Réttur - 01.01.1983, Síða 37

sameignar- og samvinnuþjóðfélags mann-
anna væri mannkyninu lífsnauðsyn, er
kapítalisminnn hefði runnið skeið sitt til
enda.
Og nú er svo komið 100 árum eftir
andlát Marx að auðvaldsskipulagið er eigi
aðeins orðið félagslegum framförum fjöt-
ur um fót, heldur ógnar beinlínis öllu lífi
mannkynsins á jörðinni með hinni gífur-
legu framleiðslu drápstækja, — sem orðin
er öruggasta og sumstaðar einasta gróða-
lind auðvaldsins.
Auðvaldið hefur á þessari öld leitt yfir
mannkynið tvær ægilegustu og fórnfrek-
ustu styrjaldir mannkynssögunnar — að-
eins í hamslausri girnd sinni eftir gróða
og völdum. P»að veldur í dag árlegu
mannfalli — 14 miljónir barna falla úr
skorti á ári, — sem er meira en í skæðustu
styrjöldum. — Auðvaldið hefur í dag leitt
yfir mannkynið verstu kreppu, sem sagan
þekkir. —
Það er ekki nóg að voldugir keisarar
Rússlands, Þýskalands og Austurríkis,
sem fyrir einni öld hugðu keisaradóminn
eilífan. séu horfnir. „Keisarar" járns og
stáls, auðdrottnar hins „nýja heims“
drottna enn í heimabyggð sinni.
Heimsvaldastefna auðvaldsins hefur að
vísu á öldinni glatað flestöllum nýlendum
sínum en reynir með ýmsum spillingarað-
ferðum að viðhalda valdi yfir auðlindum
í löndum, sem eru orðin stjórnarfarslega
frjáls, en forusta heimsauðvaldsins,
bandaríska auðhringavaldið, reynir þá
með einræði hershöfðingja, sem það byrg-
ir að fé, að halda fólkinu undir okinu. —
En undir í djúpunum logar: Jafnt í Chile
sem E1 Salvador getur aðeins blóðug
harðstjórn haldið auðvaldinu í sessi — og
frá Vietnam varð sjálfur Bandaríkjaher
að flýja.
Hrunadans heimsvaldastefnunnar er að
verða dauðadans auðvaldsskipulagsins —
en getur orðið dauðadans mannkynsins,
ef ekki tekst að hnekkja heimsvaldastefnu
auðvaldsins í tíma.
*
En sósíalisminn, sem þeir Marx og
Engels boðuðu, hefur breiðst út um allan
heiminn á þessari öld, sem liðin er síðan
Marx lést. Auðvaldið hefur í ofsóknum
sínum pintað og drepið sósíalista miljón-
um saman, dauðarefsing hefur verið lögð
við að eiga bók eftir Marx, grimmilegasta
styrjöld nær allrar sögunnar hefur verið
háð til að þurrka kommúnismann, kenn-
ingar þeirra og framkvæmd á þeim, út úr
heiminum, — en ekkert hefur dugað.
Sósíalisminn sem hreyfing og sem vald er
nú sterkari en nokkru sinni fyrr.
Allt frá því rússneski verkalýðurinnn
skók allan auðvaldsheiminn sem alheims-
jarðskjálfti væri með byltingu sinni 7.
nóvember 1917, hefur sósíalisminn sem
valdagrundvöllur nýs þjóðfélags, sem
fyrrum kúgaðar vinnandi stéttir voru uppi-
staðan í, breiðst út um víða veröld. Allt
frá pólarlöndum Sovétríkjanna suður til
Tanganiaka í Afríku, allt frá Kína og
Vietnam í Asíu til Kúbu í Ameríku eru
risin upp ríki, sem kenna stjórnarhætti
sína við kenningar Marx, vilja leggja
grunn að því þjóðskipulagi, sósíalisma,
sem hefur farsæld, vald og velferð vinn-
andi stéttanna að markmiði.
Það mun láta nærri að í þeim ríkjum,
sem telja sig vera á braut sósíalismans,
búi milli þriðjungur og helmingur mann-
kyns, og þar að auki eru allar þær tugir
miljóna manna í löndum auðvaldsins, er
berjast, oft við ægilegustu kringumstæður,
37