Morgunblaðið - 05.04.2006, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. APRÍL 2006 29
MINNINGAR
✝ Ástríður GuðnýSigurðardóttir
fæddist í Reykjavík
3. júlí 1920. Hún lést
á hjúkrunardeild
Hlévangs í Keflavík
26. mars síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Þórdís
Torfadóttir, f. í
Strandasýslu 22.
maí 1895, d. 16 jan-
úar 1983, og Sigurð-
ur Sívertsen Sig-
urðsson, f. í Mið-
húsum í Garði 30.
nóvember 1889, d. 1944. Fóstur-
faðir hennar var Stefán Jóhannes-
son, d. 1930. Systkini Ástríðar
voru Torfi Stefánsson, f. 1925, d.
2003, Guðný Nanna Stefánsdóttir,
f. 1922, Þórarinn Sigurðsson, f.
1915, d. 1987, Ída Sigurðardóttir,
Hnausi í Villingaholtshr. í Árn. 9.
júlí 1890, d. 7 febrúar 1965. Börn
Ástríðar og Herberts eru: 1) Sig-
urður Herbertsson, f. 1. nóvember
1940, kvæntur Fríðu Bjarnadótt-
ur, saman eiga þau Huldu, f. 1967,
Ástríði, f. 1971, Guðmund, f. 1975,
Örvar, f. 1979, og Aldísi, f. 1984. 2)
Eyjólfur Herbertsson, f. 18. júlí
1944, kvæntur Láru Halldórsdótt-
ur, saman eiga þau Herbert, f.
1968, og Kristrúnu, f. 1972. Eyjólf-
ur átti eina stúlku áður, Ástríði, f.
1962. 3) Guðmundur Marinó Her-
bertsson, f. 6. september 1946, d.
1970. Hann var kvæntur Margréti
Gunnlaugsdóttur, saman áttu þau
Herbert, f. 1965, og Kára, f. 1968.
4) Þórdís Herbertsdóttir, f. 13.
desember 1947, var gift Steinari
Guðbjörnssyni, f. 26. janúar 1942,
d. 22. maí 1991, saman áttu þau
eina dóttur, Önnu, f. 1969. Seinni
maður Þórdísar er Grétar Árna-
son. Ástríður átti 19 barnabarna-
börn.
Útför Ástríðar verður gerð frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
f. 1925, d. 1993, Al-
freð Sigurðsson, f.
1928, d. 1991, Arnar
Sigurðsson, f. 1932,
Svava Sigurðardótt-
ir, f. 1914, og Gunnar
Huseby, f. 1923, d.
1995.
Ástríður fluttist til
Keflavíkur ung að
aldri og ólst upp hjá
Guðnýju og Jóhann-
esi, fósturömmu og
afa, til tíu ára aldurs.
Hún bjó í Keflavík til
æviloka.
Eiginmaður Ástríðar var Her-
bert Eyjólfsson, f. 17.mars 1920, d.
25. maí 1995. Foreldrar hans voru
Eyjólfur Eðvaldsson, f. á Orms-
stöðum í Eiðaþingá í N-Múl. 1.
september 1896, d. 10. nóvember
1944, og Guðrún Jónsdóttir, f. á
Elsku mamma mín, þá er komið að
kveðjustund hjá okkur, sem er mjög
erfitt fyrir mig. Nú verður mjög
tómlegt að geta ekki heimsótt þig á
hverjum degi. En ég veit að þér líður
betur núna, þú ert komin þangað
sem þú talaðir mikið um, til pabba,
Gumma og ömmu og ég veit að þau
hafa tekið vel á móti þér. Ég þakka
kærlega fyrir allt sem þú gerðir fyrir
mig og mína. Þú varst ákveðin og
dásamleg mamma.
Guð geymi þig, mamma mín.
Þín dóttir,
Þórdís Herbertsdóttir.
Elsku amma mín. Það að kveðja
þig er það sárasta og erfiðasta sem
ég hef nokkurn tímann þurft að gera.
Ekkert gerir mann tilbúinn að
sleppa þeim sem maður elskar mest.
Þú varst svo stór hluti af lífi mínu,
alltaf til staðar hvort sem var í gleði
eða sorg.
Ég á hafsjó af góðum minningum
um þig og það er svo margt að þakka
fyrir. Ég gæti aldrei talið það allt
upp en það sem stendur upp úr er öll
hjálpin og elskulegheitin í minn
garð.
Ég fékk að hafa þig í lífi mínu öll
þessi ár og kenndir þú mér að taka
réttar ákvarðanir og stóðst alltaf við
bakið á mér í öllu sem ég tók mér
fyrir hendur, ég vildi óska að Þórdís
Ásta hefði fengið að hafa langömmu
sína hjá sér lengur.
En ég mun reyna eftir bestu getu
að kenna henni þau góðu gildi sem
þú kenndir mér. Engum hef ég
kynnst sem var með stærra eða fal-
legra hjarta en þú, amma mín. Ég er
svo þakklát fyrir að hafa átt þig að.
Guð geymi þig, elsku amma mín.
Sólin er hnigin,
sest bak við skýin.
Og ég hugsa til þín næturlangt.
Þú varst alltaf þar í blíðu og stríðu
og hjá þér átti ég skjólið mitt.
Alltaf gat ég treyst á þína þýðu.
Og ég þakka þér
alla mína ævidaga.
Hve oft þú huggaðir og þerraðir tárin mín.
Hve oft þau hughreystu mig orðin þín.
Studdir við bakið.
Stóðst með mér alla leið.
Opnaðir gáttir.
Allt sem þú áttir
léstu mér í té
– og meira til.
Hóf þitt og dugur.
Heill var þinn hugur.
Veittir mér svo oft af þínum viskubrunni.
Kenndir mér og hvattir æ til dáða
og mín kaun græddir þá þurfti við.
Alltaf mátti leita hjá þér ráða.
Og ég eigna þér
svo ótal margt í mínu lífi.
(Stefán Hilmarsson.)
Þín
Anna.
Fullu nafni hét hún Ástríður
Guðný. Nú hefur þessi góða kona
kvatt eftir langa ævi. Síðustu þrjú
árin voru Ástu erfið. Sjúkdómurinn
lamaði hana smátt og smátt, en hún
barðist hetjulega og kvartaði aldrei.
Hún var heiðskír í hugsun fram á
síðasta dag. Hún átti erfitt með mál
og sjónin var lítil. Hvað var þá eftir?
Jú, henni fannst hún svo rík, hún
sagði það oft, en hún var umvafin
ástúð elskulegra barna, barnabarna
og tengdabarna, sem öll búa í Kefla-
vík. Þau komu til hennar daglega.
Það var fallegt að sjá kærleikann á
milli þeirra. Ásta gaf gríðarlega mik-
ið af sér. En hún fékk það líka allt til
baka frá þessu góða fólki sínu.
Það er svo ótal margt sem hægt er
að segja um hana Ástu. Fyrst og
fremst var hún móðir og eiginkona.
Börnin voru fjögur, en sorgin barði
að dyrum þegar Guðmundur sonur
þeirra lést af slysförum aðeins 24
ára. Það eru mörg ár síðan en það er
ekkert eins og að missa barnið sitt.
Herbert, maður Ástu, lést 1995.
Hann stundaði sjóinn framan af,
varð síðan vörubílstjóri og síðan
vélamaður. Hann var hálfgerður
„galdramaður“ á minni og stærri vél-
ar. Ásta notaði hverja stund sem
gafst til að mennta sjálfa sig. Hún
var vel lesin og fátt óviðkomandi.
Hún hafði „læknishendur“ og lærði
svæðanudd. Þeir eru ófáir sem fengu
bata hjá henni. Hún var listelsk með
afbrigðum og hafði næmt auga fyrir
því fallega í náttúrunni og lífinu
sjálfu. Handavinna hennar er um
margt listaverk. Mærð þoldi hún illa,
er þá best að linni.
Að lokum þakka ég órofa tryggð
sem staðið hefur í 60 ár. Ég kveð
hana með þeirri kveðju sem Ásta
notaði alltaf: Guð veri með þér.
Börnum og öllum aðstandendum
sendi ég mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Guðbjörg Þórhallsdóttir.
Elskuleg vinkona mín er fallin frá,
Ásta í Keflavík. Ég kynntist Ástu
fyrst þegar Berti bróðir mömmu og
hún komu í heimsókn þegar ég var
lítil telpa. Síðan höguðu örlögin því
svo að ég var eitt sumar í Keflavík
þegar móðir mín fór til Bandaríkj-
anna að heimsækja systur sína sem
þar bjó. Ég átti yndislegt sumar með
Dísu frænku, ég þá átta ára gömul.
Þá kynntist ég Ástu mjög vel og upp
frá því vorum við alltaf góðir vinir.
Ásta var mjög sterkur persónu-
leiki, réttsýn og alltaf vinur vina
sinna. Ef þú áttir hana sem vin var-
aði það að eilífu.
Undanfarin ár hefur hún átt við al-
varleg veikindi að stríða. Blessuð sé
minning hennar. Ég votta Dísu, Sig-
urði, Eyjólfi og fjölskyldum þeirra
mína dýpstu samúð.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Anna Edda.
ÁSTRÍÐUR GUÐNÝ
SIGURÐARDÓTTIR
Elskulegur maðurinn minn, faðir okkar, tengda-
faðir, bróðir, stjúpfaðir og afi,
SIGURÐUR GEORGSSON
hæstaréttarlögmaður,
Sunnuvegi 27,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík
fimmtudaginn 6. apríl kl. 13.00.
Heiðrún Bára Jóhannesdóttir,
Solveig H. Sigurðardóttir, Halldór G. Eyjólfsson,
Ásta Sigríður Sigurðardóttir, Guðmundur Erlendsson,
Ragnheiður K. Sigurðardóttir, Kjartan Hákonarson,
Steinunn Georgsdóttir og fjölskylda,
Bergsteinn Georgsson og fjölskylda,
barnabörn og aðrir aðstandendur.
Elskuleg eiginkona mín, móðir og tengdamóðir,
SIGRÍÐUR SIGURÐARDÓTTIR,
Aflagranda 40,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut föstudaginn
31. mars.
Jarðsungið verður frá Neskirkju á morgun, fimmtu-
daginn 6. apríl, kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
hennar er bent á Barnaspítalasjóð Hringsins, sími 543 3724.
Guðmundur Þorsteinsson,
Sigurður Ingimundarson, Guðrún Þórarinsdóttir,
Sigþrúður Guðmundsdóttir, Birgir Guðjónsson,
Kristján Guðmundsson, Auður Andrésdóttir.
Móðir okkar,
ELÍSA KRISTBJÖRG RAFNSDÓTTIR,
Skálagerði 3,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju fimmtudaginn
6. apríl kl. 13:00.
Jarðsett verður í Gufuneskirkjugarði.
Helgi Gíslason,
Rafn Ó. Gíslason.
Ástkær faðir minn, afi, langafi og sambýlismaður,
VALDIMAR Þ. EINARSSON,
er látinn.
Jarðarför auglýst síðar.
Guðjón Valdimarsson,
María Svava Guðjónsdóttir, Emil Örn Víðisson,
Alma Emilsdóttir,
Valdimar Örn Emilsson,
Halla Steingrímsdóttir.
Okkar yndislegi og heittelskaði eiginmaður, faðir,
sonur, bróðir og tengdasonur,
VIGFÚS JÓHANNSSON
framkvæmdastjóri,
Fjóluhvammi 5,
Hafnarfirði,
lést í Chile miðvikudaginn 22. mars síðastliðinn.
Útför hans fer fram frá Hallgrímskirkju föstu-
daginn 7. apríl og hefst hún kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
líknarfélög.
Þórdís Helga Sveinsdóttir,
Heiða Björk Vigfúsdóttir,
Hannes Bjarki Vigfússon,
Hanna Björk Vigfúsdóttir,
Helga Björk Vigfúsdóttir,
Hilmar Bjarki Vigfússon,
Margrét Sigurjónsdóttir,
Vilborg Jóhannsdóttir og fjölskylda,
Hafdís Jóhannsdóttir og fjölskylda,
Pétur Jóhannsson og fjölskylda,
Sigþór Jóhannsson og fjölskylda,
Þórunn K. Helgadóttir.
Þegar ég hitti
Kjartan Stefánsson í
fyrsta sinn var hann að gera mér
greiða. Hann hafði lagt það á sig að
keyra suður á Keflavíkurflugvöll
seint um nótt til þess að sækja mig
og fjölskylduna sem vorum að koma
frá útlöndum. Þegar ég kynntist
honum varð mér ljóst að þetta var
dæmigert fyrir hann, fátt virtist
veita honum meiri ánægju en að
geta gert fólki greiða. Hann var
enda vinamargur, mér fannst stund-
um eins og Kjartan þekkti alla sem
hann sá, hann heilsaði á báða bóga
hvar sem hann fór um og þurfti að
spjalla við marga, svo að það var
KJARTAN RÓSIN-
KRANS STEFÁNSSON
✝ Kjartan Rósin-krans Stefáns-
son fæddist á
Kirkjubóli í Korpu-
dal í Önundarfirði
10. nóvember 1932.
Hann lést þriðjudag-
inn 14. mars á líkn-
ardeild Landakots-
spítala í Reykjavík
og var jarðsunginn
frá Háteigskirkju í
Reykjavík 27. mars.
eins gott að ætla sér
góðan tíma í allar
ferðir með honum.
Hann var Vestfirð-
ingur í húð og hár og
hvergi var hann eins í
essinu sínu og á
heimaslóðunum á
Kirkjubóli í Korpudal
í Önundarfirði. Það
var gaman að fara
með honum um
Korpudalinn, æsku-
stöðvarnar, þar sem
hann þekkti hverja
þúfu og hver steinn
átti sína sögu. Þar lék hann við
hvern sinn fingur og skemmtilegar
sögur úr æsku hans spruttu upp við
hvert fótmál, hvort sem ferðinni var
heitið til silungsveiði í ánni eða hann
leiddi okkur að gróskumestu berja-
brekkunum, eða við vorum bara að
fylgjast með ríkulegu fuglalífinu í
grennd við Kirkjuból.
Kjartan hefur nú kvatt þennan
heim eftir langvinn og erfið veik-
indi. Ég sendi ættingjum hans og
aðstandendum öllum samúðarkveðj-
ur.
Herdís M. Hübner.