Morgunblaðið - 21.04.2006, Qupperneq 32

32 FÖSTUDAGUR 21. APRÍL 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Halldór PálmiPálmason fædd-
ist á Hofi í Hörgár-
dal 10. nóvember
1927. Hann lést á
Dvalarheimilinu
Hlíð 9. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Halldór
Pálmi Magnússon
bóndi á Hofi, f. 2.
apríl 1882 í Ytra-
Brekkukoti, d. 15.
maí 1928, og Elín
Indriðadóttir hús-
freyja á Hofi, f. 5.
febrúar 1890 í
Keldunesi í Kelduhverfi, d. 7. apríl
1972. Systkini Pálma eru: Indriði, f.
1910, d. 1964, Soffía, f. 1912, d.
1995, Bjarni, f. 1914, d. 1994, Jakob,
f. 1915, d. 1998, Elín Björg, f. 1917,
d. 1979, Jón, f. 1918, d. 2003, Sigríð-
ur, f. 1921, Gunnlaugur, f. 1923, og
Erlingur f. 1925, d. 1997.
Hinn 21. apríl 1956 kvæntist
Pálmi Jóhönnu Svanfríði Tryggva-
dóttur, f. 16. janúar 1929 á Akur-
eyri, d. 7. október 1999. Foreldrar
hennar voru Tryggvi Jónsson af-
greiðslumaður á Akureyri, f. 18.
febrúar 1899 á Hrafnagili í Eyja-
þroskaþjálfi, f. 1964, börn hennar
og fyrrverandi maka, Agnars
Braga Guðmundssonar, eru: a)
Ormar, f. 1991, b) Sólveig, f. 1995,
c) Sigþór, f. 1997. 5) Kjartan, nemi í
guðfræði, f. 1973, maki Halla Thor-
oddsen.
Pálmi var yngstur tíu systkina.
Hann var skírður Halldór Pálmi í
höfuð á pabba sínum við útför hans.
Hann ólst upp á Hofi hjá móður
sinni og elstu systkinum sínum, en
við fráfall föðurins voru yngstu
systkinin látin í fóstur.
Ungur fékk Pálmi áhuga á frjáls-
um íþróttum og stundaði æfingar
og tók þátt í keppnum í nokkur ár.
Hann lærði rafvirkjun og starf-
aði lengstan hluta starfsævi sinnar í
fyrirtæki sínu Raforku, sem hann
átti ásamt tveimur öðrum. Hús-
vörður var hann hjá Kaupfélagi Ey-
firðinga í nokkur ár eða þar til
hann varð sjötugur.
Stærsta áhugamál Pálma var
steinasöfnun. Hann og Jóhanna
kona hans voru mjög dugleg að
ferðast um landið og söfnuðu stein-
um. Stórt steinasafn er minnisvarði
um þau hjónin um ókomin ár.
Seinni ár fékk Pálmi áhuga á
andlegum málum og sat hann
bænahringi og starfaði með Sálar-
rannsóknafélagi Akureyrar um
skeið.
Útför Pálma verður gerð frá Ak-
ureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
firði, d. 6. júlí 1965, og
Halla Árnadóttir, f.
27. júlí 1898 í Traðar-
holti í Stokkseyrar-
hreppi, d. 4. desember
1977. Börn Pálma og
Jóhönnu eru: 1) Halla,
skrifstofumaður, f.
1956, maki Sigurður
Gunnar Símonarson,
börn þeirra eru: a) Ás-
geir, f. 1979, b) Hjör-
dís, f. 1982, maki
Thomas Hood Tyler,
sonur þeirra er Theo-
dor Máni, f. 2005, c)
Ingvar, f. 1985, maki
Birna Kristinsdóttir. 2) Soffía,
kennari, f. 1958, maki Valdimar
Sigurgeirsson, börn þeirra eru: a)
Eva Björk, f. 1978, maki Ólafur
Magnússon, sonur þeirra er Kor-
mákur, f. 2003, b) Jóhann Már, f.
1983. 3) Tryggvi, sjómaður, f. 1960,
dóttir hans er a) Sigrún Kristbjörg,
f. 1980, móðir hennar er Arna Ósk
Geirsdóttir, sonur Sigrúnar er Pat-
rik Orri, f. 1999. Börn Tryggva og
fyrrverandi maka, Hólmfríðar Pét-
ursdóttur, eru: b) Pálmi Hrafn, f.
1985, c) Pétur Orri, f. 1988, d)
Sunna Margrét, f. 1997. 4) Guðrún,
Elsku afi Pálmi, þú kvaddir á sjálf-
an pálmasunnudag. Ég veit að það
hafa orðið fagnaðarfundir í himna-
ríki, og nú eruð þið amma Jóhanna
saman á ný. Síðustu árin þín voru
ekki alveg söm án hennar.
Afi Pálmi, í mínum augum varstu
þessi stóri sterki norðlenski maður
með þetta mjúka hjarta. Sem lítilli
stelpu fannst mér það skemmtileg-
asta sem ég gerði að fara norður og
eyða tíma með þér og ömmu. Alltaf
bauðstu mér upp á sodastream og ör-
bylgjubrauð oft líka. Sama hvort það
var í Þórunnarstrætinu eða í Kaup-
félaginu og alltaf skemmti ég mér
jafn vel. En þegar fjörið fór aðeins yf-
ir mörkin þá varstu fljótur að stoppa
það. Já, við frændsystkinin áttum það
til að vera svolítið óþæg og hver vildi
mótmæla þessum stóra norðlenska
manni? Alltaf þegar ég kvaddi þig
vissi ég að ég mundi fá fallegan stein í
vasann frá þér. Það var ekki slæmt að
koma suður og segja vinum mínum
frá afa Pálma sem gekk á fjöll og fann
þessa fallegu steina.
Þú varst mér mjög kær, afi minn,
og alltaf þegar ég hringdi í þig og eitt-
hvað bjátaði á varstu fljótur að benda
mér á réttar leiðir og baðst englana
að vernda mig.
Ég var svo ánægð að geta farið
norður að hitta þig þegar ég kom síð-
ast heim til Íslands og ekki síst að þú
náðir að hitta hann Theodor Mána.
Þú varst sannkallaður steinn að utan
og kristall að innan.
Hvíldu í friði, elsku afi minn.
Þín dótturdóttir
Hjördís.
Elsku afi Pálmi. Nú ertu kominn til
ömmu, á staðinn sem við, oftar en
ekki, ræddum yfir kaffibolla og sæta-
brauði. Sárt er að horfa á eftir þér
kveðja þennan heim, en huggun sálar
kemur fljótt yfir þegar hugsað er til
þess hversu opnum örmum þú beiðst
þessa dags. Dagurinn rann upp og
það var pálmasunnudagur. Þrjóskan
og þrautseigjan frá Hofi hefur hjálp-
að til að þú þraukaðir fram á þennan
dag, tilganginn þarf nú ekki að taka
fram, minningin verður sterkari fyrir
vikið. Eftir að ég flutti norður hlotn-
aðist mér sá heiður að kynnast þér á
aðeins annan hátt en bara sem afa
Pálma á Akureyri. Þá kynntist ég
þessum yndislega persónuleika sem
þú hafðir að geyma. Einnig er eft-
irminnilegt hversu sæta tönn þú
hafðir, innkaupalistarnir innihéldu
oftast nær fátt annað en sætabrauð
og sykur og ekki skemmdi fyrir ef
keyptur var aukakassi af molasykri í
kaffið. Aldrei kom maður að tómum
kofunum hjá þér. Ég mun ævinlega
vera þakklátur fyrir þær frábæru
stundir sem við áttum saman.
Harmið mig ekki með tárum,
þótt ég sé látinn.
Hugsið ekki um dauðann
með harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár
ykkar snertir mig og kvelur,
en þegar þið hlæið og syngið
með glöðum hug, lyftist sál mín
upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt
sem lífið gefur
og ég tek þátt í gleði ykkar.
(Kahlil Gibran.)
Minning þín og ömmu lifir í stein-
unum.
Hvíl í friði.
Ingvar Sigurðsson.
Mágur minn, Pálmi Pálmason, lést
á pálmasunnudag, daginn sem hann
og faðir hans drógu nafn sitt af. Hann
verður jarðsettur 21. apríl, daginn
sem systir mín, Jóhanna, og hann
hefðu átt gullbrúðkaup, ef bæði hefðu
lifað, en hún dó fyrir sjö árum. Ég get
mér til að í augum Pálma hafi þetta
verið meira en tilviljun ein, heldur
staðfesting þeirrar handleiðslu, sem
við njótum fyrir tilstyrk trúar og
bæna.
Á kveðjustund koma upp í hugann
ótal minningabrot. Pálmi lærði ungur
rafvirkjun og varð hún starfsvett-
vangur hans mestan hluta starfsæv-
innar eða þar til Raforka, fyrirtæki
sem hann stofnaði ásamt öðrum,
hætti rekstri. Eftir það var hann um
áratug húsvörður í gamla KEA-hús-
inu við Hafnarstræti, þar til bæði
hann hætti fyrir aldurs sakir og fyr-
irtækið sínum fyrra rekstri. Pálmi
var mjög fær og laginn rafvirki og
eru til margar sögur af því, hvernig
honum tókst að lengja notkunartíma
ýmissa heimilistækja fólks langt um-
fram það sem var alvanalegt.
Til að styrkja og hjálpa þeim er
voru í neyð eða áttu um sárt að binda
var Pálmi lengi mjög virkur innan
bænahringa á Akureyri, eða þar til
veikindi vörnuðu honum frekari þátt-
töku. Auk þess að starfa mikið að
andlegum málefnum með mörgu
góðu fólki, mun Pálma vera helst
minnst fyrir sína miklu steinasöfnun.
Hvenær sem færi gafst á kvöldin, um
helgar og í sumarfríum, fóru þau
Pálmi og systir mín Jóhanna í stuttar
eða langar ferðir til steinasöfnunar.
Leit þeirra að steinum í íslenskri
náttúru stóð með litlum hléum í yfir
30 ár. Þegar heim var komið, fóru æði
margar stundir Pálma í það að
flokka, kljúfa og slípa steinana til að
ná fram sérkennum þeirra sem best.
Afraksturinn var gífurlegur, bílskúr-
inn og íbúð þeirra var gjörsamlega
undirlögð af mjög fjölbreyttu og
glæsilegu steinasafni, sem nú að
stórum hluta hefur verið gefið Fjöl-
brautaskólanum við Ármúla. Mér er
sérstaklega minnisstætt, þegar þau
hjón komu eitt sinn í heimsókn til
Akraness og höfðu með sér trékassa
með 80 mismunandi merktum stein-
um og færðu syni mínum að gjöf. Með
fylgdi skrá, sem gat um fundarstað,
gerð og sérkenni hvers steins. Þetta
steinasafn geymi ég sem stendur fyr-
ir son minn á áberandi stað í húsi
okkar hjóna.
Alltaf þegar fjölskyldan fór norður
var farið til Jóhönnu og Pálma, oftar
en ekki var gist hjá þeim. Nutum við
þar samvista við þau hjón og börnin,
sem smátt og smátt í tímans rás flutt-
ust að heiman. En þrátt fyrir það
rofnuðu böndin hvergi. Við erum enn
ein og sama fjölskyldan. Hinir eldri
hverfa af braut, synir og dætur taka
við og ný börn vaxa úr grasi. Heim-
sóknirnar norður og sú ánægja, sem
þær veittu okkur munu aldrei gleym-
ast. Fyrir þær og svo margt annað
þökkum við hjónin og börnin okkar
um leið og við sendum börnum,
barnabörnum og tengdabörnum Jó-
hönnu og Pálma okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Njörður Tryggvason.
PÁLMI
PÁLMASON
✝ Gísli KristjánSigurðsson
fæddist á Ingjalds-
stöðum í Reykdæla-
hreppi í Suður-
Þingeyjarsýslu 20.
september 1945.
Hann varð bráð-
kvaddur að morgni
12. apríl síðastlið-
ins. Foreldrar hans
voru Kristjana Elín
Gísladóttir, hús-
freyja, f. á Ingjalds-
stöðum 1. júní 1908,
d. 28. mars 1975, og
Sigurður Haraldsson, bóndi á Ingj-
aldsstöðum, f. í Heiðarseli í Bárð-
dælahreppi í Suður-Þingeyjar-
sýslu 29. maí 1899, d. 15. des. 1980.
Gísli var yngstur í hópi sex systk-
ina, hin eru Laufey Sigurðardótt-
ir, f. 13. jan. 1932, Hermann Sig-
urðsson, f. 28. nóv. 1933, Karl
Sigurðsson, f. 11. okt. 1935, Krist-
ín Sigurðardóttir, f. 27. maí 1937,
og Skarphéðinn Sigurðsson, f. 13.
ágúst 1939.
Hinn 1. ágúst 1969 kvæntist
1942, d. 10. okt. 1987. Börn Gísla
og Mörtu eru: 1) Sigurður Gísla-
son, f. 23. nóv. 1970 í Reykjavík,
bifreiðastjóri, búsettur í Hafnar-
firði, sambýliskona hans er Ás-
björg Joana Skorastein, f. í Fær-
eyjum 18. okt. 1983. Foreldrar
hennar eru Herdis Maria Skora-
stein, f. 7. ágúst 1945 í Færeyjum
og Hans Mannbjörn Tórarenni, f.
16. mars 1938 í Færeyjum, d. 2.
sept. 2005. 2) Kristín Gísladóttir, f.
23. febr. 1974 í Reykjavík, leik-
skólakennari, búsett í Hafnarfirði,
maki Ellert Vilberg Harðarson, f.
1. okt. 1974 í Reykjavík. Foreldrar
hans: Sigrún Kristbjörg Gísladótt-
ir, f. 20. sept. 1957 í Reykjavík, og
Hörður Þór Rögnvaldsson, f. 7.
apríl 1955 í Vestmannaeyjum.
Börn Kristínar og Ellerts eru: i)
Júlíus Aron Ellertsson, f. 21. sept.
2001. ii) Rakel Ósk Ellertsdóttir, f.
17. mars 2004.
Gísli ólst upp í foreldrahúsum á
Ingjaldsstöðum. Mestan hluta æv-
innar vann hann við akstur bif-
reiða af ýmsu tagi. Hann starfaði
hjá Landleiðum-Ísarn frá 1969–
1987 og síðan hjá Íslensk-ameríska
verslunarfélaginu frá 1987 til
dauðadags.
Gísli verður jarðsunginn frá Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Gísli Mörtu Orms-
dóttur, f. 27. júlí 1949
á Kletti í Geiradal í
Austur-Barðastrand-
arsýslu. Foreldrar
hennar voru Kristín
Jónasdóttir, hús-
freyja, f. 22. ágúst
1907 á Geirseyri við
Patreksfjörð, d. 18.
mars 1970 í Reykja-
vík, og Ormur Gríms-
son, bóndi, síðast á
Kletti Geiradal í
Austur-Barðastrand-
arsýslu, f. 7. maí
1892, d. 27. apríl 1979 í Reykjavík.
Marta er yngst tíu systkina, hin
eru Elínbjörg Ormsdóttir, f. 29.
maí 1929, d. 11. des. 2001, Hákon
Ormsson, f. 27. júlí 1930, Grímur
Ormsson, f. 25. febr. 1932, Eiríkur
Sigurður Ormsson, f. 17. maí 1933,
Sigurbjörg Ormsdóttir, f. 3 sept.
1934, Ingibjörg Hrefna Ormsdótt-
ir, f. 30. nóv. 1935, Sigurgeir
Ormsson, f. 6. febr. 1938, Þorberg-
ur Ormsson, f. 20. des. 1939, og
Ágúst Jakob Ormsson, f. 30. ágúst
Pabbi var mikill fjölskyldumaður
og vinnuþjarkur. Hann hafði ávallt
mörg járn í eldinum bæði í vinnunni
og heima. Hann var alltaf að dytta að
hér og þar enda þurfti hann alltaf að
vera að. Ef hann var ekki í vinnunni
dyttaði hann að húsinu eða var meðal
vina og fjölskyldu. Það var aðdáun-
arvert að fylgjast með hvernig hann
og mamma gátu endalaust verið að
fagurbæta í kringum sig. Þau eru
klettarnir og óbreytanlegu stærðirn-
ar sem hafa alltaf fyrst og fremst
hugað að því að skapa okkur systk-
inunum, tengdabörnum og barna-
börnum sem best skilyrði.
Það var gott að vera í návist pabba,
þar ríkti hlátur og gleði en líka hljóð
íhugun í sunnudagsbíltúrum, í garð-
inum heima eða í sveitinni sem var
honum svo mikilvæg.
Pabbi veitti okkur systkinunum
kennd öryggis og trausts. Hann var
alltaf til staðar, brást aldrei, aðstoð-
aði allt og alla skilyrðislaust og ætl-
aðist aldrei til endurgjalds. Pabbi var
mannþekkjari og félagslyndur og hafi
gaman af alls konar fólki. Hann átti
einnig mjög auðvelt með að sjá
spaugilegu hliðina á öllum aðstæðum.
Pabbi var vinnandi fram á síðustu
stundu, en hann lést á leiðinni í vinn-
una. Hann var ekkert á förum því
hann hafði svo margt að lifa fyrir.
Barnabörnin voru honum afar mikils
virði. Helst vildi hann hafa þau öllum
stundum í kringum sig og voru það
ófáar næturnar sem þau gistu hjá afa
og ömmu. Einnig hringdi hann oft
snemma á laugardags- og sunnu-
dagsmorgnum til að athuga hvort við
ætluðum ekki að koma við í Mjósundi.
Það var líka oftar en ekki að hann
spurði hvort við Elli værum ekki að
fara eitthvað svo hann gæti fengið að
vera einn með þeim.
Í dag kveðjum við kjölfestuna okk-
ar og bakhjarlinn hann pabba með
sárum söknuði en um leið erum við
óendanlega þakklát fyrir að hafa feng-
ið hann fyrir pabba og notið leiðsagn-
ar hans, hjálpsemi og trausts.
Guð geymi pabba minn.
Kristín.
Þakka þér fyrir allar góðu stund-
irnar sem við áttum, Gísli minn, hvort
sem það var við kolagrillið eða yfir
kaffibolla, en þær voru of margar til
að hægt væri að telja þær upp hér.
Þakka þér fyrir að veita fjölskyldu
minni svo mikinn tíma og umhyggju,
ekki síst afabörnunum þínum, sem ég
veit að voru líf þitt og yndi, þó að í of
skamman tíma hafi verið. Það var gott
að þið Júlíus Aron gátuð þó átt eins
mikinn tíma saman og raun bar vitni
síðustu helgina þína hér. Júlíus Aron á
erfitt með að skilja hvers vegna afi
þurfti að hverfa svo skyndilega á
braut. Þó held ég að við sem eldri er-
um skiljum það engu betur. Rakel
Ósk saknar afa líka, þó hún haldi að þú
sért bara uppi á lofti. Við erum öll fá-
tækari, þó rík séum að hafa kynnst
þér og eiga um þig svo góðar minn-
ingar.
En enginn frestur er gefinn þegar
kallið kemur, og skaparinn hlýtur að
hafa fyrir þig mikilvæg verkefni, fyrst
hann kallar á þig svo fljótt.
Ellert V. Harðarson.
Okkur er í fersku minni ein af
fyrstu heimsóknum okkar hjóna í
Mjósundið til Gísla og Mörtu. Íbúun-
um í kjallaranum hafði fjölgað um
einn og afi og amma komin frá Eyjum
að skoða litla snáðann.
Það voru stoltir foreldrar sem
sýndu okkur frumburðinn og ekki
voru minna montin afi og amma á efri
hæðinni enda fyrsta barnabarnið fætt.
Eftir að unga fjölskyldan flutti
stuttu síðar í sína eigin íbúð vorum við
látin vita að kjallarinn væri nú laus og
ef við værum á ferðinni værum við vel-
komin. Velkomin er rétta orðið því við
höfum ekki tölu á þeim skiptum sem
við nutum þess að gista í kjallaranum.
Fyrir það viljum við þakka og fyrir
alla morgunsopana í yndislega eldhús-
inu þeirra Gísla og Mörtu. Já, í ynd-
islega húsinu þeirra í Mjósundinu.
Gísla var mjög hugleikið að hafa
notalegt, fallegt og snyrtilegt í kring-
um sig hvort sem var innandyra eða í
garðinum.
Einnig hve miklu skipti að hafa alla
umgjörð þannig að barnabörnunum
liði sem best er þau dveldu hjá afa og
ömmu. Rólur voru settar upp í garð-
inum og sandkassi. Vagn var fenginn
svo Rakel gæti sofið úti.
Og allar góðu stundirnar þeirra afa-
feðga Gísla og Júlíusar, t.d. að fara á
bílasýningar og margt fleira, verða nú
enn dýrmætari litlum dreng.
Minnisstætt er einnig samtal okkar
við Gísla þegar hann var spurður
hvort hann hygðist ekki leigja kjall-
arann. Nei, það hefði hann ekki hugs-
að sér. Hann stæði „auður“ þar til Júl-
íus kæmist á þann aldur að
„unglingaveiki“ færi að brjótast um í
honum, þá yrði gott að fá að vera í
kjallaranum hjá afa.
Margt fleira kemur upp í hugann,
ekki síst góðlátlegt bros Gísla og
skemmtileg tilsvör.
Elsku Marta, Kristín, Ellert, Siggi,
Ásbjörg og litlu barnabörnin okkar,
svo sár og mikill er missir ykkar nú en
minningarnar og góðu stundirnar
munu lifa og lýsa. Við biðjum algóðan
guð að blessa ykkur og styrkja, og
blessa minningu Gísla vinar okkar.
Sigrún, Hörður og Sandra.
Kæri frændi. Okkur datt aldrei í
hug að við þyrftum að kveðja þig svo
fljótt. Þú hefur alltaf verið sjálfsagður
hluti af lífi okkar og það er óraunveru-
leg tilhugsun að við eigum ekki fram-
ar eftir að heyra í þér í síma, hitta þig
á göngu eða í kaffisopa.
Þegar náinn ættingi kveður hvarfl-
ar hugurinn gjarnan til baka og minn-
ingar vakna. Nú minnumst við laufa-
GÍSLI K.
SIGURÐSSON