Morgunblaðið - 30.05.2006, Blaðsíða 35

Amma Björk er látin, það gerðist
óvænt og snöggt. Okkur fannst hún
ekki vera gömul þrátt fyrir að hún
væri komin langt á áttræðisaldur.
Amma var alltaf heilsuhraust, kvart-
aði aldrei og var á fullu alveg fram á
það síðasta. Hún kom yfir til okkar og
passaði hvenær sem var og fannst það
ekki mikið mál. Dætur mínar fengu að
kynnast langömmu sinni alveg sér-
staklega þar sem við búum í sömu
götu. Þær gátu farið í heimsókn hve-
nær sem var eða bara veifað til henn-
ar yfir götuna. Þær hlökkuðu alltaf til
ef amma átti að koma og svæfa þær,
amma var alltaf til í að lesa margar
bækur. Lesturinn gekk reyndar oft
frekar hægt, þær þurftu að segja
ömmu svo mikið og amma gaf sér
góðan tíma til að hlusta á þær.
Amma var alltaf dugleg að hreyfa
sig og maður mátti nú hafa sig allan
við ef maður ætlaði að fylgja henni
eftir á gangi, jafnvel þótt hún væri
alltaf á háum hælum. Við hittum hana
á gangi í hverfinu fyrir svona 3 vikum
þegar við vorum í hjólatúr, hverjum
hefði þá dottið í hug að þetta var ein af
hennar síðustu gönguferðum, svo
hratt fór hún yfir.
Það var alltaf gott að koma til
ömmu og afa á Kirkjuteig og þar var
og er miðpunktur fjölskyldunnar. Þar
var alltaf eitthvað gott að borða,
pönnukökurnar og kjötsúpan hennar
ömmu voru í miklu uppáhaldi og mað-
ur varð alveg merkilega svangur bara
við það að ganga inn um útidyrnar.
Þar voru líka hin ýmsu mál í þjóð-
félaginu rædd og amma var sko alveg
með á nótunum þar, líka þegar um-
ræðan snerist um enskan fótbolta.
Amma var líka alltaf til í að skreppa
í búðir eða fara á kaffihús. Hún lét sig
aldrei vanta í veislur í fjölskyldunni og
hafði gaman af því að vera fín.
Hún var Amma með stóru A-i. Þótt
hún væri ekki stór í vexti var hún með
stórt hjarta og hún hafði pláss og tíma
fyrir alla. Hún var líka meira en
amma, hún var líka góð vinkona.
Við erum þakklát fyrir þennan
góða tíma sem við fengum með
ömmu, langömmu og tengdaömmu.
Við eigum góðar minningar um góða
ömmu. Nú hvílir hún í örmum Guðs
og líður vel.
Elsku afi og fjölskylda, Guð veri
með okkur öllum.
Nína Björk, Ársæll, Karen Sif
og Sigríður Sól.
Það að setjast niður og skrifa minn-
ingargrein um elskulegu ömmu mína
er erfitt. Það er eitthvað svo einkenni-
legt að trúa því að hún sé farin frá
okkur, hún var svo stór hluti af lífi
okkar allra í fjölskyldunni. Margt
kemur upp í hugann þegar ég hugsa
um ömmu og það fyrsta er hversu ein-
staklega góð kona hún var. Aldrei
man ég til þess að hún hafi sagt nei við
okkur barnabörnin sín. Þrátt fyrir
það fengum við ekki allt sem við vild-
um. Hún náði að leiða huga okkar að
einhverju öðru, án þess að við tækjum
eftir því. Það næsta er líklega hversu
mikil skvísa hún alltaf var. Hún
klæddist alltaf fallegum fötum og fór
aldrei út úr húsi nema í hælaskóm,
ekki einu sinni þegar hún fór út með
ruslið. Fyrir nokkrum árum var ég að
ganga um Laugardalinn og gekk þá á
móti svakalegri skvísu á hjóli. Þegar
skvísan kom nær þá sá ég að þetta var
amma með sólgleraugu, varalit, í
hælaskóm og með slæðu á höfðinu.
Þegar við elstu tvær, elstu barna-
börnin, vorum yngri var uppáhalds-
leikurinn okkar að fara í skápinn til
ömmu og fara í fínu fötin hennar og
leika okkur með alla skartgripina
hennar. Við máttum fara í öll fötin,
nema pelsinn auðvitað. Ég er nú ekki
viss um að ég myndi leyfa mínum
börnum að leika sér með fötin mín
þótt þau séu ekki næstum því eins
flott og fínu kjólarnir hennar ömmu
voru.
Amma var aðalkonan hvert sem
hún fór þótt ekki færi mikið fyrir
henni. Ég er viss um það að öllum sem
þekktu ömmu þótti vænt um hana,
annað var hreinlega ekki hægt.
Síðustu árin höfum við konurnar í
fjölskyldunni gert það að vana að hitt-
ast reglulega og fá okkur kaffibolla,
annaðhvort í heimahúsi eða á kaffi-
húsi. Þá er ekki hægt að merkja að
það hafi verið nokkur aldursmunur á
þeirri elstu eða yngstu. Hláturinn
hennar ömmu var svo smitandi að
þegar amma byrjaði að hlæja þá leið
ekki löng stund áður en við allar vor-
um farnar að hlæja og í lokin höfðum
við ekki hugmynd um hvað var svona
fyndið.
Amma fylgdist vel með íþróttum og
þegar ég var að keppa í handbolta
vissi hún alltaf allt um leikina. Þegar
ég hætti þá fylgdist hún með mann-
inum mínum og var með stöðu leikja
og skoruð mörk hjá honum á hreinu.
Þegar ég sest niður og rifja upp allt
sem ég hef gert með ömmu þá koma
ótrúlegustu stundir upp í huganum og
allar eru þær mjög ánægjulegar.
Einu sinni fórum við saman til Bruss-
el til yngstu dóttur hennar og fjöl-
skyldu og brölluðum við ýmislegt þar.
Eftir einni kaffihúsaferðinni man ég
sérstaklega vel þar sem við hlógum
alla leiðina heim í lestinni, þá mátti
ekki á milli sjá hvor var eldri. Á heim-
leiðinni í flugvélinni var hún svo
ánægð og sagði reglulega við mig;
hvaða kona á mínum aldri fer til út-
landa með sonardóttur sinni og svo
brosti hún.
Amma var eins og vinkona mín,
þótt þónokkur ár hafi skilið á milli þá
spjölluðum við um þau málefni sem
vinkonur spjalla um. Amma lét manni
líka líða þannig að manni fannst mað-
ur vera mikilvægasta persónan í
hennar lífi. Þannig held ég að okkur
öllum í fjölskyldunni hafi liðið í návist
hennar. Amma var sú kona sem mig
langar til að líkjast og taka upp henn-
ar hátterni, hún var yndisleg við alla,
sterk, ákveðin og hafði sínar skoðanir.
Elsku afi, ég samhryggist þér inni-
lega.
Þín sonardóttir,
Hrafnhildur.
Elsku amma, takk fyrir að hafa
gert mig að þeirri manneskju sem ég
er. Takk fyrir að hafa veitt mér óend-
anlega mikla hvatningu og stuðning í
lífinu. Ég man ekki til þess að þú hafir
skammað mig, en þú hafðir ósýnilegt
taumhald á okkur öllum og munt lík-
lega hafa um ókomna tíð.
Eftir að ég eignaðist börn sjálf rann
upp fyrir mér hvers konar krafta-
verkakona þú varst. Þú eignaðist 5
börn á 13 árum og voru yngstu börnin
rétt byrjuð í skóla þegar barnabörnin
tóku að birtast, síðan barnabarna-
börnin og öllum sinntir þú af sömu al-
úð. Þið afi hafið alltaf verið með heim-
ilið á Kirkjuteignum opið öllum.
Hún amma var engin venjuleg
amma. Við fórum oft saman í bæinn
og nú síðast eyddum við heilum degi á
búðarrápi með tilheyrandi kaffihúsa-
ferðum og notalegheitum. Það eru
ekki allir sem fara með ömmu sína
tæplega áttræða í helstu tískuvöru-
verslanir landsins. Ég held að engin
okkar komist með tærnar þar sem
amma var með hælana í klæðaburði
og fasi.
Það er ekki langt síðan ég minnti
eldri dóttur mína á það að langömm-
urnar og hann langafi væru að verða
gömul og þegar fólk yrði gamalt liði
að því að það kveddi hið jarðneska líf.
En líklega hef ég ekki trúað því sjálf
að hún AMMA MÍN gæti dáið, hvað
þá núna. Kannski hélt ég að hún væri
ódauðleg því ég hef aldrei lifað án
hennar. Hún gekk með mig um gólf
sem ungbarn. Hún var dagmamman
mín meðan önnur börn fóru í leik-
skóla, hún kenndi mér að sauma,
hekla og baka áður en ég byrjaði í
grunnskóla. Á meðan sumir unglingar
fóru í sveit á sumrin fluttist ég úr
Hafnarfirðinum inn í Laugarnes og
vann í versluninni þeirra og mátti
kallast gott ef ég fór heim um helgar.
Síðar varð amma einskonar vinkona
þar sem aldursbilið máðist út.
Kannski er það þetta sem við óskum
okkur öll, að lifa langa ævi án þess þó
að verða gömul.
Takk fyrir allt, amma, ég veit að
Guð geymir þig.
Helga Sigríður.
Mig langar með nokkrum orðum að
minnast föðursystur minnar, Bjarkar
Arngrímsdóttur. Margs er að minn-
ast. Fyrir skömmu lést faðir minn og
þá kom Björk norður til Akureyrar til
að vera við jarðarförina. Hún og dæt-
ur hennar gistu á mínu heimili. Við
áttum notalega kvöldstund, skoðuð-
um gamlar myndir úr brúðkaupi mínu
og rifjuðum upp ýmsar gamlar minn-
ingar. Síst grunaði mig að svo stutt
myndi verða milli þeirra systkina. En
aðeins fáeinum dögum síðar kvaddi
hún þennan heim skyndilega líkt og
faðir minn áður.
Þegar ég hugsa um Björk kemur
upp í hugann létt lund, greiðvikni og
frændrækni. Þegar við hjónin bjugg-
um í Keflavík sótti Jón maðurinn
minn vinnu í Reykjavík. Þegar Björk
heyrði að hann keyrði daglega á milli,
þá lánaði hún honum lykil að heimili
þeirra Guðjóns á Kirkjuteignum og
mætti hann gista í forstofuherberginu
þegar hann vildi og var gott að geta
nýtt sér það þegar unnið var langt
framá kvöld.
Seinna þegar við vorum flutt til
Reykjavíkur þá barst það í tal að við
værum stundum í vandræðum með
pössun fyrir soninn þegar lokað var á
leikskólanum. Björk sagðist bara hafa
gaman af því að passa Bergþór
frænda sinn og kynnast honum betur.
Með Jónínu móður minni og Björk
var alla tíð góður vinskapur og minn-
ist hún hennar með hlýhug. Fyrir
hönd móður minnar og okkar systk-
inanna sendi ég innilegar samúðar-
kveðjur til Guðjóns og fjölskyldunnar
allrar.
Megi minningin um mæta konu lifa.
Guðrún Bergþórsdóttir.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. MAÍ 2006 35
MINNINGAR
Elsku langamma er látin.
Við vitum að núna hún er fal-
legur engill á himninum sem
gætir okkar. Sævar sagði um
daginn að nú væri langamma
komin til Völu ömmu og þær
væru að spjalla saman. Hann
sagði að þær væru að tala
um það hvort þær þekktu
strák sem héti Sævar.
Mikið söknum við lang-
ömmunnar okkar, því hún
var alltaf svo undur góð við
okkur.
Sævar Örn og
Valgerður Ósk.
HINSTA KVEÐJA
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.350 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR



  

  


  !  



 "# $ Elskulegur sonur minn og bróðir okkar,
HARALDUR ELÍAS WAAGE,
Hafnarbraut 23,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 31. maí kl. 15:00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir
en þeim sem vilja minnast hans er bent á líknar-
stofnanir.
Arnbjörg Jónsdóttir Waage,
Guðbjörg Hallfríður Waage,
Ágústa Waage, Ingólfur Tryggvason,
Guðný Waage,
Arnbjörg Kristín og Markús Helgi.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR ÓLAFAR ÞÓR,
Kópavogsbraut 4.
Gunnar Harðarson,
Helga Harðardóttir, Sigurður Grétar Guðmundsson,
Hildur Harðardóttir,
Hrafn Harðarson, Anna Sigríður Einarsdóttir,
Hulda Harðardóttir, Halldór Björnsson,
barnabörn og langömmubörn.
Hjartkær móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓRUNN JÓNSDÓTTIR,
(Lóa),
áður Hringbraut 45,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni miðviku-
daginn 31. maí kl. 15.00.
Helga Jóna Ásbjarnardóttir
og fjölskylda.
Maðurinn minn,
ÞORKELL BJARNASON,
sem lést miðvikudaginn 24. maí síðastliðinn,
verður jarðsunginn frá Skálholtskirkju föstudag-
inn 2. júní kl. 14.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en
þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Lands-
samtök hjartasjúklinga.
Ragnheiður Ester Guðmundsdóttir.
Þökkum innilega þeim fjölmörgu, sem sýndu okk-
ur samúð og hlýhug vegna fráfalls eiginmanns
míns, föður, tengdaföður og afa,
GUNNARS SIGURÐSSONAR,
Kleppsvegi 94,
Reykjavík.
Megi ljós guðs lýsa ykkur.
Lilja Ólafsdóttir,
Gaukur Gunnarsson, Helena Kristinsdóttir,
Íris Birna Gauksdóttir.