Morgunblaðið - 21.01.2006, Síða 59

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. JANÚAR 2006 59
MINNINGAR
✝ Sigþóra Sigurð-ardóttir fæddist
á Lambastöðum í
Hraungerðishreppi
23. ágúst 1926. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnun Suðurlands
á Selfossi 10. jan-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Þórunn
Ingimundardóttir
húsfreyja, f. 13.4.
1890, d. 27.1. 1985,
og Sigurður
Björnsson, bóndi á
Lambastöðum í Hraungerðis-
hreppi, síðar á Svanavatni í
Stokkseyrarhreppi, f. 28.11.
1880, d. 10.2. 1954. Systkini Sig-
þóru voru Arnheiður Sigurðar-
dóttir, f. 1913, d. 1990, og Valdi-
mar I. Sigurðsson, f. 1917, d.
1990.
Sigþóra giftist Bjarnþóri G.
Bjarnasyni bónda í Hoftúni í
Stokkseyrarhreppi á sumardag-
inn fyrsta árið 1953. Bjarnþór
fæddist 17.7. 1918 og lést 29.11.
1992. Foreldrar hans voru Bjarni
Sturlaugsson og Þóra Gísladótt-
ir. Dætur Sigþóru og Bjarnþórs
eru: 1) Unnur Sigrún Bjarnþórs-
dóttir, f. 28.8. 1954, maki Þorlák-
ur Marteinsson.
Börn þeirra eru: a)
Bjarnþór, hann á
tvö börn, b) Mar-
grét Dóra, maki
Birgir Örn Hall-
dórsson, þau eiga
eitt barn, og c) Mar-
teinn Guðberg. 2)
Guðrún Bjarnþórs-
dóttir, f. 2.5. 1957,
maki Hilmar Þröst-
ur Sturluson. Börn
þeirra eru: a) Þóra
Valdís og á hún tvö
börn. Maki hennar
er Davíð Þór Kristjánsson, b)
Sturla, hann á eitt barn, c)
Hrefna Rún, og d) Halldóra Eir.
3) Birna Bjarnþórsdóttir, f. 24.9.
1958, maki Frans Páll Sigurðs-
son. Dóttir þeirra er Þóra María.
Birna á tvö börn af fyrra hjóna-
bandi, Skúla og Katrínu, og
Frans Páll á tvö börn.
Sigþóra og Bjarnþór bjuggu
lengst af í Hoftúni í Stokkseyr-
arhreppi. Þar stunduðu þau
blandaðan búskap, með sauðfé,
kýr og hesta. Árið 1981 brugðu
þau búi og fluttust á Selfoss.
Útför Sigþóru verður gerð frá
Stokkseyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Í dag kveð ég hinstu kveðju
tengdamóður mína, Sigþóru Sig-
urðardóttur, og langar mig að
minnast hennar í fáeinum orðum.
Ég kynntist Þóru fyrir um það
bil tíu árum er ég hóf sambúð með
Birnu dóttur hennar.
Þóra var ekki opin að eðlisfari
og tók fólki með varúð í byrjun.
En þegar á leið og við kynntumst
betur þá kom fram ljúf kona sem
reyndist traust stoð og studdi sitt
fjölskyldufólk hvenær sem á þurfti
að halda.
Það var alltaf gott að leita til
Þóru ef aðstoðar var þörf á heim-
ilinu, hvort sem var að gæta
barnabarnanna eða annars stuðn-
ings sem á þurfti að halda. Krafta
hennar og stuðnings höfum við
notið í miklum mæli undanfarin
átta ár eða frá því að dóttir okkar
Birnu fæddist. Þá taldi hún aldrei
eftir sér að taka rútuna frá Sel-
fossi til Reykjavíkur í hvaða veðr-
um sem var. Oft gisti hún hjá okk-
ur dögum saman, rak heimilið með
myndarskap og sá til þess að allt
væri eins og það átti að vera þegar
hún fór aftur heim á Selfoss.
Þannig létti hún undir með okkur
og eigum við henni þakkir að
gjalda fyrir öll skiptin sem hún var
hjá okkur. Ég er viss um að oft
hefur gleymst að þakka henni nóg-
samlega þegar við komum aftur
heim með litlu dömuna.
Það var alltaf gott að sækja
Þóru heim, hvort sem var á ferð
fjölskyldunnar um Suðurland eða
bara að skreppa í heimsókn til
„ömmu Þóru“. Hún hafði þann eig-
inleika að geta töfrað fram ótrú-
legustu veitingar án nokkurs fyr-
irvara. Oft var því nokkur
eftirvænting þegar farið var aust-
ur um helgar og stundum sendar
pantanir um ákveðnar kökur þegar
lagt var af stað úr bænum. Það var
eins og við manninn mælt, þegar
komið var austur þá beið fjölskyld-
unnar veisluborð sem var engu
líkt.
Ávallt var gaman að heimsækja
ömmu Þóru og hún hafði gaman af
því að sýna okkur það nýjasta sem
hún var að vinna að. Þóru var
margt til lista lagt og skipti þá
ekki máli hvort hún var að sauma
út, vinna í gler eða skera út í við.
Ný klukka, nýr lampi eða marglitt
glerskraut í glugga. Hún var samt
aldrei ánægð, sama hversu falleg-
ur hluturinn var eða vel verkið
unnið. Alltaf taldi hún að betur
mætti gera þrátt fyrir að við sem
vorum áhorfendur værum þess
viss að verkin væru fullkomin. Í
hennar höndum urðu til lítil lista-
verk sem fjölskyldan geymir og
þegar við lítum á klukkuna í stof-
unni eða kveikjum á lampa í ein-
hverri hillunni, minnir það okkur
á hana.
Þóra hafði gaman af útivist og
fór næstum daglega í gönguferðir
bæði langar og stuttar. Þetta var
hennar yndi og með þessu móti
hélt hún sér í góðu formi. Ég hef
oft sagt að heilsuhraustari konu á
hennar aldri hafi ég ekki kynnst
og því kom það eins og þruma úr
heiðskíru lofti er fréttir bárust af
veikindum hennar fyrir rúmu ári.
En sjaldan er ein báran stök og
aftur fengum við fregnir af áfalli í
byrjun september síðastliðnum.
Eftir það var ljóst að líkur á bata
voru ekki miklar og var Þóra
mjög ósátt við hlutskipti sitt
þessa síðustu mánuði. Það var erf-
itt fyrir sterka konu eins og hana
að þurfa að eyða síðustu ævidög-
unum á spítala í stað þess að fá að
fara strax. En þetta hlutskipti
fáum við ekki að velja og nú er
baráttunni lokið. Ég vil þakka þér
samleiðina, alla hjálpina og allt
sem þú hefur fyrir okkur gert.
Þín verður sárt saknað og minn-
ingin um þig mun lifa með okkur
um alla framtíð.
Frans Páll
Sigurðsson.
Elsku Þóra amma. Það eru
margar minningar sem leita á mig
núna.
Ég var svo lánsamur að fá að
dveljast oft hjá þér og Bjarnþóri
afa í sveitinni í gamla daga, þær
stundir líða mér seint úr minni.
Alltaf var nóg að gera, hugsa um
hænurnar og kindurnar og oft fór-
um við afi að veiða og þá tókst þú
á móti okkur með heitu kaffi og
góðum mat þegar við komum
heim.
Þú og afi voruð mikið fyrir að
ferðast um landið okkar og að
vera úti í náttúrunni og ófáar
ferðir voru farnar niður í fjöru og
að skoða fallega og áhugaverða
staði í nágrenninu. Mér er sér-
staklega minnisstætt þegar við
fórum og skoðuðum gamla
Rjómabúið á Baugsstöðum.
Þú varst mikil handavinnukona
og lék allt í höndunum á þér. Ef
okkur krakkana vantaði sokka eða
vettlinga var ekki komið að tóm-
um kofunum hjá þér. Seinni árin
lagðir þú líka stund á útskurð og
glerlist og við eigum marga fal-
lega muni sem þú hefur gert og
gefið okkur.
Elsku amma, þín verður sárt
saknað en minningin um þig mun
lifa í hjarta mínu.
Þinn
Bjarnþór Þorláksson.
SIGÞÓRA
SIGURÐARDÓTTIR
✝ Ásta Andersenfæddist í
Reykjavík 30. mars
1939. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 15. jan-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jens N.K. And-
ersen, f. 3.2. 1906, d.
1.10. 1975, og
Ágústa K. Ingi-
mundardóttir, f.
22.7. 1906, d. 17.10.
1975. Ásta átti fimm
systkini. Þau eru:
Adeline Dagmar, f. 1933, Vilhelm
Ingvar, f. 1936, Jórunn, f. 1944,
Stella, f. 1946, og Edith, f. 1949.
Hinn 22. apríl 1962 giftist Ásta
Braga Guðjónssyni múrarameist-
ander Einar, f. 20.2. 2001, og
Heiða Björk, f. 26.6. 2003. 3) Jón
Halldór, f. 18.6. 1967, d. 27.11.
1991. 4) Einar Bragi, f. 28.9. 1971.
5) Elísa Dagmar, f. 1.3. 1977, sonur
hennar er Jón Stefán, f. 4.10. 2000.
Fyrir átti Ásta son, Kristján, f.
11.11. 1960, maki hans er Agneta
Eiríksson, f. 5.9. 1952.
Eftir hefðbundið barnaskóla-
nám í Austurbæjarskóla lá leið
Ástu út á vinnumarkaðinn við ýmis
störf. Fyrstu tvö árin eftir að
Kristján fæðist býr Ásta í foreldra-
húsum í Hólmgarði í Reykjavík. Þá
kynnist hún Braga Guðjónssyni og
þau fella hugi saman. Þau bjuggu
á Hlíðarvegi til 1964 er þau flutt-
ust á Digranesveg í hús sem þau
byggðu þar. Árið 1969 fluttu þau
til Innri-Njarðvíkur. Um miðjan
áttunda áratuginn fór Ásta að
vinna við fiskvinnslu og vann við
það í nokkur ár.
Útför Ástu verður gerð frá
Innri-Njarðvíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
ara, f. á Siglufirði 22.
janúar 1936. Foreldr-
ar hans voru Guðjón
Jónsson, f. 1. sepem-
ber 1898, d. 30. nóv-
ember 1977, og
Magnea Halldórs-
dóttir, f. 22. mars
1896, d. 8. maí 1984.
Ásta og Bragi eign-
uðust fimm börn. Þau
eru: 1) Ágústa Krist-
ín, f. 11.6. 1962, maki
Björn Samúelsson, f.
2.9. 1965, börn þeirra
eru Hildur, f. 28.5.
1992, Margrét, f. 30.12. 1994, og
Samúel Ingi, f. 13.10. 2004. 2) Mar-
grét, f. 8.12. 1963, maki Róbert
Williams, börn þeirra eru: Krist-
ófer Halldór, f. 16.9. 1996, Alex-
Elsku mamma mín. Þessi sjö ára
barátta þín er loks á enda. Ég hef
haldið í höndina á þér í gegnum þessi
ár alveg til hins síðasta. Ég var ekki
tilbúin að sleppa þér strax þó að þú
værir ef til vill tilbúin og sátt við að
fara. Það gerðist of hratt og gátu
ekki öll okkar fengið að kveðja þig.
Þú ert búin að þrauka öll þessi ár og
ég tel það hafi verið bara á þrjósk-
unni. Fólk taldi þig oft lifa fyrir
barnabörnin sem þú gerðir og fékkst
þessi sjö yndislegu barnabörn sem
dýrka og dá ömmu sína.
Þú þraukaðir þessi ár og hefur
þrátt fyrir veikindi þín gert svo
margt. Þú hefur stutt mig í gegnum
súrt og sætt. Þegar ég varð ófrísk að
Nonna bauðstu mér að flytja aftur
heim svo að þú gætir hjálpað mér
með barnið svo að ég gæti klárað
námið. Mér er mjög minnisstætt að-
faranótt 4. október 2000 þegar ég
vakti þig um fjögur að nóttu til að
biðja þig um að keyra mig á fæð-
ingadeildina því að ég hafði misst
vatnið. Þú varst mjög varkár amma
og keyrðir fremur hægt yfir hraða-
hindranir en ég sagði þér að barnið
kæmi ekki alveg strax. Þú komst
okkur heilum á húfi á fæðingadeild-
ina og fórst svo heim. Þú gast auðvit-
að ekki sofið fyrir spenningi og
drakkst mikið kaffi og beiðst við
símann. Þú varst ekki viðstödd fæð-
inguna því að þú hafðir alveg trölla-
trú á, að ég gæti þetta alveg ein. Þú
hafðir sagt við mig að þetta yrði ekki
mál og ég væri búin að gleyma sárs-
aukanum um leið og ég sæi barnið
mitt. Það var alveg satt, mamma,
þetta tók svo sem ekki of langan
tíma og ég gleymdi alveg verkjunum
um leið og ég sá þetta yndislega
barn mitt. Ég þurfti engin verkjalyf
því ég var í sæluvímu. Svo loks
hringdi síminn hjá þér og þar var
sagt: Til hamingju, amma, þetta var
strákur.
Það var sama hvað vandamálið
var, þú varst alltaf með einhver ráð
eða hugmynd fyrir mig til að leysa
þau. Þú dæmdir mig aldrei fyrir mín
mistök því þú vissir að ég mundi
læra af þeim og verða betri mann-
eskja fyrir vikið. Þú kenndir mér svo
margt sem gerði mig að betri mann-
eskju. Margir (allir) sem þig þekktu
sögðu að þú værir góð kona og mjög
dugleg. Þú varst alltaf að gera eitt-
hvað, hvort það var að baka, búa til
rabarbarasultu, sauma, smíða,
föndra eða skipta um kló. Það má
sannarlega segja að þú varst þús-
undþjalasmiður. Ég held að ég geti
gert hvítu sósuna á eigin spýtur þótt
ég hefði þig oftast hjá mér til að gera
hana rétt svo hún yrði ekki kekkjótt.
Eftir að veikindi þín versnuðu
hélstu áfram að gera ýmsa hluti þó
það reyndist þér erfitt en þrjóskan
þín leyfði þér ekki annað. Mér fannst
alltaf gaman að fara með þér og
Nonna í bæinn til að versla og bara
skoða mig um þótt þú værir ekki
hrifin af því í fyrstu vegna þess að þú
þyrftir að vera í hjólastól. Ég reyndi
að gefast ekki upp á þér svo ég gat
oftast talað þig á að fara í minnsta
kosti smá bíltúr með mér og Nonna.
Það fannst þér skemmtilegt að gera
og sérstaklega þegar Nonni var allt-
af að syngja í bílnum „You’r beauti-
ful, it’s true.“ (J. Blunt).
Ég á eftir að sakna mikið þeirra
hluta sem við þrjú gerðum saman.
Kaupa kjúkling handa þér því það
var þitt uppáhald eins og súkku-
laðirúsínurnar frá Góu. Við horfðum
alltaf saman á Nágranna og búin að
gera síðan þeir byrjuðu hér á landi.
Við vorum svo miklir Nágranna fíkl-
ar þó að við værum ekki alltaf að við-
urkenna það. En ég vona að þú kom-
ir til mín og horfir með mér.
Þú varst þannig manneskja að þú
vildir að fólk hefði ekki mikið fyrir
þér en við þurftum alltaf að toga upp
úr þér hvað þú vildir eða hvað mætti
gera fyrir þig. Þegar maður spurði
þig hvað þig langaði í í jólagjöf þá
sagðir þú bara að við skyldum ekki
hafa áhyggjur af þér eða þú sagðir
bara „eitthvað“. Loksins síðustu jól
sagðir þú mér hvað þú vildir og við
Nonni fórum að leita að þessari bók
sem þú vildir. Sem betur fer fundum
við hana og þú varst mjög glöð þegar
þú opnaðir pakkann þinn á aðfanga-
dagskvöld. Okkur fannst alltaf gam-
an að gefa þér eitthvað, hvað sem
það var, hvort sem það var nammi,
gos, blöð, tímarit, teikningar eftir
Nonna eða blóm (gerviblóm, því þú
þoldir ekki lyktina af náttúrulegum
blómum út af astmanum). Það
fannst þér yndislegt. Sérstaklega
litli koddinn sem Nonni gaf þér sem
á stóð„Besta amma“. Og það eru öll
þín barnabörn sammála um. Heims-
ins besta amma.
Nú verð ég að sætta mig við að
geta ekki kíkt á þig þegar ég er að
vinna. Eða farið með þig niður í iðju-
þjálfun þar sem þú varst svo dugleg
(eins og alltaf). Stundum hringdi
gemsinn minn í vinnunni og það
varst þú að biðja mig að tala við þig
áður en ég færi af vaktinni. Aldrei
aftur get ég gert eitthvað fyrir þig
en það sem ég get gert nú er að
hugsa um barnabörnin þín og haldið
því áfram sem þú hefur kennt mér í
gegnum ævina.
Elsku mamma, þótt það sé mjög
erfitt að sleppa þér eftir að ganga í
gegnum veikindin þín með þér, get
ég ekki haldið í þig að eilífu. Bar-
áttan þín er búin að vera löng og erf-
ið og þú átt ekki þurfa að þjást leng-
ur. Ég elska þig með öllu mínu
hjarta og bæði ég og Nonni eigum
eftir að sakna þín svo mikið. Elsku
mamma, ég þakka þér innilega fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir mig og
son minn. Við verðum þér ævinlega
þakklát.
Nú kveð ég þig í hinsta sinn, elsku
mamma mín.
Sérstökum þökkum vil ég koma á
framfæri til allra á Heilbrigðisstofn-
un Suðurnesja sem hafa hjúkrað
mömmu í gegnum árin. Þetta er mitt
samstarfsfólk og veit ég þar af leið-
andi að móðir mín fékk mjög góða
umönnun. Ég þakka ykkur innilega
fyrir allt og verð ég ykkur ævinlega
þakklát.
Elísa.
Elsku amma Ásta.
Ég man þann dag sem þú varst hjá mér.
Það var gaman sem betur fer,
og næsta dag þú varst ei hér.
Þú fórst til himna, burt frá mér.
Þér líður nú betur en ekki mér.
Ég segi það satt, eins og það er.
Margrét.
ÁSTA
ANDERSEN
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
ÁRNA BRYNJÓLFSSONAR,
Einholti 6e,
Akureyri.
Bára Magnúsdóttir,
Kolbrún Árnadóttir, Björn Gunnlaugur Sigþórsson,
Ólöf Árnadóttir, Hersteinn Karl Valgarðsson,
Laufey Árnadóttir, Jóhann Haraldur Gíslason,
Jón Eggert Árnason, Íris Halla Sigurðardóttir,
Magnús Árnason, Guðný Stefánsdóttir,
Ásrún Árnadóttir, Sigurður Björgvin Gíslason,
Hörður Árnason, Sigurveig Árnadóttir,
Brynjólfur Árnason, Guðrún Sigfúsdóttir,
barnabörn og langafabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför frænku okkar,
ÁSTU GUÐMUNDSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Droplaugarstaða
fyrir góða umönnun.
Svava Hjaltadóttir,
Oddný Finnbogadóttir.