Morgunblaðið - 21.01.2006, Side 30

30 LAUGARDAGUR 21. JANÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNSTAÐUR
Selfoss | „Tónlistin er minn veruleiki
og viðfangsefni. Í gegnum hana sam-
eina ég áhugamálið og atvinnuna.
Hún togar eða seiðir mann til sín og
ég fæ oft gæsahúð af upplifun þegar
ég er að hlusta eða vinna með ung-
lingum í einhverjum verkefnum,“
segir Stefán Þorleifsson, tónlist-
armaður á Selfossi, sem kemur víða
við í tónlistinni og viðfangsefnum í
kringum hana. Hann starfrækir Tón-
smiðju Stefáns á Selfossi og í Þor-
lákshöfn.
Stefán byrjaði starfsemina í kjall-
aranum þar sem hann bjó í Þorláks-
höfn fyrir tveimur árum. Starfsemin
á Selfossi byrjaði síðastliðið haust.
„Við kennum bæði í Þorlákshöfn og á
Selfossi, erum tveir kennarar, ég og
Trausti Einarsson gítarleikari. Við
bjóðum upp á kennslu á píanó, hljóm-
borð, gítar, bassa og líka í söng. Við
kennum þetta í einstaklingsmiðuðum
námskeiðum og erum með áherslu á
rytmíska tónlist. Söngnámið er mjög
vinsælt hjá stelpunum en ég er
reyndar núna með þrjá stráka 17 til
19 ára í söng þar sem þeir eru að
syngja popplög og það er alveg frá-
bært en alls eru nemendurnir um 30
talsins. Tónsmiðjan er einkarekin og
hliðstæða við það sem er að gerast í
Reykjavík,“ segir Stefán sem lætur
vel af starfseminni.
Hann er einnig stjórnandi Ung-
lingakórs Selfosskirkju þar sem í eru
stúlkur í 8. til 10. bekk grunnskólans.
Svo stjórnar hann einnig kór Fjöl-
brautaskóla Suðurlands. Í hvorum
kór eru 35 unglingar en auk þess
kennir hann í 40% stöðu í Sunnulækj-
arskóla, í 1.–5. bekk. Þá kennir hann
einnig á starfsbraut FSu. Stefán
vinnur því heilmikið með ungu fólki
og segir það sérstaka upplifun, það sé
alltaf eitthvað að gerast. „Kór FSu
fer núna í vor í söngferðalag til Skot-
lands, við munum sigla til Hjaltlands-
og Orkneyja þar sem við tökum þátt í
þjóðlagahátíð og siglum svo til Skot-
lands þar sem við verðum með tón-
leika í Glasgow,“ segir Stefán.
Þetta er eintóm ánægja
Stefán er með próf úr Kennarahá-
skóla Íslands, fór í framhaldsnám til
Álaborgar í Danmörku þar sem hann
var í sex ár og tók BA-próf. Hann fór
í framhaldsnám í tölvutækni og
stundaði orgelnám, var meðal annars
organisti í tvö ár auk þess að kenna í
tónlistarskóla í Álaborg. „Ég hef allt-
af verið mjög virkur í því sem ég er að
gera og mér finnst gaman að fást við
tónlistina,“ segir Stefán og minnist á
það þegar hann var að byrja sem
kennari og kvartaði um launin við
Glúm Gylfason, organista og kór-
stjóra á Selfossi. „Glúmur skammaði
mig rækilega og sagði: „Það eru for-
réttindi að fá að vinna með ungu
fólki.“ Þetta festist í mér og ég tek
fullt mark á þessu. Það er eintóm
ánægja að starfa með krökkunum,
bæði í kórstarfinu og í Tónsmiðjunni
þar sem viðtökurnar hafa verið mjög
góðar,“ segir Stefán.
Tónlistin hefur mikið
forvarnargildi
„Ég er að upplagi píanóleikari og
þegar ég var í Kennaraháskólanum
var ég kallaður sá rytmíski en þegar
ég kom til Danmerkur var ég kall-
aður sá klassíski og var notaður í slík-
ar uppfærslur. Svo er ég líka rútíner-
aður kórsöngvari og syng tenór. Það
er gaman að geta þess að ég byrjaði
minn kórsöng í Kór Fjölbrautaskóla
Suðurlands undir stjórn Jóns Inga
Sigurmundssonar og í dag stjórna ég
þeim kór. Einnig hef ég sungið með
Mótettukór Hallgrímskirkju, kór Sin-
fóníunnar í Álaborg og söng svo með
kammerkór háskólans í Álaborg. Á
námsárunum í Álaborg starfaði ég
líka sem kórsöngvari í ýmsum
kirkjum og hafði fyrir það laun er
dekkuðu húsaleiguna.
„Ég lít svo á að krakkarnir séu í
ákveðnum farvegi í tónlistinni. Ég
einbeiti mér að því að halda áfram
með þau og breyti þeim ekki og reyni
að halda sérkennum hvers og eins.
Mér gengur vel að vinna með krökk-
unum og mér finnst það ofsalega
gaman. Tónlistin hefur hiklaust mikið
forvarnargildi, hún er hugleiðsla sem
leiðir huga krakkanna frá hversdags-
leikanum að öðrum og oft flóknum
viðfangsefnum. Hún gefur þeim kost
á að sökkva sér niður í eitthvað sem
er krefjandi og gerir kröfur um
áreynslu og einbeitingu. Með þessu
fer áhugasvið krakkanna inn á já-
kvæðar brautir sem krefjast agaðra
vinnubragða. Svo er tónlistin tilvalin
til að flétta saman hreyfingu, takt og
söng. Í kennslunni við starfsbraut
FSu spilum við meðal annars á kústs-
köft þar sem þeim er slegið saman og
í gólfið. Þetta er eins konar blanda af
músíkþerapíu og svokölluðu stompi.
Tónlistin kemur þessum ein-
staklingum á hreyfingu og þau ein-
beita sér að henni með ákveðinni
hugsun,“ segir Stefán og einnig að
hann hafi gaman af því að prófa ýmsa
nýja hluti í starfi sínu.
„Ég vil yngja lagaprógrammið upp
og breyta flutningi hjá Kór FSu
þannig að hann verði bæði hljóðrænn
og sjónrænn. Krakkarnir eru vel
móttækileg fyrir slíku og taka öllum
hugmyndum vel,“ segir Stefán sem á
sér annað áhugamál sem er stang-
veiði með flugu og uppáhalds-
veiðistaðurinn er Ljótipollur. „Það er
vegna þess að þar er mikil nátt-
úrufegurð og ég hef aldrei farið það-
an fisklaus og svo er virkilega gaman
að veiða þarna,“ segir Stefán Þor-
leifsson, tónlistarmaður á Selfossi.
Stefán Þorleifsson, tónlistarkennari og kórstjóri, kemur víða við í tónlistinni á Selfossi
Tónlistin gerir kröfu til krakkanna
Morgunblaðið/Sigurður Jónsson
Æfing Það var góður andi á æfingunni hjá Stefáni og létt yfir stúlkunum þegar þær söfnuðust saman við píanóið.
Eftir Sigurð Jónsson
ÁRBORGARSVÆÐIÐ
Strandir | „Tilgangur Atvinnuþróun-
arfélagsins er að efla atvinnulíf á
Vestfjörðum og styrkja forsendur
byggðar með það að markmiði að
stuðla að fjölgun atvinnutækifæra,“
segir Viktoría Rán Ólafsdóttir sem
ráðin hefur verið verkefnastjóri hjá
Atvinnuþróunarfélagi Vestfjarða,
ATVEST, með aðsetur á Hólmavík.
Hér er um nýtt starf að ræða á þessu
landssvæði, í Strandasýslu.
„Ég er hæstánægð með að hafa
fengið tækifæri til að spreyta mig á
þessu samvinnuverkefni ATVEST og
sveitarfélaganna á Ströndum. Starf
mitt felst í því að leita leiða við að
byggja upp atvinnulíf á þessu svæði,
miðla upplýsingum um rekstur og
fjármögnunarmöguleika og aðstoða
við gerð umsókna og lána svo fátt eitt
sé nefnt. Þá aðstoðum við fyrirtæki,
einstaklinga og sveitarfélög að kanna
nýjungar í atvinnurekstri. Vaxt-
arsamningur Vestfjarða er að koma
sterkur inn og að mínu mati er mik-
ilvægt að Strandamenn eigi fulltrúa
til að vinna að þessu verkefni til þess
að samningurinn virki fyrir alla Vest-
firði. Ég vonast til að viðvera mín hér
á Hólmavík gefi góða raun og að fólk
nýti sér þjónustuna.“
Viktoría Rán er aþjóðaviðskipta-
fræðingur frá The University of West
of England þar sem hún lagði áherslu
á lögfræði, stjórnun og japönsku.
„Hluta af háskólanáminu í Bretlandi
átti ég að taka við háskóla í Japan en
þegar þeir uppgötvuðu að „Ólafs-
dóttir“ var kvenmaður þá var mér
neitað um skólavist á síðustu stundu
svo þann hluta námsins tók ég í Utah
í Bandaríkjunum.“
Eftir stúdentspróf frá Mennta-
skólanum við Sund árið 1993 fór Vikt-
oría Rán í ferðalag um Afríku og
komst þá oft í hann krappan og sam-
tímis vaknaði áhugi hennar á að
kynna sér nýja menningarheima. Á
heimleiðinni réð hún sig til starfa á
elliheimili í Bretlandi.
„Þá voru foreldrar mínir farnir að
leggja að mér að fara í frekara nám
sem varð til þess að ég sótti um skóla-
vist við UWE háskólann í Bristol.
Inntökuskilyrðin voru mjög ströng
en af einhverjum óskiljanlegum
ástæðum komst ég þó inn.“
Milli námsára starfaði Viktoría
Rán meðal annars við verð-
bréfaráðgjöf í Salt Lake City. Hún
segir árin erlendis hafa verið sér
ómetanlega reynslu og þar hafi hún
líka verið svo heppin að kynnast
manninum sínum, Jamison Johnson
sem er bandarískur.
Á heimaslóðum í Strandasýslu
Eftir heimkomuna árið 2000 starf-
aði hún í Reykjavík og var for-
stöðumaður erlendu deildarinnar hjá
Intrum á Íslandi allt þar til hún flutti
til Hólmavíkur síðastliðið vor. Ástæð-
an fyrir því að fjölskyldan tók sig upp
og flutti úr Reykjavík norður í
Strandasýslu, þar sem atvinnutæki-
færi eru fábreytt, er meðal annars sú
að þar er Viktoría Rán á heimaslóð-
um en hún er uppalin á Svanshóli í
Bjarnarfirði.
„Ég er svo ánægð með að vera
komin heim í frelsið og allt hreina
loftið. Maðurinn minn er ekki síður
ánægður en hann er alinn upp í sveit
nálægt Klettafjöllunum svo hann er
vanur smáum samfélögum. Börnin
okkar tvö, þau Jamison Ólafur sem
var að byrja í skóla og Brianna Jewell
sem er fjögurra ára eru alsæl svo ég
tali nú ekki um foreldra mína sem
búa á Svanshóli. Mér finnst þetta
miklu eðlilegra líf heldur en að búa í
stórborg þar sem fólk er í engum
tengslum við náttúruna og í eilífu lífs-
gæðarkapphlaupi.“
„Við erum þekkt fyrir að
taka galnar ákvarðanir“
„Það urðu margir hissa þegar við
ákváðum að segja upp góðum störf-
um í Reykjavík og flytjast hingað
norður en við vorum heppin að fá
bæði vinnu. Maðurinn minn er lærð-
ur þyrluflugvirki en starfar nú við
vélvirkjun hjá rækjuvinnslunni
Hólmadrangi.“ Fyrstu dagana eftir
flutninginn norður aðstoðaði Viktoría
Rán við sauðburð í nágrenninu en
starfaði við upplýsingamiðstöðina á
Hólmavík síðastliðið sumar. Í haust
hóf hún síðan kennaranám í fjarnámi
við Kennaraháskóla Íslands og stefn-
ir að því að öðlast alþjóðleg kennslu-
réttindi.
„Við erum þekkt fyrir að taka galn-
ar ákvarðanir, til dæmis þegar við
giftum okkur eftir tveggja mánaða
kynni. Það var úti í Bandaríkjunum
og klukkan átta að morgni tókum við
ákvörðunina og vorum gift klukkan
sex síðdegis. Á þessum fáu klukku-
stundum valdi ég brúðarkjólinn og
síðan þurftum við að aka í fjóra
klukkutíma til kirkjunnar þar sem at-
höfnin fór fram. Allt hafðist þetta og
við tókum þessa áhættu eftir stutta
samveru en hún hefur nú varað í rúm
sjö góð ár,“ segir Viktoría Rán.
Viktoría Rán Ólafsdóttir verkefnisstjóri flytur frá milljónaborgum í fámennið á Ströndum
„Ánægð með
að vera komin
í frelsið“
Morgunblaðið/Arnheiður Guðlaugsdóttir
Heima Komin heim í frelsið og hreina loftið. Viktoría Rán Ólafsdóttir,
verkefnisstjóri Atvinnuþróunarfélagsins, á skrifstofu sinni á Hólmavík.
Eftir Arnheiði Guðlaugsdóttur
LANDIÐ