Morgunblaðið - 05.04.2006, Blaðsíða 28

28 MIÐVIKUDAGUR 5. APRÍL 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Geir U. Fengerfæddist í
Reykjavík 10. maí
1924. Hann lést á
Landspítalanum 28.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin John
Fenger stórkaup-
maður, f. 2. desem-
ber 1886, d. 14. júlí
1939, og Kristjana
Jóna Zoëga Fenger
húsmóðir, f. 27.
mars 1895, d. 14.
apríl 1981. Systkini
Geirs eru Helga Ida, f. 20. apríl
1918, d. 9. júní 1987, Hilmar, f. 29.
september 1919, d. 23. desember
1995, Garðar Emil, f. 2. október
1921, d. 2. nóvember 1993, Ebba,
f. 2. janúar 1929, og Unnur, f. 20.
mars 1932.
Hinn 2. apríl 1955 kvæntist
Geir Kristínu Guðmundsdóttur
Fenger, f. 18. febrúar 1930, d. 13.
nóvember 1999. Foreldrar Krist-
ínar voru Guðmundur Guðjóns-
son kaupmaður og Anna María
Gísladóttir húsmóð-
ir. Börn Geirs og
Kristínar eru 1)
Pétur Ulrich, f. 3.
janúar 1956, kvænt-
ur Sigrúnu Guð-
mundsdóttur Feng-
er, f. 12. maí 1958,
og eiga þau þrjú
börn: Úlfhildi, Geir
Torfa og Kristjönu.
2) Anna Kristín, f.
23. mars 1958, í
sambúð með Herj-
ólfi Guðjónssyni, f.
17. ágúst 1954. Son-
ur hennar er Kristján Geir. 3) Ida
Hildur, f. 23. apríl 1961, gift
Skafta Jóhannssyni, f. 2. maí
1960. Dóttir hennar er Tinna
Björk og börn þeirra eru Kristín
Dagbjört, Geir Ulrich og Anna
María.
Geir vann við verslunarstörf,
lengst af hjá Hvannbergsbræðr-
um.
Útför Geirs verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku besti pabbi minn, ég kveð
þig með söknuði og tár á vanga.
Takk fyrir allar stundirnar, elsku
pabbi. Megi guð og góðir englar vaka
yfir þér.
Hvíl þú í friði.
Þín dóttir,
Anna Kristín.
Elskulegur tengdapabbi minn er
lagður upp í enn eina ferðina. Í þetta
sinn í hinstu ferðina sína. Við vitum
að það hefur verið vel tekið á móti
honum þar eins og annars staðar og
að honum líður vel.
Ég á svo margt að þakka. Orðum
hans þegar hann tók mér opnum
örmum í fjölskylduna fyrir rúmum 27
árum gleymi ég aldrei, þau voru heil
og hlý. Síðan höfum við öll verið sam-
ferða í gegnum súrt og sætt en aldrei
borið skugga á. Betri föður, tengda-
föður og afa er ekki hægt að hugsa
sér. Hann bar hag allra sinna fyrir
brjósti og gat aldrei gert of mikið fyr-
ir fólkið sitt. Fyrir það erum við öll
óendanlega þakklát.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem.)
Söknuðurinn er sár en við verðum
víst að hrista af okkur eigingirnina.
Því hann tengdapabbi, afi Geir, var
búinn að lifa lífinu til fulls og njóta til
hinsta dags og hefði ekki viljað tóra
miklu lengur ef hann gæti ekki
ferðast til framandi landa og brunað
um á bílnum sínum rauða að sinna öll-
um sínum erindum og heimsækja
fólkið sitt.
Þakka þér góða samfylgd og ljúfar
samverustundir elsku Geir. Guð
geymi þig.
Sigrún.
Elsku afi.
Við þökkum fyrir allar þær stundir
sem við áttum saman, við eigum svo
miklar og dýrmætar minningar og
við minnumst heimsókna þinna þegar
þú keyptir snúð með kaffinu og sagð-
ir okkur sögur úr ferðum þínum.
Við kveðjum þig með miklum sökn-
uði.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson.)
Tinna, Kristín, Geir og
Anna María.
Elskulegur bróðir minn og sam-
starfsmaður Geir U. Fenger er lát-
inn. Sá síðasti af bræðrum mínum
þremur sem ég leit mikið upp til og
sakna nú. Í stórum systkinahópi var
Geir alltaf hress og glaður, brosandi
og sló á létta strengi.
Eftir Verslunarskólann fór Geir til
Danmerkur og vann þar við ýmis
störf. Hann var þá tíður gestur hjá
Idu systur og Dick mági sem bjuggu í
Kaupmannahöfn á þessum árum.
Við heimkomuna árið 1949 hóf Geir
störf hjá Hvannbergsbræðrum. Þar
vann hann allan sinn stafsaldur eða í
hartnær fimmtíu ár. Hjá Hvann-
bergsbræðrum eins og annars staðar
vann hann öll störf af áhuga og sam-
viskusemi. Eftir að ég byrjaði að
vinna í skóversluninni kom okkur
alltaf vel saman og áttum mjög gott
samstarf. Ég minnist margra góðra
stunda þegar við urðum samferða
heim í lok vinnudags, rifjuðum upp
atburði dagsins og oftar en ekki töl-
uðum við um fjölskyldur okkar. Geir
var afar stoltur af börnum sínum og
naut þess að segja mér frá velgengni
þeirra.
Auk verslunarstarfa var Geir boð-
inn og búinn að ganga til annarra
verka hjá Jónasi og Guðrúnu tengda-
foreldrum mínum. Margar ferðir fór
hann austur að Laugarvatni til að
vera þeim innan handar þegar á
þurfti að halda.
Geir kynntist Kristínu Guðmunds-
dóttur síðar eiginkonu sinni og
bjuggu þau sér fallegt og notalegt
heimili sem ávallt var gott að koma á.
Börnin þeirra þrjú eru góð og mynd-
arleg, hafa eignast sín heimili, maka
og börn. Geir var eins og fyrr segir
stoltur af börnum sínum, tengda-
börnum og barnabörnum.
Geir hafði alla tíð yndi af ferðalög-
um og fóru þau Kristín reglulega til
útlanda í sínum fríum. Eftir að Geir
hætti að vinna hélt hann áfram að
ferðast og fór margar ferðir til fjar-
lægra landa. Hann hafði unun af að
segja okkur frá því sem fyrir augu
bar á ferðalögunum og mér fannst
gott að finna hvað hann naut þeirra.
Meðal þeirra sem nú sakna Geirs
er samstarfsfólk hans, en eftir að skó-
versluninni var lokað árið 1996 höfum
við hist reglulega. Í þeim hópi var
Geir hrókur alls fagnaðar og verða
okkar samverustundir öðruvísi án
hans. Innilegar samúðarkveðjur
sendi ég börnum Geirs og bið Guð að
gefa þeim og fjölskyldum þeirra
styrk og blessa minningu hans.
Ebba Hvannberg.
GEIR U.
FENGER
Elsku afi minn.
Ég veit þú varst hjá okkur
á fermingardaginn minn,
þótt þú værir látinn.
Ritningarlesturinn sem ég
valdi mér var
Jesús sagði: „Sá getur allt sem
trúir.“
(Markús 9:2.)
Guð geymi þig og verndi,
elsku afi minn, þín
Kristín Dagbjört.
HINSTA KVEÐJA
fyrir aðra. Hann var hins vegar næm-
ur á tilfinningar og líðan annarra og
ætíð reiðubúinn að leggja þeim lið
sem þurftu á að halda. Mér er minn-
isstætt að Pétur sagðist ætla að verða
sjúkraþjálfari þegar hann var yngri.
Hann ætlaði að verða sjúkraþjálfari
landsliðsins í fótbolta. Svo liðu árin og
mér er jafnminnisstætt þegar hann
sagði mér frá því að hann hefði gjör-
samlega fallið fyrir sagnfræðinni í
menntaskóla. Það kom ekkert annað
til greina. Hann ætlaði að verða sagn-
fræðingur og kenna sögu í mennta-
skóla. Hann hefði orðið frábær
menntaskólakennari. Pétur var fædd-
ur til að móta og hafa jákvæð áhrif á
æskuna.
Jarðarkertið hans Péturs er
slokknað. Ég veit að um leið kviknaði
á nýju Pétursljósi annars staðar.
Okkur er ekki ætlað að skilja allt, eða
eins og presturinn okkar sagði í vik-
unni: „Við skiljum það ekki, en guð
skilur það“ (139. sálmur). Pétur hefur
verið kallaður til starfa á æðri stöð-
um. Þar hefur sennilega vantað góðan
fótboltaþjálfara – sem mun hlaupa
með strákunum sínum á hliðarlínunni
og hvetja þá til að gera sitt besta.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Fyrir hönd Smáraskóla sendi ég
Guðrúnu, Benedikt, Vigni, Sindra,
Sigríði Birtu, Sigríði unnustu Péturs
og öðrum aðstandendum innilegustu
samúðarkveðjur. Megi trú á góðan
guð gefa ykkur styrk til að takast á
við sorgina. Minningin um einstakan
öðlingspilt lifir.
Valgerður Snæland Jónsdóttir,
skólastjóri Smáraskóla.
Einn af okkar bestu vinum hefur
kvatt þennan heim og kemur aldrei
aftur. Við sitjum eftir og skiljum ekki
hvað hefur gerst, það eina sem kemst
í gegnum hugann er hvað lífið getur
verið ósanngjarnt. Pétur var nýkom-
inn heim frá Kanarí með Sirrý og á
leiðinni til Spánar með Blikunum. Í
staðinn sitjum við eftir einum færri og
spyrjum spurninga en fáum engin
svör. Það sem eftir stendur eru allar
minningarnar sem lifa.
Pétur var mikill leiðtogi og sást það
strax á bekkjarkvöldunum í Hjalla-
skóla. Hann var alltaf kynnir fyrir
hönd bekkjarins, stóð þar hnarreistur
með höfuðið hátt og fór fyrir bekkn-
um. Hann var fyrirliði í fótboltanum
og munum við sérstaklega þegar
hann leiddi liðið til sigurs bæði í Ís-
landsmótinu og bikarnum og er minn-
ingin sterk þegar hann hampaði bik-
arnum eftir að hafa unnið í vító.
Pétur vildi hafa hlutina á hreinu og
fyrir utan allar stundirnar sem við
eyddum saman í Furuhjallanum að
spila og spjalla skipulagði Pétur nær
allt sem vinahópurinn gerði. Hann
skipulagði útskriftarferðina, allar bú-
staðarferðirnar og útilegurnar sem
við fórum í.
Pétur var alltaf í góðu skapi og vildi
öllum vel, söng eins og engill og alltaf
til í að taka lagið. Hann var vinur sem
hægt var að treysta á og hann var fyr-
irmynd fyrir alla strákana sem hann
hefur þjálfað í gegnum tíðina.
Pétur var ástfanginn upp fyrir haus
af Sirrý sinni og smellpössuðu þau
saman. Hann var alltaf að tala um
hana og tilbúinn að gera allt fyrir
hana. Þau kynntust þegar hópurinn
fór saman á Þjóðhátíð og féll hún
strax vel inn í hópinn.
Vinahópurinn sem búinn er að
halda hópinn frá því í sex ára bekk og
gerir allt saman hefur nú misst fé-
laga. Það verður skrítið að vera án
fyrirliðans en við vitum þó að góður
strákur mun vaka yfir okkur.
Elsku Sirrý, Benni, Guðrún, Vign-
ir, Sindri og Birta, megi Guð styrkja
ykkur á þessum erfiða tíma.
Pétur hefur kvatt þennan heim allt-
of ungur, en minningin um ljúfan,
traustan og góðan vin mun lifa að ei-
lífu.
Hvíldu í friði, kæri vinur.
Þínir vinir,
Bryndís og Haraldur.
Þú varst alltaf til í að skemmta þér í
góðra vina hópi og elskaðir að skipu-
leggja hlutina, sjá um að ekkert og
enginn myndi nú gleymast. Þegar þú
tókst upp gítarinn og byrjaðir að
syngja, þá gast þú svo sannarlega
brætt fólk með fallegu söngröddinni
þinni. Það er ómögulegt að telja upp
allar góðu stundirnar með þér og það
var svo sannarlega heiður að fá að
kynnast þér. Góðar minningar gleym-
ast seint. Daginn sem við fréttum af
andláti Péturs hljómaði í útvarpinu
lagið hans „Tears in Heaven“. Þetta
var án efa þín kveðja til okkar, og því
viljum við kveðja þig með þessum fal-
legu orðum. Við vitum að þú syngur
með Petti, það klikkaði ekki, þú gerð-
ir það alltaf.
Við sláum á fleiri strengi næst þeg-
ar við hittumst. Þangað til, guð geymi
þig, Pétur, við eigum eftir að sakna
þín sárt en þú munt alltaf vera í hjarta
okkar.
Við viljum votta Guðrúnu, Benna,
Vigni, Sindra, Birtu, Sirrý, vinum
hans og ættingjum dýpstu samúð
okkar. Megi guð gefa ykkur styrk á
þessum erfiðu tímum.
Þínar vinkonur,
Íris Hrund Þorsteinsdóttir,
Elísabet Gunnarsdóttir.
Á stundu sem þessari er manni
orða vant. Fréttin um að þú hafir yf-
irgefið þennan heim okkar er ennþá
að ná fótfestu í huga manns. Fótbolta-
strákarnir sem litu upp til þín hafa
misst sína fyrirmynd og sakna þín
sárt. Þegar ég vissi að ég ætti að hefja
þjálfun hjá 6. flokki karla hjá Breiða-
bliki var ég hæstánægður, ekki bara
vegna þess að ég þekkti strákana og
vissi hvað í þeim bjó heldur einnig
vegna þess að ég átti að starfa þér við
hlið. Við könnuðumst vel hvor við
annan og náðum strax mjög vel sam-
an í þjálfuninni. Helgina fyrir andlát
þitt vorum við saman á Goðamóti
Þórs á Akureyri og minningarnar
sem ég, strákarnir og foreldrar þeirra
eigum þaðan munu aldrei gleymast.
Árangurinn var góður og við þjálfar-
arnir vorum hæstánægðir með strák-
ana. En svo stuttu seinna ertu horfinn
frá okkur og við sitjum eftir orðlaus
og hjálparvana. Breiðablik hefur
misst einn af sínum bestu fé-
lagsmönnum og skarð þitt þar verður
ekki fyllt. Þú varst Bliki af lífi og sál
og hagur félagsins skipti þig miklu
máli. En missir fjölskyldu og vina er
sárastur og vona ég að góður Guð
veiti þeim styrk á þessum erfiðu tím-
um. Fjölskyldu, unnustu, vinum og
öðrum aðstandendum sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur. Minn-
ingin um einstakan dreng mun lifa um
ókomna framtíð.
Strákarnir ávallt upp til þín litu
einatt reyndir þá að hvetja.
Á meðan þeir barnsskónum sínum slitu
varstu þeirra helsta hetja.
Nú ertu farinn á betri stað
englarnir þar á móti þér taka.
Þó sorgin sé mikil vitum við það
að ávallt muntu yfir okkur vaka.
Smári Jökull, þjálfari
6. flokks Breiðabliks.
Hvað á maður að segja? Manni
verður orðavant þegar maður fær
svona fréttir, eins og við fengum er
við fréttum af andláti Péturs Ben.
Margs er spurt en fátt er um svör. En
svo fer maður að hugsa um allar góðu
minningarnar sem við eigum um Pét-
ur og þær eru margar og eru mikill
fjársjóður okkar í dag.
Við erum búin að þekkja Pétur frá
um sex ára aldri, er Siggi sonur okkar
byrjaði í Hjallaskóla og að æfa knatt-
spyrnu með Breiðablik. Þar myndað-
ist góður og traustur vinskapur nokk-
urra stráka sem enn stendur í dag.
Það var margt brallað hjá strákunum
í Hjöllunum í þá daga. Síðar lá leiðin
saman í Smáraskóla. Svo líða árin við
leik og störf og þeir þroskast og verða
fullorðnir menn. Pétur var alltaf mjög
virkur í öllu, bæði boltanum og öllu fé-
lagslífi í skóla.
Pétur var traustur félagi Sigga
sonar okkar, það mátti glöggt sjá nú í
vetur eftir að Siggi fór til Bandaríkj-
anna í nám. Um leið og hann kom
hingað heim til Íslands, var Pétur
mættur á svæðið. Og kom næstum
daglega á meðan dvöl hans stóð. Pét-
ur var ekki bara traustur, hann var
líka hjartahlýr.
Okkar bestu minningar um Pétur
tengjast náttúrlega fótboltanum. Pét-
ur var sannur Bliki í húð og hár.
Margar eru minningarnar frá Shell-
mótinu, Essomótinu, Laugarvatni,
Skaganum, Danmerkurferðinni, auk
allra leikjanna í Kópavoginum. Ekki
má gleyma bikar- og Íslandsmeist-
aratitlinum árið 2000.
Nú er mikill harmur í Kópavogin-
um við fráfalls Péturs. Stórt högg fyr-
ir stóran hóp vina og vandamanna.
Auk þess þjálfaði Pétur yngri flokka í
fótbolta nú síðustu ár og var mjög lið-
tækur á því sviði. Strákarnir litu svo
upp til hans. Þeirra sorg er mikil.
Elsku Sirrý, Guðrún, Benni, Vign-
ir, Sindri og Birta, ykkar harmur er
hvað mestur. Biðjum við algóðan Guð
að gefa ykkur styrk í hinni miklu
sorg. Sendum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur til ykkar og allra ann-
arra vandamanna auk allra Blika nær
og fjær.
Hvíl í friði, Pétur.
Jón og Ásta.
Við viljum heiðra minningu Péturs
Benediktssonar sem ungur hóf að
þjálfa fótbolta með okkur hjá Breiða-
bliki. Hann byrjaði sem aðstoðarmað-
ur við þjálfun 6. flokks sumarið 1999
og hélt því svo áfram með okkur
næsta vetur. Snemma var ljóst að
Pétur var mjög ábyrgur þrátt fyrir
ungan aldur og fljótlega var hann orð-
inn aðalþjálfari hinna ýmsu flokka hjá
Breiðabliki. Það var gaman að fylgj-
ast með því úr fjarlægð hvernig hann
óx og dafnaði sem þjálfari.
Pétur var fljótur að ná góðum
tengslum við strákana sem hann
þjálfaði og naut mikillar virðingar
meðal þeirra. Hann var kurteis og yf-
irvegaður í samskiptum sínum við
bæði foreldra og iðkendur. Pétur náði
góðum árangri með þá hópa sem
hann þjálfaði og sést það best á fram-
förum þeirra sem hann hefur þjálfað.
Hann starfaði mikið í kringum meist-
araflokk karla og það var gaman að
sjá þegar strákar sem hann hafði
þjálfað á sínu fyrsta ári 1999 stigu sín
fyrstu skref með meistaraflokki í
deildarbikarnum nú í vetur. Þó svo að
Pétur hafi einungis verið 22 ára hefur
hann haft áhrif á mjög stóran hóp
drengja sem eiga eftir að halda á lofti
merki Breiðabliks á komandi árum.
Elsku Benni, Guðrún, Vignir,
Sindri, Birta, Sigríður og fjölskylda,
við sendum ykkur innilegar samúðar-
kveðjur. Minning um góðan dreng lif-
ir.
Vilhjálmur Kári Haraldsson
og Úlfar Hinriksson.
 Fleiri minningargreinar um Pétur
Benediktsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: Sigurjón (Siggi),
Tinna, Guðbjörg og Helga, Gunn-
laugur Hlynur (Gulli), 5. flokkur
karla Breiðabliks, 6. flokkur karla
Breiðabliks, Meistaraflokkur karla
Breiðabliks, Knattspyrnudeild HK,
Kristján S.F. Jónsson og fjölskylda,
Marinó, Herdís, Bragi og Arnar,
Andrés Pétursson, Rannver Sig-
urjónsson, Linda, Eva, Fanney,
Sunna, Inga, Arna og Unnur, Elísabet
Jónsdóttir, Samúel Örn, Ásta B,
Hólmfríður Ósk og Greta Mjöll,
Steinunn Þóra Camilla, Linda, Eva,
Fanney, Sunna, Inga, Arna og Unnur.
PÉTUR
BENEDIKTSSON