Morgunblaðið - 21.01.2006, Síða 52

52 LAUGARDAGUR 21. JANÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Stefán Bene-diktsson fædd-
ist í Hvammi í
Fljótum hinn 18.
ágúst 1941. Hann
lést á heimili sínu,
Minni-brekku í
Fljótum, hinn 9.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Benedikt
Stefánsson bóndi í
Minni-brekku, f.
27.4. 1915, d. 5.1.
1999, og Kristín
Pálsdóttir, f. 26.11.
1921, d. 9.5. 1974. Systir Stefáns
er Jóna Ingibjörg, f. 29.12. 1943,
maki Bragi Fannbergsson, f.
6.7. 1944. Börn: 1) Kristín Inga
Brynjarsdóttir, f. 16.4. 1968.
Börn hennar eru Brynja Björg,
Kristín Unnur og Sveinn Bragi.
2) Petra Fanney
Bragadóttir, f. 8.7.
1976, sambýlismað-
ur David Frímann.
Sonur hennar Ari
Fannar. 3) Stefán
Bragason, f. 14.8.
1978.
Stefán ólst upp í
Fljótum og bjó
leng st af í Minni-
brekku. Á yngri
árum stundaði
Stefán ýmis vertíð-
arstörf. En lengst
af var hann bif-
reiðastjóri. Meðal annars hjá
Suðurleiðum og á vetrum sá
hann um skólaakstur í Fljótum.
Útför Stefáns fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14. Jarð-
sett verður á Barði í Fljótum.
Elsku besti Stebbi! Okkur þykir
leitt að þú skulir vera farinn frá okk-
ur Við erum samt alveg viss um að
Guð passar þig vel fyrir okkur. Við
munum svo vel eftir þér og hvað þú
varst alltaf góður við okkur og hvað
þú náðir vel til okkar og þegar þú
gafst okkur öllum spilastokkana. Þú
stríddir okkur stundum í góðu og
okkur fannst gaman að því. Þú varst
alltaf tilbúinn að keyra okkur og
skammaðir okkur aldrei þó við vær-
um stundum of sein í bílinn.
Þú varst svo góður og blíður við
okkur.
Oft hjálpaðir þú okkur að renna
upp úlpunum og settir á okkur húf-
urnar. Þú passaðir líka upp á að við
færum í bílbeltin. Þú talaðir ekki
mikið en við fundum alltaf hlýjuna
frá þér til okkar og þú gerðir allt sem
þú gast fyrir okkur. Við getum mun-
að svo margt með þér.
Þú fórst oft með okkur í skóla-
ferðalög og vettvangsferðir og við
sungum fyrir þig.
Við munum vel þegar við vorum á
ferð í vondum veðrum og lentum þá
stundum í basli, en þú komst okkur
alltaf heilum á húfi heim og ef við
vorum hrædd þá róaðir þú okkur.
Við treystum þér og vorum örugg
með þér.
Þú varst besti skólabílstjóri í
heimi, það er ekki hægt að finna
betri.
Kæri Stebbi! Okkur finnst erfitt
að kveðja þig og við söknum þín. Við
biðjum góðan Guð að passa þig um
alla eilífð á himnum.
Við gleymum þér aldrei. Guð
blessi þig.
Kveðja frá okkur öllum.
Skólabörnin í Fljótum.
Fregnin flýgur, alla setur hljóða,
yngri sem eldri bera harm í hug og
sinni.
Stefán Benediktsson frá Minni-
Brekku er allur.
Hann lést frá heimili sínu Minni-
Brekku í Fljótum um aldur fram.
Hann var skólabílstjóri Sólgarða-
skóla í Fljótum um margra ára
skeið. Hann kom líka að akstri nem-
enda úr Fljótum sem eru og voru í
Grunnskóla Hofsóss, eins keyrði
hann nemendur úr Fljótum í Varma-
hlíðarskóla fyrr á árum.
Við í Sólgarðaskóla þökkum af al-
hug óeigingjarnt starf hans á liðnum
árum og allt samstarf við hann sem
einkenndist af góðmennsku, sam-
viskusemi og trúmennsku.
Sólgarðaskóli sér á eftir traustum
og góðum starfsmanni sem vann
störf sín af ósérhlífni og hógværð.
Hans mun saknað af samstarfs- og
samferðafólki.
Aðstandendum hans og öðrum
ættingjum og vinum sendum við
samúðarkveðjur.
Við kveðjum Stefán með virðingu
og þökk.
Starfsfólk Sólgarðaskóla.
Kæri vinur.
Kallið kom óvænt.
Það sést best nú hversu stórt hlut-
verk þú spilaðir í lífi okkar Fljóta-
manna, bæði barna og fullorðinna.
Alltaf varstu samt lítillátur og hóg-
vær í þínum daglegu störfum og
barst ekki tilfinningar þínar á torg,
varst reyndar fremur fámáll á stund-
um.
Og hljóðlega fórst þú svo í þína
hinstu för héðan.
Þú varst samt félagslyndur og
hafðir gaman af því að taka þátt í
hinum ýmsu félagsstörfum bæði fyrr
og nú.
Bridge-áhugamaður varstu og
hafðir gaman af dansi og söng.
Sveitin þín var þér hjartfólgin og
hér í Fljótum vildir þú helst vera og
starfa. Þú varst mikill dýravinur og
hafðir gaman af því að hirða um
skepnur. Alltaf áttir þú einhverjar
kindur og hesta þó að hjá öðrum
væri. Þú sagðir líka oft skemmtileg-
ar sögur af fénaðinum og varst þá
með blik í auga og bros á vör. Fjár-
glöggur varst þú og hafðir þann
starfa í mörg ár að hirða fé á skila-
réttum á haustin. Þá kepptust ung-
lingarnir um að fá að fara með þér
því þau hændust að þér og sóttu í að
vera með þér, sem segir sína sögu.
Starfsvettvangur þinn til fjölda
ára var í skólaakstrinum við Sól-
garðaskóla og í akstri hjá Suðurleið-
um. Að auki komst þú mörgum til að-
stoðar þegar þurfti hjálparhönd.
Okkar samskipti og samstarf voru
þannig að aldrei bar skugga á og vil
ég þakka af alhug öll þau góðu kynni
og öll liðlegheitin þau ár sem við höf-
um starfað saman. Já, vissulega er
nú skarð fyrir skildi og það sakna þín
margir. Kæri Stebbi! Þessi orð lýsa
best hvaða hug við berum til þín.
Við munum alltaf minnast þín með
kærleik og hlýju og með þökk. Við
viljum biðja algóðan Guð að taka vel
á móti þér í nýju vistina, því við vilj-
um trúa því að þú hafir verið kall-
aður til starfa á öðrum vettvangi.
Einnig trúum við því að þar séu ætt-
ingjar og vinir sem taka vel á móti
þér.
Systur þinni Jónu og hennar fjöl-
skyldu vottum við ég og fjölskylda
mín af einlægni alla okkar samúð
sem og öðrum ættingjum þínum og
vinum.
Guðrún Halldórsdóttir,
Helgustöðum.
Það voru hræðilegar fréttir sem
bárust af andláti Stebba strax eftir
áramótin. Stebbi hafði spilað hjá
okkur um árabil hjá Bridgefélagi
Siglufjarðar. Alltaf barðist Stebbi til
Siglufjarðar á mánudagskvöldum til
að spila í öllum veðrum. Jafnvel þeg-
ar fólk treysti sér ekki út úr húsi á
Siglufirði var Stebbi mættur úr
Fljótunum og fengu þá aðrir Fljóta-
menn ávallt far með honum.
Stebbi var einstakt ljúfmenni og
átti sér örugglega enga óvildar-
menn. Hann var góður bridgespilari
og með þeim betri sem spiluðu hjá
félaginu. Hann gat spilað öll bridge-
kerfi og gat því spilað við hvern sem
er. Hann var klókur, útsjónarsamur
og „refur“ við bridgeborðið. Stebbi
fór yfirleitt alltaf á kjördæmamót og
Íslandsmót. Það voru því ófáar
stundirnar sem við áttum á ferðalög-
um tengdum bridgemótum. Þá var
gjarnan gist saman og eftir erfiðan
dag í spilunum var ekkert slegið af,
menn höfðu gaman og skemmtu sér
fram á morgun og þar var Stebbi
fremstur í flokki.
Ljóst er að andlát Stefáns er gríð-
arlegt áfall fyrir bridgelíf í Fljótum
og Siglufirði, hans verður sárt sakn-
að. Félagar í Bridgefélagi Siglu-
fjarðar þakka Stefáni ánægjulegar
stundir á liðnum árum.
Systur hans og fjölskyldu er vott-
uð dýpsta samúð.
Blessuð sé minning Stefáns Bene-
diktssonar
Ólafur Jónsson.
Ég kynntist Stebba Ben fyrir tæp-
um tíu árum þegar við hjónin keypt-
um jörðina Molastaði í Fljótum.
Segja má að Stebbi hafi fylgt jörð-
inni, en hann var lengi viðloðandi bú-
skapinn hjá fyrri ábúendum. Hann
var ómissandi hjálparhella þegar
kom að fjárragi og öðrum hefð-
bundnum hauststörfum og áttum við
margar góðar stundir saman í fjár-
húsunum. Fyrir sex árum síðan hóf
ég störf við Sólgarðaskóla þar sem
Stebbi vann sem skólabílstjóri. Varla
var hægt að hugsa sér þægilegri
starfsfélaga. Hann var mjög yfirveg-
aður og átti auðvelt með að ná til
krakka. Ég var farþegi í skólabílnum
nánast hvern einasta dag og þá gafst
einstækt tækifæri til að kynnast
þessum hlédræga manni nánar. Um-
ræðurnar snerust gjarnan um póli-
tík, búskap eða ferðalög en Stebbi
var með víðförlari Fljótamönnum
sökum vinnu sinnar sem rútubíl-
stjóri á sumrin. Hann var ótrúlega
minnugur á ártöl og nánast eins og
uppflettirit þegar maður spurði
hann um fræga snjóavetur eða ein-
staklega hlý vor. Stebbi hafði mikla
ánægju af alls konar spilamennsku
og einu sinni tefldi ég skák við hann.
Ég reyndi það ekki aftur því hann
vann mig eftir örfáa leiki. Mér skilst
að Stebbi hafi verið frábær bridds-
spilari en hann fór oft til Siglufjarðar
ásamt öðrum Fljótamönnum til að
spila bridds við Siglfirðinga. Við
sungum saman í kirkjukór Barðs-
kirkju, en Stebbi var prýðis söng-
maður og hafði gaman af tónlist. Það
var erfitt að útskýra skyndilegt frá-
fall hans fyrir yngstu nemendum
Sólgarðaskóla og ljóst er að harmur
þeirra er mikill.
Ég votta fjölskyldu hans samúð
okkar, fjölskyldunnar á Molastöð-
um.
Halldór G. Hálfdansson.
Enginn veit hvenær kallið kemur
og hver er næstur og þú, Stebbi
minn, varst víst sá næsti í röðinni. Er
nú stórt skarð höggvið í vinahópinn,
er ekki bara komið meira en nóg?
Elsku Stebbi, ég ætla ekki að
skrifa um lífshlaup þitt en þú varst
kær vinur minn og fjölskyldu minnar
og langar mig aðeins að minnast þín
og þakka þér fyrir alla hjálpina sem
þú veittir okkur Krissa við búskap-
inn. Einnig keyrðir þú börnin okkar í
skólann alla tíð og varst traustur vin-
ur þeirra og félagi. Takk fyrir það.
Þakka skemmtilegu stundirnar sem
við áttum við söng og gleði, allar
ferðirnar sem þú fórst með okkur
konurnar bæði orlofsferðir, skóla-
ferðir og ekki síst spilaferðirnar sem
þú fórst með okkur í mörg mörg ár
og varst þar alveg ómissandi, oftast
eini haninn í hópnum.
Öll árin sem við spiluðum saman í
Fljótum og á Siglufirði og fórum á
ótal mót meira að segja til Belgíu.
Já, Stebbi minn, það er margs að
minnast og margs að sakna. Eftir að
ég flutti suður var það fastur liður ár
hvert að gleðjast saman á Íslands-
mótinu í parasveitakeppni ásamt
Gústu, Laugu og Birki en þar gistir
þú ávallt og var þá tíminn nýttur við
spil, söng og spjall vel fram yfir
háttatíma. Við munum öll sakna
þessara stunda.
Ég sá þig síðast á Þorláksmessu
þegar þú komst í heimsókn í þinni
árlegu jólaheimsókn til Jónu systur
þinnar og fjölskyldu. Vil ég senda
þeim mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Guð veri með þér, Stebbi minn, í
nýjum heimkynnum, ég veit að þú
ert þar með góðum vinum.
Inga Jóna.
Árið 1975 fluttum við hjónin ásamt
syni okkar norður í Fljót í Skaga-
firði. Við vorum ung að árum og
höfðum fest kaup á jörðinni Stóru-
Brekku. Búseta okkar í Fljótunum
varð 20 ár og börnin okkar urðu
þrjú. Næsti bær við Stóru-Brekku er
Minni-Brekka en þar bjuggu Stefán
Benediktsson, eða Stebbi eins og
hann var alltaf kallaður og faðir hans
Benedikt Stefánsson eða Benni. Við
höfðum fljótlega kynni af þeim feðg-
um og urðu þeir góðir fjölskylduvinir
þegar í stað. Sú vinátta átti eftir að
verða okkur ómetanleg það sem eftir
lifið ævi þeirra feðga. Við höfðum
litla reynslu af búskap og þeir feðgar
voru ætíð tilbúnir að aðstoða okkur
og kenna það sem þurfti. Strax
fyrsta veturinn okkar í Fljótum tóku
þeir Stebbi og Reynir sig saman um
að spila bridge. Spilamennska var
Stebba í blóð borin hvort sem það
var skák eða önnur spil sem kröfðust
hugarleikfimi. Bridge-spilamennsk-
an var mjög sterkur þáttur í lífi
Stebba og það þurfti oftast lítið til að
fá hann til að taka upp spilin. Þau
urðu ófá bridgemótin sem Stebbi og
Reynir fóru á, hvort sem það var far-
ið suður á bóginn eða norðan heiða.
Stebbi var borinn og barnfæddur
Fljótamaður og vildi hvergi annars-
staðar búa. Enda þekkti hann allar
aðstæður þar betur en flestir aðrir.
Stebbi hefur um árabil verið skóla-
bílstjóri í Fljótum og sinnt því starfi
af kostgæfni. Fljótin eru afskekkt og
mjög snjóþung sveit og það segir sig
því sjálft að þetta starf getur verið
erfitt og oft þarf bæði útsjónarsemi
og hugrekki til að sinna því. En með
þetta eins og annað sem Stebbi tók
sér fyrir hendur leysti hann það af
kostgæfni. Á sumrin hefur hann
keyrt rútur fyrir vin sinn Jón Sig-
urðsson á Sleitustöðum og fór þá
ósjaldan í langar ferðir með erlenda
ferðamenn hringinn í kringum land-
ið. Jón var einu sinni spurður að því
hvernig væri að hafa Stebba sem bíl-
stjóra hjá sér og svaraði hann því
þannig að Stebbi færi á tilsettum
tíma og kæmi til baka eins og áform-
að væri og það væru aldrei nein
vandræði. Þessi orð Jóns lýsa vel
þeim eiginleikum Stebba að hann
leysti hlutina sjálfur af sínu einstaka
æðruleysi. Stebbi var ákaflega
greindur maður, hógvær og einstak-
lega barngóður og þeim eiginleika
kynntust börn okkar þrjú mjög vel.
Stebbi var alla tíð fremur dulur og
lét ekki mikið fyrir sér fara Hann
bar tilfinningar sínar aldrei á torg.
Engu að síður var hann mjög fé-
lagslyndur og naut sín vel í glaðværð
í góðra vina hópi. Það var fátt sem
hann hafði jafn gaman af og söngur
og hann var söngmaður góður og tók
þátt starfi ýmissa kóra og lengst af í
kirkjukór Barðskirkju.
Eitt af því sem einkenndi Stebba
sérstaklega var hversu lipur hann
var og hjálpfús við alla sem til hans
leituðu en það var mikilvægur eig-
inleiki í lítilli og afskekktri sveit. Eft-
ir að við hjónin fluttum á höfuðborg-
arsvæðið fyrir um 10 árum minnkaði
samgangurinn við þá feðga, en það
var þó alltaf reynt að halda sam-
bandi þegar það var unnt. Þeir komu
til dæmis til okkar á jólum nokkrum
sinnum enda töldu börnin okkar að
jólin væru ekki söm án þeirra. Bene-
dikt faðir Stebba lést fyrir nokkrum
árum og eftir það bjó Stebbi einn í
Minni-Brekku. Hann hefur eflaust
átt erfiða daga eftir lát föður síns en
kvartaði ekki yfir því fremur en
öðru.
Við hjónin og börnin okkar erum
þakklát fyrir að hafa fengið að kynn-
ast mönnum eins og þeim Stefáni og
Benedikt. Dauði þeirra með nokk-
urra ára millibili hefur verið okkur
öllum í fjölskyldunni mikill missir og
þeirra er og verður sárt saknað.
Elsku Stebbi, við þökkum allar
samverustundirnar og megi Guð
varðveita þig.
Reynir, Sigríður, Bergur,
Unnur Birna og Páll Már.
Sú harmafregn barst mánudags-
morguninn 9. janúar að Stefán Bene-
diktsson væri fallinn frá. Bráð-
kvaddur, heima að Minni-Brekku. Í
hugann koma margar ógleymanleg-
ar samverustundir og trygg vinátta,
þrátt fyrir nokkurn aldursmun.
Til margra ára spiluðum við
Stebbi, ásamt ömmu Laugu og Ingu
Jónu, saman á Íslandsmótum í para-
sveitakeppni. Þar var leikgleðin í
fyrirrúmi þó svo að aldrei værum við
beinlínis í toppbaráttunni. Þó gat
Sveitin verið mjög skeinuhætt og
oftar en ekki voru það sveitirnar í
toppbaráttunni sem fengu það
óþvegið. Hápunktur á ferli Sveitar-
innar var ferðalag á Evrópumótið í
bridge sem haldið var í Belgíu. Ekki
urðum við Evrópumeistarar í þeirri
ferð, en sú ferð var okkur öllum
ógleymanleg.
Í tengslum við hin ýmsu bridge-
mót var fleira gert en að spila
bridge. Mikið var lagt upp úr kvöld-
skemmtunum, þar sem maður var
manns gaman. Sérstaklega átti þetta
þó við parasveitakeppnirnar. Hinir
rómuðu skagfirsku eiginleikar
Stebba komu þar vel í ljós. Stebbi
var nefnilega hörkusöngvari, með
lagvissari mönnum, og hélt oftar en
ekki hópnum í réttri tóntegund á
góðri stund. Stundum veitti svo
sannarlega ekki af því. Svo mikið var
sungið í tengslum við síðasta Ís-
landsmót að sumum þótti nóg um,
þrátt fyrir einstaka innlifun okkar á
íslensku ættjarðarlögunum. Haft
var þá á orði að nú yrði undirritaður
að festa kaup á einbýli til að angra
ekki nágranna meir með söng sem
þessum.
Einstök hógværð, góðmennska og
hjálpsemi einkenndu Stebba. Aldrei
nein leiðindi og andrúmsloftið þægi-
legt, án undantekninga, við óteljandi
samverustundir. Aldrei sagði Stebbi
styggðaryrði um nokkurn mann, tók
ekki þátt í slíkum samræðum nema
þá einna helst til að bera blak af við-
komandi einstaklingi. Minningin
mun lifa um hreinlyndan og góðan
mann.
Blessuð sé minning Stefáns Bene-
diktssonar.
Birkir J. Jónsson.
STEFÁN
BENEDIKTSSON
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
UNNUR GUÐJÓNSDÓTTIR
frá Kleifum,
andaðist á dvalarheimilinu Silfurtúni, Búðardal,
aðfaranótt þriðjudagsins 17. janúar.
Útför hennar verður gerð frá Garpsdalskirkju laug-
ardaginn 28. janúar kl. 14.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Stefán Jóhannesson,
Hermann Jóhannesson, Kolbrún Ingólfsdóttir.