Morgunblaðið - 07.12.2006, Page 30

ferðalög
30 FIMMTUDAGUR 7. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
M
aður verður ekki
samur eftir svona
ferðalag. Þegar
fjölskylda í Bras-
ilíu, sem býr í
ruslapoka, býður mér í mat og gef-
ur af gleði af því litla sem hún á, þá
finnst mér lífsgæðakapphlaupið á
Íslandi óskaplega hégómlegt. Ég
hef engan áhuga á að búa í slíku
samfélagi og þess vegna fer ég aft-
ur úr landi í janúar,“ segir Hjördís
Guðmundsdóttir sem kom heim í
sumar eftir sjö mánaða ferðalag um
Suður-Ameríku en hún vinnur nú
hörðum höndum til að safna fyrir
næsta ferðalagi. „Ég kom líka heim
til að ljúka stúdentsprófinu mínu og
knúsa fjölskylduna mína, maður má
ekki alveg vanrækja hana þó útþrá-
in sé sterk. Ég á flugmiða til Lond-
on 17. janúar og ég er ekki búin að
ákveða hvert ég fer þaðan. Kannski
verður Asía fyrir valinu,“ segir
Hjördís sem býr hjá ömmu sinni og
nöfnu Hjördísi Jensdóttur. „Mér
finnst svo gaman að þessu heims-
hornaflakki stelpunnar, enda er ég
sjálf með sterka ferðaþrá og hef
farið víða. Ætli hún hafi ekki fengið
þetta flökkueðli frá mér,“ segir
amma og brosir út í annað.
Að kynnast öðrum lífsgildum
Hjördís er óvenju víðförul miðað
við aldur en hún er rétt rúmlega
tvítug. „Þetta byrjaði allt þegar ég
fór sem skiptinemi til Brasilíu, þeg-
ar ég var 17 ára, og var þar í eitt
ár. Þá fékk ég Brasilíubakteríuna
og stoppaði ekki heima á Íslandi
nema í eitt ár eftir að ég kom það-
an. Þá fórum við ég og vinkona mín
saman í hálfs árs ferðalag meðfram
strandlengju Brasilíu. Í byrjun
þessa árs lagðist ég svo einsömul í
flakkið um Suður-
Ameríku og þá fór ég meðal ann-
ars til Bólivíu, Perú, Chile, Argent-
ínu og Brasilíu. Þetta eru ótrúlega
ólík lönd og öll heillandi, hvert á
sinn hátt. Ég held það sé mjög hollt
fyrir okkur sem búum við alls-
nægtir að kynnast öðrum lífsgildum
en þeim sem viðgangast hér á Vest-
urlöndum.“
Löðrungur á kvennadaginn
Á flakki sínu lagði Hjördís mikið
upp úr því að kynnast hinum al-
menna borgara, að vera á meðal
fólksins í þeirra hversdagslega lífi,
og fá nasaþefinn af menningunni í
hverju landi. „Þó margt sé frábært
þá eru jafnréttismálin til dæmis
mjög skammt á veg komin í Suður-
Ameríku. Ég lenti í þó nokkrum
rifrildum um kvenréttindi og ég
fékk til dæmis löðrung frá karl-
manni á Alþjóðlega kvennadeginum
8. mars vegna þess að ég lenti í
mjög frummannlegum rökræðum
við karlmann sem sagði það rang-
læti að konur mættu slá menn en
karlar mættu ekki slá konur, af því
þær færu að grenja. Ég hélt nú
ekki og gaf honum einn á lúðurinn
og þá sló hann mig og ég fór auð-
vitað ekkert að grenja. Svo var
aumingja maðurinn alveg miður sín
yfir því að hafa löðrungað kven-
mann.“
Löggan sagði að
Ísland væri ekki til
Hjördís lenti í ýmsum ævintýrum
á ferðalagi sínu um Suður Ameríku
sem lesa má um á bloggsíðunni
hennar. „Það var ævintýri út af fyr-
ir sig þegar ég fór með innfæddum
á Inkaslóðir í Perú. Ég fór ekki
hefðbundna leið og það var magnað
að þramma í gegnum frumskóginn
og fara yfir hálfbrotnar brýr til að
skoða þessar minjar. Við vorum að-
eins fimm saman og við borðuðum
og gistum heima hjá innfæddum.
Kjötkveðjuhátíðirnar sem ég hef
farið á í Brasilíu voru líka ógleym-
anlegar, sérstaklega í Norður-
Brasilíu þar sem menning svartra
er ríkjandi. Þetta er fimm daga
götupartí, rosalega gaman þó hitinn
og mannhafið sé svakalegt.“ En það
er ekki bara fjör í þessum heims-
hluta, þar eru líka margar hættur.
„Ég var dugleg að finna mér vini
vegna þess að það er ekki sniðugt
að vera mikið einn á ferð á þessum
slóðum ef maður er ljóshærð, blá-
eygð ung kona. Ég hef nokkrum
sinnum verið rænd en aðeins einu
sinni þurft að tilkynna það. Það var
í Brasilíu. Þegar ég fór á lög-
reglustöðina til að tilkynna þjófn-
aðinn og sýndi þeim passann minn,
þá hló lögreglumaðurinn að mér og
sagði að Ísland væri ekki til. Hann
hafði aldrei heyrt um það land og
þegar hann fletti upp í tölvunni þá
var Ísland ekki á skrá hjá þeim. En
allt fór þetta vel að lokum.“
Afmæli með höfrungum
á Indlandi
Sumt af því sem varð á vegi
Hjördísar breytti lífsháttum henn-
ar. „Ég gerðist grænmetisæta eftir
að ég sá nauti slátrað í hinu mikla
kjötlandi Brasilíu en hreinlæti var
af mjög skornum skammti við þá
kjötvinnslu,“ segir Hjördís sem tal-
ar portúgölsku og spænsku reip-
rennandi. Hún átti því ekki í nein-
um vandræðum með að leiðsegja
foreldrum sínum, litla bróður og
Hjördísi ömmu þegar þau komu út
til hennar í fjórar vikur. „Ég hitti
þau í Buenos Aires og þvældist
með þau um allt.“ Hjördís amma
flökkukind var sérlega ánægð með
ferðalagið. „Ég ætla að plata hana
með mér til Víetnam bráðum,“ seg-
ir amma og blikkar nöfnu sína. Hún
segist vissulega stundum hafa verið
hrædd um ömmustelpuna, eina
svona langt úti í heimi. „En eftir að
hafa verið með henni þarna úti, þá
sá ég hvað hún er klár að bjarga
sér og hún kann að stappa niður
fótum þegar við á og lætur ekki
vaða yfir sig.“
Sporðdrekastelpan lét sig ekki
muna um að skreppa til Indlands í
tvær vikur til að halda upp á tutt-
ugu og tveggja ára afmælið sitt í
nóvember síðastliðnum og ferðaðist
um Góa fylki. „Þetta var æðislegt
afmæli í árabáti úti á arabíska haf-
inu og fiskimennirnir sem áttu bát-
inn sýndu mér höfrunga. Í fyrra
hélt ég upp á afmælið mitt á Kúbu
með Hjördísi ömmu. Mér finnst það
ágæt regla að halda upp á afmælin
mín í ólíkum löndum.“
Þrammað í gegnum frumskóg
Morgunblaðið/Sverrir
Flökkukindur Nöfnurnar Hjördís og Hjördís kunna því vel að horfa til hafs og halda út í heim.
Hún fékk Brasilíubakt-
eríuna þegar hún var
17 ára, ferðast ein um
Suður Ameríku rúm-
lega tvítug og hélt upp
á síðasta afmælið sitt á
Indlandi. Kristín Heiða
Kristinsdóttir hitti
Dísu sem er með
ólæknandi útþrá.
Apalingur Dísa með apa sem hún mætti í frumskóginum umhverfis Inkaveldið.
Perúsk fegurð Dísa heimsótti hina frægu Inkaborg Machu Picchu sem
„fannst“ árið 1911, þar sem fornar minjar ber við himin.
www.hvarerdisa.com
Góð gisting í Kaupmannahöfn
Hótel í miðbænum. Snyrtileg herbergi. 295 danskar kr.
fyrir manninn í 2ja manna herb. með wc og sturtu.
Tökum einnig á móti hópum.
Løven Hotel, Vesterbrogade 30, DK-1620 Cph. V.
Sími +45 33 79 67 20.
www.loeven.dk • loeven_bb@hotmail.com