Morgunblaðið - 12.11.2006, Blaðsíða 25

sem er langt komin.“
Ljóðabókin Ísfrétt, fyrsta bók
Gerðar Kristnýjar, kom út árið 1994.
Þá var hún blaðamaður á viku-
blaðinu Eintaki, en hafði áður starf-
að á Tímanum. Seinna fór hún yfir til
Fróða og skrifaði í flest blöð útgáf-
unnar í tvö ár. Að því búnu var hún
ritstjórnarfulltrúi Séð og heyrt í tvö
ár og loks gerð að ritstjóra Mannlífs
árið 1998.
Nýtir tímann
Hvernig leið ljóðskáldinu sem
textahöfundi hjá Séð og heyrt?
„Þegar Séð og heyrt var sett á
laggirnar fékk ég í fyrsta skipti laun
í hverjum mánuði allt árið um kring
hjá Fróða. Við blaðamennirnir vor-
um verktakar og áður hafði ég þurft
að hafa verulega fyrir laununum
mínum. Verkefnin á Séð og heyrt
voru líka mun fyndnari en á öðrum
blöðum sem ég hafði unnið á. Ekki
man ég eftir að hafa skrifað neitt í
Séð og heyrt sem ástæða er fyrir
mig að sjá eftir, nema þegar ég sagði
lesendum óvart að Shirley Mac-
Laine hefði komið hingað til lands að
skoða geimverur. Þetta var víst bara
óþekkt áströlsk nafna hennar,“ segir
hún.
Þú hefur komið frá þér tíu bókum
á tólf árum, þrátt fyrir að hafa verið í
fullri vinnu allan tímann eða að sinna
ungu barni.
„Sá sem hefur eitthvað að segja
finnur alltaf tíma til þess að koma
því frá sér. Ég kannast ekki við það
að fá ritstíflu, því á meðan ég skrif-
aði bara í leyfum og um helgar hafði
ég alltaf langar pásur inni á milli til
að velta fyrir mér næsta skrefi í
skrifunum. Ég vandist því líka að
vinna að mörgu í einu. Skírnir, sonur
minn, var hjá dagmömmu part úr
degi á meðan ég var að skrifa sögu
Thelmu og það er bara sá tími sem
ég hef haft hingað til. Ég nýtti hann
því afskaplega vel. Síðustu daga hef-
ur Skírnir verið í aðlögun á leikskóla
og þegar henni er lokið get ég
kannski farið að gera fleira en sitja
við tölvuna, jafnvel lagt mig líka eða
litið í bók,“ segir Gerður. „Eða skrif-
að þrjár bækur á ári.“
Gerður Kristný hefur skrifað
bækur fyrir börn og fullorðna, samið
ljóð og skáldsögur, smásögur, við-
talsbók og leikrit og eina ferðabók.
Hún á smásögur í tveimur smá-
sagnasöfnum þetta árið, annars veg-
ar titilsöguna í safninu Heil brú sem
kom út í vor sem leið og hins vegar
draugasöguna Bara Sara í norrænu
draugasagnasafni fyrir börn sem
kemur út nú um miðjan nóvember. Í
bókinni eru tvær sögur frá hverju
Norðurlandanna og nefnist hún
Draugurinn sem hló á íslensku. Auk
Gerðar á Kristín Helga Gunn-
arsdóttir sögu í bókinni.
Of draugaleg
„Ég skrifaði reyndar svo óhugn-
anlega draugasögu, að ég var beðin
um að breyta endinum,“ upplýsir
hún.
Gerður leggur reyndar áherslu á
að bækurnar hennar líti ekki út fyrir
að vera þýddar, að börnin í sögunum
heiti íslenskum nöfnum eins og Þor-
geir, Hekla og Viðar, og að sögusvið-
ið sé Laugavegurinn, Ægisíðan, Sel-
tjarnarnes eða Kringlan, sem sagt
rammíslenskt.
„Stelpan í draugasögunni minni
fær samt að heita Sara, því það rím-
ar við „bara“ og mér finnst rím
draugalegt. Ég vildi að Sara byggi í
hrörlegu timburhúsi þar sem vind-
urinn gnauðar inn um óþétta
gluggana. Mamma hennar þarf að
fara á næturvakt og skilur hana eftir
heima. Þegar rafmagnið fer þarf
Sara að fara niður í kjallara og eiga
við rafmagnstöfluna. Þar lendir hún
í átökum við ramman draug en rétt
sleppur undan honum og kemst aft-
ur upp í herbergið sitt. Rétt í því
sem hún er að festa svefn kemur
draugurinn og andar ofan í háls-
málið á henni og þar með er sögunni
lokið. Allir höfundarnir hittust hér á
landi í fyrravor til að ræða sögurnar
og þá spurði danska ritstýran mig
hvað kæmi raunverulega fyrir stelp-
una. „Hún deyr,“ svaraði ég. Það
fannst konunni mjög vond hugmynd
að endi í barnabók en ég býst heldur
ekki við að hún hafi lent í íslenskum
draug. En ég breytti endinum á þá
leið að ég sendi mömmuna aftur
heim í morgunsárið til að breiða yfir
dóttur sína.“
Var þér það ljúft eða óljúft?
„Mér fannst aðallega bara fyndið
að þurfa að gera þetta og finnst það
enn. Ég gaf mér að tilgangurinn
væri sá að skrifa ofboðslega drauga-
lega draugasögu. En auðvitað skil ég
hvað ritstýran var að fara og fyrst
og fremst finnst mér afskaplega
gaman að eiga sögu í þessari sam-
norrænu draugabók. Ég hef lesið
sögur allra hinna og þetta er mjög
gott og fjölbreytt safn.“
Saga Thelmu á sænsku
Þarsíðasta bókin þín, Myndin af
pabba, saga Thelmu Ásdísardóttur,
vakti mikil viðbrögð fyrir ári og nú
er hún komin út á sænsku.
„Já, aldeilis. Ég fékk fyrstu ein-
tökin í liðinni viku. Við Thelma erum
himinlifandi með hana. Svíarnir
þorðu að hafa myndir af Thelmu og
fjölskyldu hennar í bókinni sem ger-
ir hana mjög áhrifaríka. Viðbrögðin
við útkomu bókarinnar hér á landi
voru mun meiri en við Thelma þorð-
um að vona. Fólk stoppaði okkur
stundum úti á götu, hringdi eða
sendi tölvupóst til að þakka okkur
fyrir. Mér er samt minnisstætt þeg-
ar fólk hringdi heim til mín til að
biðja mig um að standa fyrir lands-
söfnun fyrir Thelmu og systur henn-
ar í Ríkissjónvarpinu því „þjóðin
skuldaði þeim“, eins og það var orð-
að. Ég spurði á móti hvers virði öm-
urleg æska væri og hvort fólkinu
fyndist þjóðin skulda Thelmu og
systrum hennar eina milljón, tvær
eða hundrað. Má virkilega lækna allt
með peningum?“ Fjölskyldan Kristján, Gerður Kristný og sonur þeirra Skírnir.
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12. NÓVEMBER 2006 25