Réttur - 01.04.1981, Blaðsíða 34

„Ncw York Times” lcil raunhæfl á innrás Hitlers.
Hann ætlaði sér að gleypa meira en liann gat. Ronald
Reagen gæti af honum lært.
Afturhaldsöfl Bandaríkjanna spáðu líka
skjótu hruni rauða hersins og óstöðvandi sig-
urgöngu hins þýska hers þó aðrir litu raun-
sæjar á málið.
Og jafnvel hér úti á íslandi voru látnar í
ljósi vonir um sigur Hitlers, á hinum æðstu
stöðum: þegar ísleifur Högnason lét í ljósi í
þingræðu hvað það þýddi, ef Hitler sigraði
Sovétríkin, kallaði einn þingmaður íhaldsins
frammí: ,,Þess óskum við allir”. Og jafnvel í
ysta hægri armi Alþýðuflokksins var hatrið á
kommúnistum slíkt að ritað var í ritstjórnar-
grein í Alþýðublaðinu 12. ágúst 1941. ,,Hið
eina menningarsögulega afrek nasismans
verður að brjóta kommúnismann á bak
aftur.” (Sú grein var þó ekki skrifuð af rit-
stjóra blaðsins.)
Það vantaði ekki þýska nákvæmni við út-
reikninga blóðbaðsins: Himmler kvaðst, í
október 1942, þurfa 80—120 miljarða marka
til byggingar þrælabúða og húsnæðis, til að
gera „austrið þýskt”. Hann reiknaði með 14
miljónum fanga til starfa við þessar bygging-
ar og sökum þess hve fljótlega þeir dæju í
fangabúðunum var áætlað að Himmler
þyrfti á 20 árum a.m.k. 29 miljónir þræla.
Hitler sagði í þröngum hóp í október 1941
að ríkið hefði eitt hlutverk i hinum herteknu
sovétsvæðum: „Það að gera þau þýsk”.
(„Germanisierung). ,,Við flytjum þangað
þjóðverja og frumbyggjana lítum við á sem
indíána... Mér er alveg sama hvað síðari tím-
ar kunna að segja um þær aðferðir, sem ég
verð að beita”.
Og þegar Sovétríkin væru að velli lögð, þá
skyldi England tekið. Hitler sagði við forseta
herforingjaráðsins, Halder, 31. júlí 1940:
,,Von Englands er Rússland og Ameríka.
Þegar vonin um Rússland bregst... þá er síð-
asta von Englands brostin”.
Það átti þó ekki að fara illa með England,
þótt sigrað væri. Orð Hitlers um meðferðina
á því hljóða svo:
„Vegna almenns friðar látum við England
halda sér í núverandi mynd. Lokasigri vor-
um verður fylgt eftir með sáttastefnu. Engar
eyðileggingar, engar skaðabætur. Bara kon-
ungurinn verður að fara og hertoginn
af Windsor kemur í stað hans. Við hann ger-
um við vináttusamning til eilífðar í stað frið-
arsamnings. Ribbentrop verður sendur til
Englands sem aðalríkisstjóri og ráðgjafi
konungs, enda verði honum veitt tign og
vald ensks hertoga”.
Önnur Evrópulönd áttu að verða eins-
konar hjálendur hins þýska stórríkis.
Þannig átti öll Evrópa að verða eitt alls-
lierjar fangclsi þýska arnarins í Berlín.
Og frá Suður-Rússlandi og Kákasus ætl-
98