Morgunblaðið - 12.11.2006, Blaðsíða 68

Morgunblaðið - 12.11.2006, Blaðsíða 68
68 SUNNUDAGUR 12. NÓVEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ menning S á ástæðu til að lengja pist- ilinn um hinn merkilega slátrara í Viborg og söfn- unarástríðu hans, láta myndverkin vera í for- grunni en hið ritaða mál mæta af- gangi. Myndverkin sjálf segja nátt- úrlega meiri sögu en langur texti, hér einstakt að leikmaður taki sig til og sanki að sér á fáeinum árum slíku úrvali listaverka og geri það af jafn djúpu innsæi. Það mun alveg rétt, sem haldið hefur verið fram, að suma hluta heil- ans nota menn yfirleitt ekki á Vest- urlöndum, en að í frumskóginum þróist ósjálfráð viðbrögð, innsæi og skynjun á andrúmslofti og að sjá fyr- ir hluti áður en þeir gerast. Einnegin rétt að þetta hafi ekkert með yf- irnáttúrlega skyggnigáfu og töfra að gera eins og margur álítur, frekar staðbundin þróun heilans. Þróun- arferlið verður ekki greint með aug- unum, er hins vegar öllum sýnilegt hvað ytri ásýnd og litaraft mannsins snertir, þannig eru innfæddir harla ólíkir lengst í suðri og norðri sem og austri og vestri, líkaminn bregst vitaskuld öðruvísi við hita en kulda sem og margþættri fæðu. Og það er jafn eðlilegt að samsvarandi ferli eigi sér stað í heilanum og tilfinn- ingagreindin verði önnur samkvæmt gefnum forsendum, en samt eru menn enn í dag að átta sig á þessu og slá á lær sér. Í ljósi þessa er engin ástæða til að líta niður til þeirra sem eru öðruvísi en eigin kynstofn og hreinn barna- skapur að álíta það skyldu okkar að frelsa þetta fólk frá „villutrú“og samlaga háttum okkar og siðvenj- um. Í Afríku, hvar uppruna manns- ins er ef til vill að finna, höfðu menn lifað í þúsundir ára án hinnar svo- nefndu siðmenningar hvíta kyn- stofnsins. Hún er af mun yngri toga en samt óttast margur að sökum ágirndar hennar sé fyrirbærið á góðri leið með að tortíma mannkyn- inu, einkum sökum virðingarleysis við móður náttúru. Það má einnig giska á að hér sé sjálf náttúran að sinna hlutverki sínu og afmá frávik frá milljóna ára þróunarferli sem ógni jafnvæginu, en þau reginöfl skyldi enginn mennskur hugs- unarlaust ganga á hólm við. Þetta hafa blökk náttúrubörnin skynjað mun betur en hvíti maðurinn, einnig að dauði felur í sér líf og að hamfarir verði fyrir dulin öfl sem ber að virða og lifa með … Í kjölfar iðnbyltingarinnar, flótta úr dreifbýlinu, samþjöppun jarð- arbúa og hraðans sem fylgdi í kjöl- farið fjarlægðist siðmenningin sjálfsprottið innsæi, á sótti hand- stýrð múghugsun. Þetta uppgötvuðu listamennfyrir meira en hundrað ár-um, málarinn Mattissevarð gagntekin af sköp- unarmætti frumstæðra og smitaði Picasso af hrifningu sinni. Innsæi mál málanna og varð smá saman út- hverfara, myndlistarmenn vildu skynja viðföngin í algjörleika sínum yst sem innst og yfirfæra á dúka sína sem og í þrívídd, á stundum um- búðalaust og hrátt, Chagall talaði jafnvel um fjórðu víddina. Og á stríðsárunum þá mikils háttar myndlistarviðburðir voru í biðstöðu sóttu framsæknir danskir myndlist- armenn stíft í sali þjóðminjasafnsins í Kaupmannahöfn, einkum í þjóð- háttadeildina sem var þeim ótæm- andi brunnur myndefna … Uppistaðan í safni Max Wørzner eru Haustsýninga-, Cobra- og Cor- ner-málarar og meðal þeirra Svavar Guðnason, Asger Jorn, Carl- Af myndverkasafni slátrara Erik Raadal Börn á kirkjugarðsvegg, 1938, olía á léreft, 76x152. Dæmi af hugtakinu náttmálverk, mørkemaleri. Vihelm Lundström Samstilling, 1940, olía á léreft, 168.5x119.5 cm. Ejler Bille Frábrugðnar persónur, 1943, olía á léreft, 120x97 cm. Else Ahlfelt Titill óþekktur; 1943, 103x100 cm. SJÓNSPEGILL Bragi Ásgeirsson Í rska söngvaranum Damien Rice er margt til lista lagt, hann er til að mynda fimur diskódansari eins og þeir sáu sem sóttu baksviðspartíið eftir Náttúrutónleikana í Laug- ardalshöll sællar minningar. Hann er þó fyrst og fremst tónlistarmaður, magnaður tónlistarmaður sem túlkað getur sorg af mikilli list eins og glöggt má heyra á 9, nýrri plötu hans. Ekki var mikið um tónlist á heimili Damiens Rice og hann segist lítið hafa spáð í listina – var frekar útivið að leika sér með hundinn sinn eða dorga. Þá bar það við að systir hans kom heim með kærasta sem átti gít- ar. Rice ungi fór að fikta við gítarinn og segir að eftir það hafi hann eig- inlega alltaf verið með hljóðfæri í höndunum, ýmist að semja eða syngja og spila. Músíkáhuginn varð til þess að hann gekk í hljómsveit, háværa rokk- sveit sem kallaðist Juniper. Rice var söngvari í Juniper og með þetta líka fína listamannsnafn, Dodi Ma, en það byggist á tungumáli sem hann fann upp sjálfur. Sveitin komst á samning hjá PolyGram og um tíma virtist sem það væri fullt að gerast – tvær smá- skífur og tónleikar á nokkrum helstu tónleikastöðum Dyflinnar. Rice / Dodi Ma kunni aftur á móti illa við sig í sveitinni, líkaði ekki hvert stefndi í tónlistinni. Hann sagði því skilið við félaga sína, eyddi nokkrum mánuðum í flakk um Evrópu en sneri svo heim til Dyflinnar og hóf sólófer- il. Heima er best Á meðan Rice var í Juniper kynnt- ist hann upptökustjóranum og tón- smiðnum David Arnold og þegar Arnold spurði að Rice væri byrjaður að troða upp einn hafði hann sam- band og bað um að fá að stýra upp- tökum á sólóskífu. Rice tók honum vel og þeir hófu samstarf, fyrst í lag- inu „The Blower’s Daughter“ og síð- an heilli plötu. Arnold vildi taka plötuna upp í hljóðveri í Lundúnum og ekkert til spara, en Rice var á öðru máli, hann hafði samið lögin heima í svefn- herbergi og fannst rétt að taka þau upp þar, sem hann og gerði einn síns liðs. Eftir hverja upptökulotu fór hann síðan með lögin til Arnolds í Lundúnum og þau voru síðan hljóð- blönduð þar. Fyrsta smáskífan, áðurnefnt „The Blower’s Daughter“, kom út haustið 2001 og vakti mikla athygli. Rice var þó ekki ánægður með hvert stefndi með plötuna, fannst hún ekki hljóma eins og hann hefði helst viljað þrátt fyrir fagmennsku og fína aðstöðu. Á endanum tók hann upptökurnar og fór með þær heim til sín til að ljúka við þær sjálfur. Það tók hann drjúgan tíma, um ár, og úr varð platan O. Eftir því sem menn lýsa Juniper þá var sú sveit hávær og kraftmikil, en O er þvert á það, innhverf og ró- Depurð og tregi Robbie Fry Sérlundaður Írska söngvaskáldið Damien Rice. TÓNLIST Á SUNNUDEGI Árni Matthíasson
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.