Réttur - 01.10.1979, Blaðsíða 30

Því það verða allír þeir menn að muna,
sem láta sér annt um lýðræði og í'relsi,
svo ég ekki tali um sósíalisma, að án Sov-
étríkjanna væri veröldin myrk slíkurn
mönnum í dag, — þrátt fyrir öll þau glöp
og glæpaverk, sem einstakir valdhafar
þeirra hafa gert sig seka um.
Það voru Sovétríkin ein, sem studdu
lýðveldið á Spáni, þegar yfirstéttir Eng-
lands og Frakklands sviku Spán eins og
fleiri ríki í helgreipar Hitlers.
Það voru Sovétríkin ein sem voru
reiðubúin til að styðja Tékkóslóvakíu í
stríði 1938, þegar Chamberlain ofurseldi
þau Hitler með Miinchen-samning þeim,
sem Morgunblaðið lofsöng mest.
Það voru Sovétríkin fyrst og fremst,
sem gerðu Vietnam mögulegt að verjast
svívirðilegu árásarstríði Bandaríkjanna —
og bera sigur úr býtum.
Og framar öllu verður að muna að það
voru Sovétríkin, sem sigruðu fasismann,
lögðu ægilegustu forynju okkar tíma að
velli með mestu fórnum, sem færðar hafa
verið í stríði: 20 milljónum mannslífa.
Og vita mega menn það, sem einhvers
meta lýðræði og frelsi, að hefði Hitler
sigrað Sovétríkin í stríði því, þá væri að
öllum líkindum heiminum skipt í dag í
drottnunarsvæði þriggja harðstjórna,
hálffasistiskra eða alveg fasistiskra:
Nasisminn myndi drottna ylir Evrópu
og ýmsum af fyrri nýlendum evrópskra
stórvelda, — Japan, herveldið harðvítuga
myndi einrátt í miklurn hluta Asíu, —
og Bandaríkin, gagnsýrð heimsdrottnun-
arstefnu eftirstríðsáranna og ofsóknar-
anda McCarthys, myndi kúga hinn hluta
heimsins. — Óhugnanleg framtíðarsýn
jack Londons í „Jámhælnum" hefði þá
orðið veruleiki.
Það þarf því engan að undra þótt Sov-
étstjórnin svari styrjaldarögrunum af
fullri hörku. Sovétþjóðirnar vita hvað
stríð kostar — og að aðeins nógu mikið og
sterkt vald getur hrætt árásaraðila frá því
að hefja hildarleikinn. Vissidega geta
menn reiknað skakkt, þegar tortryggnin
er rík — og áratuga yfirgangur amerísks
hervalds um gervallan heim hverfur ekki
úr minni þeirra, sem ábyrgðin hvílir á
að verjast honum.
„Réttur“ mun hins vegar reyna að afla
afla sér upplýsinga um það, sem raun-
verulega hefur gerst þar eystra og rita
um það. Hvort sem vinir eða fjandmenn
eiga í hlut, þá ber ætíð að hafa það sem
sannara reynist — og muna það þá einn-
ig, þegar gagnrýndir eru vinir, að „sá er
vinur er til vamms segir.“
* -fc
Hins vegar skal það sagt með fullum
þunga, að þeim íslendingum, sem hafa
staðið með hernámi íslands, beygt sig í
duftið þegar Bandaríkjaher hefur gert
innrás í landið og hertekið það og skríða
fyrir drottnunarvaldi ameríska herveldis-
ins, — þeim ferst ekki að mótmæla inn-
rás Sovétríkjanna. Það minnir mann of
mikið á grammofónplötu frá „His masters
voice“ („Rödd herra síns).
230