Morgunblaðið - 12.11.2006, Blaðsíða 69

Henning Pedersen, Elsa Alfelt,Vic-
tor Brockdorff, Henry Heerup, Egill
Jacobsen, Sören Hjorth Nielsen,
Vilhelm Lundström, Richard Mor-
tensen, Erik Raadal, Jens Søn-
dergaard, William Scharff, Robert
Jacobsen, Gottfred Eickhoff og Karl
Bovin.
Til umhugsunar að það vorulistsagnfræðingar og list-fræðingar sem helst settustein í götu innlendra ný-
viðhorfa í Danmörku á þessum árum
og að það var sjálfmenntaður belg-
ískur safnstjóri, Willem Jacob Sand-
berg, forstöðumaður Borg-
arlistasafnsins í Amsterdam, sem í
lok fimmta áratugsins átti mikinn
þátt í uppgangi og viðurkenningu
Cobra-listamannanna. Sandberg var
brautryðjandi í lifandi innréttingu
núlistasafna og fékk almenning
hvaðanæva til að koma og skoða.
Lærimeistari og fyrirmynd fjölda
nafnkenndra safnstjóra og hafði
jafnframt ómælda þýðingu fyrir
uppbyggingu flestra mikilvægustu
núlistasafna og sýningarhalla í Evr-
ópu.
Enn í fullu gildi sem hann sagði
eitt sinn: „Það er með augunum sem
menn læra að meta myndlist, en
ekki af bókum né með eyrunum.“
Asger Jorn Titill óþekktur, 1942 , olía á léreft 100x80 cm.
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12. NÓVEMBER 2006 69
MA-nám í kennslufræði (seinni hluti).
Umsóknarfrestur um meistaranám er til 15. nóv. n.k.
en um diplómanám til 5. janúar 2007.
H
O
R
N
/
H
a
u
k
u
r
2
5
3
3
lyndisleg plata, hvíslað en ekki
öskrað, sungið lágstemmt en ekki
með uppskrúfuðum hamagangi.
Metsala og milljónir
O var gríðarlega vel tekið, seldist
metsölu víðast hvar, milljónasölu, og
næstu ár var Rice meira og minna á
tónleikaferðalagi. Hann kom meðal
annars tvívegis hingað til lands og
vakti mikla lukku á þrennum tón-
leikum, en eins og getið er í upphafi
var hann hér staddur á Nátt-
úrutónleikunum og flutti þar tvö lög,
annað allsérkennilegt fannst við-
stöddum, en hitt öllu hefðbundnara.
Með honum á þeim tónleikum var
söngkonan Lisa Hannigan sem hefur
unnið mikið með Rice undanfarin ár
og kemur við sögu á plötum hans.
Plötuna nýju sem er kveikja þess-
ara skrifa, 9, tók Rice upp 2004 til
2005 og fyrsta smáskífan af henni er
einmitt lagið sem mönnum fannst svo
sérkennilegt í Laugardalshöllinni,
„Rootless Tree“, sem gefur kannski
nasasjón af því hvernig Juniper hefur
hljómað á sínum tíma. Annars svipar
plötunni mjög til O, sem vonlegt er,
depurð og tregi allsráðandi. Hún er
þó ekki eins grípandi og O, en á fyrir
vikið kannski eftir að lifa lengur.