta mun allt sanran konra nreð tím-
anunr.
En Jrví er ekki að leyna, að ýnris konar
erfiðleikar verða á vegi okkar þangað til
þessu eyjabandalagi, eins og einhver Is-
lendingur lrefur kallað Jrað, hefur verið
konrið á.
En erfiðleikarnir eru til Jress að sigrast
á Jreim.
Ég fer ekki út í Jrá sálma lrér, en ætla
aðeins að nefna Jrá sérstöku erfiðleika
senr varða þátttöku Grænlendinga í Jress-
ari sanrvinnu.
183