Morgunblaðið - 13.05.2006, Side 46

VEL á þriðja tug þátttakenda í Snorra-
verkefnunum sótti þing Þjóðræknisfélags-
ins í Victoria og hafa „Snorrar“ aldrei sett
eins mikinn svip á þjóðræknisþing.
Eins og undanfarin ár kynntu Almar
Grímsson, formaður Þjóðræknisfélags Ís-
lendinga (ÞFÍ), og Ásta Sól Kristjánsdóttir
og Wanda Anderson, verkefnisstjórar
Snorraverkefnanna, verkefnin auk þess
sem nokkrir þátttakendur greindu frá
reynslu sinni.
Snorraverkefnið er samstarfsverkefni
Norræna félagsins og ÞFÍ. Það hófst sum-
arið 1999 og síðan hafa alls 108 norður-
amerísk ungmenni af íslenskum ættum
tekið þátt í því hér á landi en 15 hafa ver-
ið valin til þátttöku í sumar.
Snorraverkefnið í Vesturheimi, Snorri
West, hefur farið fram í Manitoba und-
anfarin fimm sumur. Um er að ræða sex
vikna námskeið eins og verkefnið á Ís-
landi. Til þessa hafa 27 íslenskir krakkar
tekið þátt í því en átta ungmenni, Ásta
Hermannsdóttir, Stykkishólmi, Signý Eg-
ilsdóttir, Hellu, Ragnheiður Diljá Gunn-
arsdóttir, Akureyri, og Kristbjörg Svein-
björnsdóttir, Laufey Sif Ingólfsdóttir,
Snorri Arinbjarnar, Sveinn Ólafsson og
Bergrún Tinna Magnúsdóttir, öll frá
Reykjavík, voru valin úr hópi 15 umsækj-
enda um þátttöku í sumar. „Við höfum
fengið einstaklega góða krakka til okkar
„Snorrar“
settu svip
sinn á
þingið
Hjónin Billie Ann og Brian Howard frá Vernon í Bresku Kólumbíu tóku þátt í Snorra plús
verkefninu í fyrra og dóttir þeirra Colleen var á meðal þátttakenda í Snorraverkefninu 2001.
Morgunblaðið/Steinþór
Þátttakendur í Snorraverkefnunum fjölmenntu á þingið í Victoria og hafa aldrei sett eins mikinn svip á þjóðræknisþing.
og ég myndi velja þá alla aftur en það er
alltaf erfitt að þurfa að gera upp á milli
góðra einstaklinga,“ segir Wanda And-
erson.
Snorri plús er verkefni á sambærilegum
nótum og ætlað fyrir eldri þátttakendur
frá Kanada og Bandaríkjunum. Það byrj-
aði 2003 og hafa 26 manns tekið þátt í því
en 12 hafa skráð sig á námskeiðið á Ís-
landi í sumar.
Hádegisverður í Reykjavík
Wanda Anderson kemur í stutta heim-
sókn til Íslands í næstu viku og af því til-
efni er öllum „Snorrum“ boðið í hádeg-
isverð á Langholtsvegi 157 kl. 11–14 á
uppstigningardag, fimmtudaginn 25. maí.
46 LAUGARDAGUR 13. MAÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
ÚR VESTURHEIMI
Fyrir nokkrum árum kom WalterSopher eins og hvítur stormsveipurinn í stjórn Þjóðræknisfélags Ís-lendinga í Norður-Ameríku (INL/
NA). Það gustaði um hann en hann var trúr
sinni sannfæringu og er það enn. „Það hefst
ekkert án sameiningar og samvinnu og þó
hlutirnir geti stundum tekið lengri tíma haf-
ast þeir á endanum,“ hafa verið einkunnarorð
hans og þau eru það enn. „Það er að vissu
leyti sárt að hætta sem forseti en það
ánægjulega er að ég er ekki hættur, ég held
áfram að starfa fyrir Þjóðræknisfélagið sem
fráfarandi forseti,“ segir hann. „Okkur hefur
miðað fram á veg undanfarin tvö ár og ég er
þakklátur fyrir þann mikla stuðning sem ég
hef fengið í þessu starfi,“ heldur Walter
áfram. „Sá stuðningur hefur verið einstaklega
mikill á síðustu metrunum og mér þykir vænt
um hann. Ég er líka ánægður með Garry
Oddleifson sem eftirmann því ég veit að hann
á eftir að gera góða hluti.“
Aukin samskipti
Walter segir að á stjórnunartíma sínum
hafi mesti árangurinn náðst í samskiptum
manna á milli sem og á milli deilda. „Við höf-
um þjappast saman stranda á milli. Áður log-
aði stundum allt í illdeilum, fólki fannst það
ekki sitja við sama borð og aðrir og ákvarð-
anir væru teknar af fáum útvöldum. Þessu
höfum við breytt, gerum allt fyrir opnum
tjöldum og vinnum saman. Auðvitað hef ég
þurft að treysta meira á ákveðna einstaklinga
en aðra, fólk eins og Neil Bardal, Dillu Narfa-
son, Helgu Malis og Gerri McDonald. Í þessu
starfi hef ég hitt dásamlegt fólk og það hefur
verið ánægjulegt að vinna með því. Ég hef
tekið þetta starf alvarlega, lagt mig allan í
það, og þess vegna fylgir því ákveðinn sökn-
uður að stíga niður úr brúnni. Hins vegar gef-
ur það mér tækifæri til að vinna jafnframt að
öðrum málum eins og til dæmis uppbyggingu
Íslensk-kanadíska verslunarráðsins.“
Walter byrjaði að taka til hendi hjá Íslend-
ingafélaginu í Edmonton 1997 og reif félagið
upp á nokkrum misserum. Félagsmenn voru
fáir en á skömmum tíma voru þeir á fjórða
hundrað, þökk sé Walter, sem þeyttist um Al-
berta og víðar til að skrá menn í félagið. Árið
2000 fór hann á Þjóðræknisþingið í Gimli og
hlustaði á kvartanir um peningaleysi í þrjá
daga. „Þetta var mikið væl og svo mikið að
fulltrúarnir átta frá Edmonton hugleiddu al-
varlega að segja sig úr Þjóðræknisfélaginu.
Neil Bardal sá að þetta gengi ekki og kom því
til leiðar að ég var kosinn 2. varaforseti. Þar
með byrjaði boltinn að rúlla, þökk sé Neil og
öðrum í Gimli. Þar er skrifstofa INL og þar á
hún að vera en starfið fer fram þar sem deild-
irnar eru.“
Gleðigjafi
Walter og Julie, kona hans, voru ásamt sjö
öðrum útnefnd heiðursfélagar INL á þinginu.
„Þetta er mikill heiður, viðurkenning fyrir
störfin á þessum vettvangi,“ segir Walter.
„Ég er hreykinn af þessari viðurkenningu og
ég veit að móðir mín og amma hefðu verið
sama sinnis, væru þær á lífi. Ég hugsaði bara
um sjálfan mig í mörg ár en tók mig taki.
Uppruni minn skiptir mig miklu máli og ég
legg mikið upp úr arfleifðinni. Það er mér
mikið kappsmál að koma góðu til leiðar, að
auka gleði fólks og ánægju. Félagatal INL,
ekki síst í Alberta og Bresku Kólumbíu, segir
mér að ég hafi gert eitthvað rétt.“
Grasrótin mikilvægust
Garry Oddleifson hefur verið mjög virkur í
íslenska samfélaginu vestra og veit hvað hann
á í vændum. „Ég er svolítið kvíðafullur því
mikið verk er fyrir höndum en ég veit að
hverju ég geng og er tilbúinn til að fást við
þetta erfiða verkefni,“ segir Garry Odd-
leifson, nýkjörinn forseti Þjóðræknisfélagsins.
Undanfarin tvö ár hefur Garry verið vara-
forseti INL. „Það verður erfitt að feta í fót-
spor Walters Sophers. Þjóðræknisfélagið var
komið út á hálan ís þegar hann kom til sög-
unnar og hlutverk hans var fyrst og fremst
að bjarga félaginu, sameina sundraða fé-
lagsmenn og deildir. Hann gerði það vel og
það er mikilvægt að halda hópnum saman
sem einni heild.“
Íslendingafélagið í Toronto naut krafta
Garrys þegar hann bjó í borginni. Hann gekk
í félagið 1988 og var í stjórninni meðan hann
starfaði í félaginu, var ritari, gjaldkeri, vara-
forseti og forseti. Hann hefur sótt þjóðrækn-
isþing síðan 1993 og veit hvar skórinn krepp-
ir. „Fólkið á hverjum stað, grasrótin, skiptir
mestu máli, að það haldi félögunum og deild-
unum gangandi, því þar fer starfið fram. Í
öðru lagi þarf að auka samskiptin á milli
deilda. Það má gera á ýmsan hátt, til dæmis
með sameiginlegum verkefnum eins og heim-
sóknum listamanna og fræðimanna til deild-
anna. Við þurfum að endurvekja alþjóða verk-
efnið International Visits Program með þetta
í huga. Í öðru lagi getum við eflt tengslin með
því að vinna saman að ákveðnum verkefnum
á netinu og nota vefsetur okkar í þeim til-
gangi. Í þriðja lagi er mikilvægt að skrifa
sögu Þjóðræknisfélagsins því ef við hunsum
fortíðina eigum við enga framtíð.“
Sjálfboðaliðastarf mikilvægt
Garry er mikill félagsmaður og hann legg-
ur mikið upp úr frjálsu félagsstarfi, að fólk
leggi góðum málum lið í sjálfboðaliðsvinnu.
„Ég vil ekki að Þjóðræknisfélagið sé rekið
eins og fyrirtæki með hagnað í peningum í
huga. Félögin og deildirnar þurfa pening til
að sinna sínum verkum en hlutverk Þjóð-
ræknisfélagsins er að tengja grasrótina sam-
an og það á ekki að þurfa að kosta mikla pen-
inga. Við þurfum bara peninga til að reka
skrifstofuna en megum alls ekki keppa við
deildirnar um fjármagnið. Þeir sem veljast til
forystu verða að vera tilbúnir til að borga
sjálfir tilfallandi kostnað.“
Engin framtíð án fortíðar
Fulltrúar á nýafstöðnu Þjóð-
ræknisþingi í Victoria í
Bresku Kólumbíu risu úr sæt-
um og með dynjandi lófa-
klappi þökkuðu þeir Walter
Sopher vel unnin störf sem
forseti INL. Garry Oddleifson
fékk líka blíðar móttökur sem
eftirmaður hans. Steinþór
Guðbjartsson ræddi við þá á
þessum tímamótum.
Morgunblaðið/Steinþór
Iona Campagnolo, fylkisstjóri Bresku Kólumbíu, Garry Oddleifson og Walter Sopher á þinginu
í Victoria. Fyrir aftan þau er Fred Bjarnason, formaður félagsins í Victoria.
steinthor@mbl.is