Réttur - 01.07.1977, Blaðsíða 42

hana, til að kæfa Parísarkommúnuna,
byltingu franska verkalýðsins, í blóði.
Þýska herstjórnin bauðst til þess eftir
sigur bolshevikka í Moskvu, að stöðva
allar hernaðaraðgerðir og fara í sameig-
inlega herferð með Bandamönnum til að
þurrka út bolshevikkastjórniua í Rúss-
landi. Foch, aðalhershöfðingi Frakka, var
þessu meðmæltur. En Wilson, Banda-
ríkjaforseti, þverneitaði. — Bandamenn
héldu þeir gætu komið bolshevismanum
fyrir kattarnef einir, — og vildu ekki
sleppa tækifærinu til að korna Þýskalandi
keisarans á kné. — Það skorti hinsvegar
ekki samábyrgðartilfinningu frönsku yf-
irstéttarinnar með þeirri þýsku, er hún
óttaðist að róttæk verkalýðsbylting yrði í
Þýskalandi: Clemenceau „franska tígris-
dýrið“, lét þýska herinn fá að halda
50.000 vélbyssum í desember 1918, —sem
ella átti að eyðileggja — svo kratastjórnin
gæti skotið niður Spartakistana í Berlín
og byltingarmennina í Bæjaralandi. —
Það skorti ekki samhjálp alþjóðlega auð-
valdsins, til þess að berja niður verklýðs-
hreyfinguna, þar sem hún þá náði tök
um: Þýskir hermenn hjálpuðu finnsku
hvítliðunum við að brjóta finsku rauðu
stjórnina á bak aftur og auðvaldsherir
þriggja þjóða kæfðu ungversku verklýðs-
völdin í blóði.1
En í Rússlandi brást auðvaldinu boga-
listin.
I
En ef ekki —
En ef verkalýðsbyltingin í nóvember
1917 hefði ekki orðið? Ef Lenín hefði
verið drepinn í júlí 1917, — máske íleiri
foringjum (Trotskí, Sverdlof o. s. frv.)
komið fyrir kattarnef, — hefði ekki jafn-
vel hið fyrstnefnda nægt til þess að
hindra að hið einstaka sögulega tækifæri
6.-7. nóvember 1917 hefði verið notað?-
Og hvað hefði þá gerst? Hver hefði
orðið þróunin?
Hefði hið morkna rússneska keisara-
ríki leyst upp í marga hluta: Korniloff
máske komið á herforingjaeinræði í Pét-
ursborg og eiuhverjum hluta landsins, —
livítliðastjórn tekið völd til frambúðar í
Úkraínu (eins og varð um tíma) — smá-
ríki (olíunnar) í Kákasus hlotið lepp-
stjórnir með ýmsum blæbrigðum, en er-
lendu auðvaldi, máske fyrst og fremst
ensku, að bakhjalli, — Japan og Banda-
ríkin bitist um auðliudir Síberíu eða
skipt þeim á milli sín, — en uppreisnir
bænda og verkamanna hvarvetna verið
kæfðar í blóði að fornum yfirstétta sið?
(Þess má minnast að 1919—1920 hélt
bolshevikkastjórnin aðeins litlum hluta
hius forna rússaveldis: Pétursborg,
Moskvu og mjórri rönd landsvæðis til
Astrakan).
Ef heimskreppa auðvaldsins 1930 hefði
svo m. a. skapað grundvöll nasistastjórn-
ar í sigruðu og niðurlægðu Þýskalandi,
þá hefði víst ekki staðið á þeim herrum
enska og franska auðvaldsins Chamber-
lain, Deladier og Co., sem ofurseldu
Hitler jafnt Austurríki, Tékkóslóvakíu
sem Spán — og raunverulega Pólland
líka, — að vísa Hitler leiðina til korn-
forðabúrs Úkraínu og olíulinda Káka-
sus, ef hann bara léti þá í friði. Og ensk-
hollenskur Shell-hringur Sir Henry
Deterdings, hefði vafalaust kunnað jafn-
vel við sig í stór-þýska ríkinu, er næði þá
að Kaspíahafi, eins og hinn ensk-hol-
lenski auðhringur Unilever (Schicht-
hringurinn á þýsku!) undi svo vel nas-
istastjórn Hitlers, að hann reisti jafnvel
fyrir hana og sig hraðfrystihús í hertekn-
186