Réttur - 01.07.1983, Page 2

niður í fátæktarbölið, sem það braust úr af eigin rammleik fyrir 40 árum og
hefur í 40 ár varist og barist fyrir að fá að vera bjargálna, sjálfstætt starfsfólk
með mannsæmandi lífskjör og full, margvísleg mannréttindi.
En það þarf meir en mótmæli af launafólks hálfu til að sigrast á frekju
og hörku þeirra braskara, sem nú hafa lagt til atlögu við alþýðu með
íhald og Framsókn sem bolbíta sína og ósvífnustu bráðabirgalög, sem
út hafa verið gefin á íslandi, að vopni, — og eru að stela yfir 3000 mil-
jónum króna af umsömdu kaupgjaldi af launafólki landsins á 6 mánuð-
um.
„Stelirðu litlu og standirðu lágt,
í Steininn settur verður,
en stelirðu miklu og standirðu hátt,
í Stjórnarráðið ferðu,“
var ort forðum daga af biturri reynslu íslenskrar alþýðu.
Það þarf nú vægðarlausa pólitíska og faglega baráttu alls launafólks til að
hnekkja ránsherferð milljónamæringanna og fella stjórn þeirra. Það gerði ís-
lensk alþýða 1942 með skæruhernaði og tvennum kosningum.
Er því verkafólki og starfsfólki, sem nú er skipulagt í 70-80.000
manna samtökum, ekki í lófa lagt að gera hið sama, ef það aðeins rís
upp sem einn maður á pólitíska og faglega baráttusviðinu og lætur
ræningjana kenna á valdi sínu, — lætur lýð-ræðið sigra það ein-ræði,
sem frekasti og auðugasti hluti yfirstéttarinnar nú hefur tekið sér með
bráðabirgðalögum, sem raunverulega eru brot á stjórnarskránni.
★
En það er sem braskaralýð (halds oa Framsóknar nægi ekki að ræna
launafólk þúsundum miljóna króna og níðast á ekkjum og munaðarleysingj-
um, til þess að auka milljóna gróða hermangsfélaga flokka sinna og annarra
braskara. Sú kynslóð hervaldsþjóna þessara flokka, sem nú hefur tekið við
forustu er svo steinblind í bandarískri þjónkun sinni að hún virðist stefna að
því að gervöll þjóð vor eyðist í kjarnorkustríði því, sem bandarískt auðvald
hefur stefnt að frá 1946. Þar sem hin gengna forustukynslóð þessara flokka
lét blekkjast af lygum (sbr. 1949) eða lét undan fyrir hótunum (1941, 1945,
1951) bandarísks eða bresks auðvalds, þá biður hin nýja forustukynslóð
undirgefninnar Bandaríkin um nýjar herstöðvar á íslandi, norð-vestan og
norðaustan-verðu, svo hvergi á landinu gæti verið griðastaður í atómstríði.
Það er ekki gæfulegt, þegar gróðalöngun hermangara (utanríkisráðherrann
var fyrsti forstjóri slíkra) og algert þekkingarleysi ráðherra fara saman í
ákvörðun, sem varða líf eða dauða þjóðarinnar.
Er ekki mál að linni slíku, — og þjóð vor vakni?