Réttur


Réttur - 01.10.1979, Qupperneq 44

Réttur - 01.10.1979, Qupperneq 44
En um leið og ég deili svo hart á þá aðila, er misbeitt hafa valdi sósíalismans til níðingsverka, þá er rétt að minna á að gæta þarf þess að sveiflast ekki út í hinar öfgarnar, úr þeim „vinstri" í þær ,,hægri“. Það eru liðin þrjú ár síðan kínverski kommúnistaflokkurinn missti á sama ár- inu alla þrjá bestu og mestu byltingar- leiðtoga sína: Mao, Chu-En-Lai og Clni- Te. Þessi ár hafa verið vel notuð til þess að sigrast að mestu á verstu hættum of- stækis og einangrunarstefnunnar. En það eru fleiri hættur, sem svo stór og voldugur flokkur sem sá kínverski þarf að vara sig á, hættur, sem Lenín varaði Kommúnistaflokk Sovétríkjanna og þar með aðra, er öðlast völd, alvarlega við á síðustu árum ævi sinnar: stórveldisafstöð- una. Kína var öldum saman — og er nú aft- ur fyrir tilstilli kommrmista — eitt af voldugustu stórveldum jarðar. „Arfur allra liðinna kynslóða hvílir sem farg á heila lifenda,“ segir Karl Marx í upphafi „18. Brumaire Lúðvíks Bonaparte."5 Það þarf sterka marxistiska meðvitund hjá forustusveit kommúnistisks valda- flokks í voldugu stórveldi til að varast slíkar ásælnar afturgöngur . Stalín hafði ýmigust á því, að Tito og Dimitroff fóru að bollaleggja um Balk- an skaga-bandalag. Og valdamenn Kína virðast nú ekki aðeins líta það óhýru auga að Víetnam reyni að ná nokkru samstarfi sósíalist- iskra ríkja á Indó-Kína-skaga, heldur hiki ekki við að ráðast með vopnum á Viet- nam, til að „gefa því ráðningu“ — eins og níðingsverk Frakka og Bandaríkja- ríkjanna í 14 ár hefðu ekki verið næg „refsing" þeirri hetjuþjóð, — sem hefði 244 frekar átt hjálp skilið frá Kína en vegið sé aftan að með vopnum. En ég hef áður rætt þennan verknað og skal ekki f jölyrða meira um hann nú, — aðeins vara við og minna á að kínverska byltingin var öðr- um þræði jijóðfrelsisbylting, — leidd af kommúnistum — og ]dví ætíð hætta á, jiegar um stórveldi er að ræða að fornir þjóðernislegir drotnunardraumar geti vaknað á ný, ef ekki eru góðir kommún- istar til að standa á verði gegn slíku. En annað er ekki síður alvarlegt. Þau hörmulegu mistök, sem urðu í samskiptum Sovétríkjanna og Kína 1957- 60, ollu óvild þessara stórvelda, — jrví Kína er eðlilega ákaflega viðkvæmt fyrir metnaði („andliti") sínu, — slíkri að allri heimshreyfingu sósíalismans stafar hætta af. Chou-En-lai reyndi 1964 með allri jreirri ábyrgðartilfinningu, sem jieim mikla stjórnvitring var gefin, að eyða þeirri óvild, korna á sættum, en tókst ekki. Kommúnistaflokki Kína þótti sjálf- stæði sínu svo misboðið af kommúnista- flokki Sovétríkjanna, að kínverskum kommúnistum finnst nú nauðsynlegt að tengjast Bandaríkjunum ýmsum böndum og brennimerkja Sovétríkin sem óvin nr. 1. — En eru þeir ekki að skjóta yfir mark- ið? Má ég minna Teng og aðra komm- únistiska valdamenn Kína á að jieir sýndu litla umhyggju fyrir sjálfstæði Komm- únistaflokks Júgóslavíu og voru síst barn- anna bestir í því að knýja fram fordærn- ingu á afstöðu Titos og félaga hans á aljrjóðafundinum 1960, — þegar aðeins einn valdalaus flokkur frá litlu landi neitaði að vera með í fordæmingu þeirra. Það geta öllum orðið á mistök, jafnvel

x

Réttur

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.