Morgunblaðið - 10.04.2007, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. APRÍL 2007 33
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
✝
Ættfaðir okkar,
GRÍMUR GÍSLASON,
Garðabyggð 8,
Blönduósi,
andaðist á Heilbrigðisstofnuninni á Blönduósi laug-
ardaginn 31. mars.
Útför hans fer fram frá Blönduóskirkju þriðjudaginn
10. apríl kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans er bent á
Orgelsjóð Blönduóskirkju, reikn. nr. 0307-18-930129, kt. 190334-2369.
Sigrún, Katrín, Sæunn, Gísli og fjölskyldur.
✝
Elsku bróðir okkar,
JÓHANN GUÐLAUGSSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir sunnudaginn 1. apríl.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju miðvikudaginn
11. apríl kl. 13:00.
Þeir sem vilja minnast hins látna vinsamlegast láti
líknarstofnanir njóta þess.
Lilja Guðrún Guðlaugsdóttir,
Jón Guðmundur Guðlaugsson.
En á þessum síðasta degi marsmán-
aðar var tími kominn til að kveðja.
Grímur Gíslason hafði sannarlega
skilað drjúgu dagsverki, komið víða
við, verið trúað fyrir miklu, notið
virðingar og trausts samborgara
sinna. En landsþekktur varð hann
fyrir pistlana í fréttum Útvarpsins,
sem hann flutti á sinn einstæða hátt,
skýrri og hljómmikilli röddu söng-
mannsins og héraðshöfðingjans. Það
var enginn eins og hann Grímur.
Fréttastofa Útvarpsins hefur
lengi staðið vaktina og þjónað lands-
mönnum. Hún hefur notið þeirrar
gæfu að hafa í sinni þjónustu litríkan
hóp hæfileikafólks, með fjölbreytta
menntun, ólíkan bakgrunn og
reynslu. Og það er öllu þessu góða
fólki að þakka að útvarpsfréttirnar
hafa sterka stöðu. Framlag Gríms
Gíslasonar á Blönduósi var einstakt
– og fyrir það þökkum við útvarps-
menn og óskum félaga okkar góðrar
ferðar.
Óðinn Jónsson.
Grímur Gíslason heiðursborgari
Blönduósbæjar lést 31. mars sl. á
Heilbrigðisstofnuninni á Blönduósi.
Með Grími er genginn sannur lands-
byggðarmaður sem mat byggðir
landsins mikils og hafði sterkar ræt-
ur til uppruna síns. Grímur var
fæddur í Vatnsdalnum, þar voru
hans rætur og hann talaði alltaf um
Vatnsdalinn með mikilli lotningu,
hann var í hans augum nánast helgur
staður. Með fréttaflutningi sínum
sem fréttaritari útvarpsins flutti
hann fréttir úr héraðinu sem varð til
þess að vekja athygli landsmanna á
því merkasta sem hér var að gerast.
Grímur hafði vakandi auga fyrir að
flytja jákvæðar fréttir og hafði
ánægju af að flytja þær. Honum var
ekki ljúft að flytja neikvæðar fréttir.
Fréttir Gríms af veiði í húnvetnsku
ánum vöktu t.d. landsathygli. Grím-
ur var um árabil veðureftirlitsmaður
á Blönduósi og skrifaði pistla um
veður í Húnavökuna.
Grímur kom víða við í félagsmál-
um og félagslífi og var gjarnan áber-
andi á fundum og samkomum með
þátttöku sinni, þar sem saman fór
brennandi áhugi á þeim málefnum
sem efst voru á baugi og skemmtileg
framsetning og málfar. Á fundum
var hann gjarnan fenginn til að rita
fundargerðir og eru ófáar fundar-
gerðirnar sem hann hefur skrifað.
Grímur var mikill söngmaður og
söng meðal annars í kirkjukórum í
rúm 70 ár, ekki hef ég trú á að marg-
ir geti státað af meiri kirkjusöng,
síðast söng hann með kirkjukór
Blönduóskirkju í desember sl. Hann
söng einnig með Kór eldri borgara
nú síðustu árin. Grímur var oddviti
Áshrepps um árabil og formaður
byggingarnefndar Húnavallaskóla,
einnig tók hann virkan þátt í fé-
lagsmálum bænda og samvinnu-
félaganna, þá var hann virkur þátt-
takandi í fjölmörgum
félagasamtökum, má þar nefna félög
hestamanna og Lionsklúbb Blöndu-
ós. Eftir að hann flutti til Blönduóss
varð hann starfsmaður Kaupfélags
Húnvetninga þar til hann lét af störf-
um vegna aldurs.
Vegna starfa Gríms og þátttöku
hans í mótun samfélagsins ákvað
bæjarstjórn Blönduósbæjar að
heiðra hann með því að gera hann
heiðursborgara sveitarfélagsins í
tengslum við 90 ára afmæli hans. Þá
var á síðastliðnu sumri reist afsteypa
af Veðurspámanninum eftir Ásmund
Sveinsson til heiðurs Grími, er hún
staðsett á torgi við Félagsheimilið á
Blönduósi. Árið 2003 sæmdi forseti
Íslands Grím hinni íslensku Fálka-
orðu fyrir störf hans að félags- og
byggðamálum.
Að framansögðu liggur fyrir að
með Grími er genginn maður sem
setti mark sitt á samfélagið með
þátttöku og óbifandi trú á, að hver
einstaklingur geti með þátttöku
sinni lagt sitt af mörkum til að bæta
það samfélag sem hann býr í, en þar
lét hann ekki sitt eftir liggja.
Fyrir hönd bæjarstjórnar Blöndu-
ósbæjar vil ég þakka Grími fyrir allt
það sem hann hefur lagt af mörkum
fyrir okkar samfélag. Munum við
samferðamenn hans minnast hans
með virðingu og þökk.
Fjölskyldu Gríms flytjum við okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Persónulega viljum við hjónin
þakka Grími áratuga samfylgd og
ómetanlegt samstarf í ýmsu félags-
málavafstri.
Minningin lifir um litríkan per-
sónuleika.
Valgarður Hilmarsson, forseti
bæjarstjórnar Blönduósbæjar.
Kveðja frá Veðurstofu Íslands
Grímur Gíslason hóf veðurathug-
anir á Blönduósi árið 1978 og sinnti
því starfi í um aldarfjórðung. Hann
var vandvirkur og áhugasamur um
það verkefni eins og flest sem hann
tók að sér. Hafði hann oft samband
við stofnunina og ræktaði samskipt-
in vel. Grímur átti mikinn þátt í
ásamt vini sínum dr. Þór Jakobssyni
veðurfræðingi að koma upp Hafís-
safninu á Blönduósi sem opnað var á
síðasta ári. Hefur þar einkar vel tek-
ist til.
Að leiðarlokum þakkar Veðurstof-
an Grími samstarfið og sendir fjöl-
skyldu hans samúðarkveðjur.
Magnús Jónsson.
Þá heyra landsmenn ekki fleiri
fréttapistla frá Grími Gíslasyni á
Blönduósi um menn og málefni í
Húnaþingi, en einkum þó Austur-
Húnavatnssýslu.
Rödd Gríms er nú þögnuð en hún
var bæði hljómmikil og skýr, enda
söng hann í ófáum kórum í Húna-
þingi og fór létt með að syngja allar
karlaraddir í kórum.
Við Grímur áttum ákaflega
ánægjulegt samstarf í um 30 ár varð-
andi fréttir að norðan. Nú á síðari ár-
um voru það einkum veiðipistlar
hans sem hljómuðu á öldum ljósvak-
ans, en áður fyrr kannski meira
varðandi landbúnað og lífið í sveit-
unum nyrðra. Þá má ekki gleyma
fjölmörgum pistlum hans varðandi
Blönduvirkjun og aðdraganda henn-
ar. Þar var á ferðinni eitt mesta
ágreiningsmál í austursýslunni og
þótt víðar væri leitað. Grími tókst
með lagni að sigla þar milli skers og
báru og gera grein fyrir sjónarmið-
um beggja deiluaðila, eða þeirra sem
voru meðmæltir virkjuninni og
þeirra sem voru á móti henni.
Hann var maður sveitarinnar og
samvinnumaður fram í fingurgóma,
enda stundaði hann búskap í Vatns-
dal um áraraðir svo sem kunnugt er.
Grímur var kominn af léttasta
skeiði þegar hann hóf fréttaritara-
störf fyrir Fréttastofu Útvarpsins og
það fór ekki hjá því í áranna rás að
menn í öðrum héruðum litu oft öf-
undaraugum til Blönduósinga og
annarra Húnvetninga að eiga slíkan
mann í þessari stöðu sem Grímur
var. Hans skarð verður því vandfyllt.
Um árabil kom Grímur og heilsaði
upp á okkur í veiðihópnum „Hvar er
lykillinn“ í Steinkoti í Vatnsdal. Það
var segin saga að eftir að hann fór að
heimsækja okkur þangað var eitt
það fyrsta sem veiðifélagarnir
spurðu þegar komið var norður:
„Hvenær kemur Grímur?“ Alltaf
skapaðist viss stemning þegar hann
var kominn á veröndina og horfði yf-
ir Flóðið um leið og hann spurði um
aflabrögð. Svo þegar inn var komið
beið gjarnan viskíglasið á borðinu
því við vorum fyrir löngu búin að
læra það að hann vildi helst hafa eitt-
hvað sterkt og óblandað í glasi, ef
hann á annað borð ætlaði að
„smakka það“ – léttvín og bjór var
ekki að hans skapi.
Hápuntur heimsóknarinnar var
svo þegar hann og félagi hans Ragn-
ar Þórarinsson tóku Vatnsdælinga-
stemmuna raddað með sínum hreinu
og hljómfögru röddum, áður en þeir
gengu út í júlínóttina áleiðis heim.
Gríms verður sárt saknað í veiði-
hópnum í sumar, en eftir lifir minn-
ingin um sérstakan mann, sem unni
landi sínu umfram allt.
Við í veiðihópnum sendum fjöl-
skyldu Gríms innilegar samúðar-
kveðjur vegna fráfalls hans.
Kári Jónasson.
Í dag verður til moldar borinn
samferðamaður minn og vinur Grím-
ur Gíslason. Þau þrjátíu ár sem ég
hef búið á Blönduósi hefur Grímur
ávallt verið einn af góðu þáttunum í
þeirri tilveru. Við störfuðum fyrst og
fremst saman í Lionsklúbb Blöndu-
óss og sátum ætíð hlið við hlið á fund-
um og vörðum sætin hvor fyrir ann-
an svo annar gæti ekki sest í þau.
Þrátt fyrir eða kannski vegna þess
að nákvæmlega 40 ár greindu okkur
að í aldri þá náðum við alltaf vel sam-
an. Það var alltaf hægt að treysta því
að segði maður einhverja bölvaða
vitleysu á fundum þá fékk maður
umbúðalaust að heyra það af fullri
hreinskilni en þó á þann hátt að mað-
ur gat gengið jafn keikur eftir sem
áður og haldið áfram með vitleysuna
á næsta fundi. Það er svolítið erfitt
að lýsa þessu en það var eitthvað í
svipnum, augnaráðinu sem sagði svo
margt og skapaði þetta mannlega
svigrúm og umburðarlyndi, að
minnsta kosti gagnvart mér.
Grímur er einhver félagslyndasti
maður sem ég hef kynnst. Hann var
hreinn „náttúrutalent“ á því sviði og
máltækið maður er manns gaman
bar hann hreinlega utan á sér.
Myndin af Grími í mínum huga
verður ætíð sú að þar fór hnarreistur
maður, kvikur í hreyfingum og
óhræddur við að mæta heiminum og
íbúum hans. Bara svona til þess að
undirstrika hversu vel hann bar sig
allt fram á síðustu stundu er til ein
lítil saga af því þegar hann hitti einn
eldri borgara fyrir ekki svo margt
löngu, mann sem var töluvert yngri
en hann og sagði við Grím: „Segðu
mér Grímur, hvenær ætlar þú að
fara að ganga eins og gamalmenni?“
Það er margt sem kemur upp í
hugann þegar maður með jafn far-
sæla og langa lífsögu kveður þessa
tilvist og efa ég ekki að margir verða
til að reka einstaka þætti í lífshlaupi
Gríms. Mig langar bara að lokum að
þakka fyrir góð kynni og í mínum
huga er genginn góður maður sem
skipti máli. Blessuð sé minning
Gríms Gíslasonar.
Jón Sigurðsson.
Langri og farsælli ævi Gríms
Gíslasonar á Blönduósi er lokið.
Horfast verður í augu við það þótt
segja megi að hann hafi til skamms
tíma ekki verið saddur lífdaga,
hálftíræður að aldri, og við hin sem
nú sjáum á bak Grími hefðum viljað
njóta samvista við hann lengi enn.
En alvarleg veikindi sóttu að síðustu
mánuðina og örlög voru um síðir ráð-
in á þennan veg. Þakklátum huga
fyrir langvarandi og dýrmæta vin-
áttu við mætan mann og merkan
langar mig nú að leiðarlokum að
bæta fáeinum orðum við minningar-
orð konu minnar Jóhönnu, systur-
dóttur Gríms, hér í blaðinu, en kært
var með þeim tveimur frá fyrstu tíð.
Spyrji ég nú sjálfan mig hvað það
var í fari Gríms Gíslasonar sem ein-
kenndi hann mjög og væri eftir-
breytnivert frá mínum bæjardyrum
séð kemur mér í hug vakandi hugur
hans frammi fyrir líðandi stund.
Hann hafði ekki einungis margs að
minnast frá liðinni tíð sem vissulega
var fróðlegt að heyra hjá hinum vitra
öldungi heldur fylgdist hann í sífellu
með því sem gerðist nær og fjær.
Þótt árin færðust yfir skrapp áhuga-
svið hans ekki saman. Hann fylgdist
með og tók þátt í því sem gerðist í
þjóðfélaginu, fylgdist með fólki og
fjölskyldu, lagði til málanna í ræðu
og riti, gaf ráð, fann að eða hrósaði
og fór landshorna á milli til að sam-
fagna eða samhryggjast, alls staðar
aufúsugestur.
Áhugamál Gríms voru því fjölþætt
en vandvirkni og skyldurækni réðu
för í störfum svo að afköstin urðu
mikil áður en yfir lauk. Tímafreku
starfi veðurathuganamanns á
Blönduósi gegndi hann um áratugi
eins og kunnugt er og sömuleiðis
starfi fréttaritara Ríkisútvarpsins
heima í héraði. Oft var ég á ferðinni
hjá Grími er komið var að veðurat-
hugun, gekk þá út með honum er
hann gáði til veðurs, ákvarðaði ský
og skýjahulu af mikilli nákvæmni og
las af mælum. Ljúft er að minnast
þessa. Á hinu nýja Hafíssetri á
Blönduósi er bás helgaður veðurat-
hugunum á Blönduósi og eru þar til
sýnis veðuráhöld Gríms, sem Veður-
stofa Íslands gaf setrinu er það var
sett á laggirnar. Grímur vandaði til
frétta sem hann flutti í útvarpið,
hringdi víða um sveit til að spyrja
tíðinda og kappkostaði að fara rétt
með upplýsingar. Fréttapistla sína
frá öndverðu geymdi hann og er þar
áreiðanlega fólginn sögulegur fjár-
sjóður.
Grímur var málsnjall maður og vel
ritfær, skrifaði kjarnyrt og gott mál
eins og kynslóð hans var gjarnt.
Þrátt fyrir annríki gafst honum tóm
til fræðistarfa og birtust greinar
hans t.d. í Húnavöku, héraðsriti
Húnvetninga. Grímur talaði skýrum
rómi og barst röddin einstaklega vel
án fyrirhafnar. Honum var umhugað
um móðurmáls- og framsagnar-
kennslu í skólum og gaf hann verð-
launagrip sem skólar í Austur-Húna-
vatnssýslu keppa um árlega.
Hér verður látið staðar numið að
sinni og munu aðrir minnast hins
ástsæla ættföður og félagsmála-
manns. Börnum Gríms og fjölskyld-
um þeirra er vottuð hluttekning á
saknaðarstundu. Blessuð sé minning
Gríms Gíslasonar.
Þór Jakobsson.
Fyrstur manna til að heimsækja
okkur og bjóða velkomin til búsetu
og starfa á Blönduósi var Grímur
Gíslason. Hann kom akandi á Volv-
ónum sínum, lágvaxinn með liðað
grásprengt hár, gleraugu, dálítið
rauðbirkinn í andliti og geislaði af
hlýju og umhyggju, ekki laust við að
glettnin gægðist fram í andlitinu,
orðfærið var yndislegt. Allt svo hnit-
miðað og fjölbreytt, sjaldgæft í dag.
Hann var með vínrauða derhúfu með
þremur gylltum röndum. Dálítið
frönsk húfa.
Umhyggjusamasti vinurinn okkar
er fallinn. Hann glímdi við erfiðan
sjúkdóm síðustu vikurnar. Það
hvarflaði ekki að okkur að Grímur
Gíslason tapaði þeirri glímu. Sjálfur
sagði hann að nú væri komið að síð-
asta sólarlaginu. Við áttum saman
stundir í sólarlaginu við Húnaflóa,
við hjónin saman með honum, stund-
um ég einn eða Svanborg. Það tvinn-
ast saman þræðir yfir hestum.
Hann Grímur lánaði okkur hest-
húsið sitt litla rauða á hólnum. Við
áttum saman stundir í hesthúsinu og
SJÁ SÍÐU 34
✝
Ástkær sambýliskona, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SVANHVÍT JÓNSDÓTTIR
frá Steinsstöðum í Öxnadal,
sem andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
fimmtudaginn 29. mars verður jarðsungin frá
Akureyrarkirkju fimmtudaginn 12. apríl kl. 13.30.
Jarðsett verður að Bakka í Öxnadal.
Lárus Pálsson,
Sigfús Sigfússon, Erla Gunnlaugsdóttir,
Hjörleifur Halldórsson, Sólveig Gestsdóttir,
Helga Halldórsdóttir, Reynir Sveinsson,
Guðrún Halldórsdóttir,
Kristín Halldórsdóttir, Friðrik Þórðarson,
Þorgerður Halldórsdóttir, Sveinbjörn Guðmundsson,
Svanlaugur Halldórsson, Ásdís Einarsdóttir,
Trausti Halldórsson, Aðalbjörg Hauksdóttir,
Óskar Halldórsson, Björg Einarsdóttir,
Sveinfríður Halldórsdóttir, Haraldur Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.