Morgunblaðið - 10.04.2007, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. APRÍL 2007 35
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÞORVALDUR LÚÐVÍKSSON
hæstaréttarlögmaður,
fyrrv. gjaldheimtustjóri,
Bólstaðarhlíð 15,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju fimmtudaginn
12. apríl kl. 13.00.
Hervör Lilja Þorvaldsdóttir,
Hrafnhildur Ásta Þorvaldsdóttir,
Lúðvík Þorvaldsson, Jóhanna Gunnarsdóttir,
Ólafur Börkur Þorvaldsson, Ragnheiður Einarsdóttir,
Þórhallur Haukur Þorvaldsson, Kristín Rut Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
MAGNEA KATRÍN BJARNADÓTTIR
frá Bjarnastöðum,
Heiðargerði 6,
Akranesi,
verður jarðsungin frá Akraneskirkju miðvikudaginn
11. apríl kl. 14.00.
Benedikt Bjarnason,
Guðrún Stefanía Bjarnadóttir,
Halldór Bjarnason, Elín Hannesdóttir,
ömmubörn og langömmubarn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og systir,
HULDA SIGURBJÖRG HANSDÓTTIR,
Laufvangi 16,
Hafnarfirði,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut mánu-
daginn 2. apríl, verður jarðsungin frá Hafnarfjarðar-
kirkju miðvikudaginn 11. apríl kl. 13.00.
Ólafur H. Friðjónsson, Katla Þorkelsdóttir,
Guðlaug Hanna Friðjónsdóttir,
Guðrún H. Friðjónsdóttir, Árni Kr. Sigurvinsson,
Friðrik H. Friðjónsson,
Sólveig H. Friðjónsdóttir,
Júlíanna H. Friðjónsdóttir, Magnús Pétursson,
Guðlaugur H. Friðjónsson, Guðrún Elísabet Jónsdóttir,
Kristín J. Ármann,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÞORSTEINN ÞORSTEINSSON,
Kirkjuvegi 1,
Keflavík,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju föstudaginn
13. apríl kl. 14.00.
Lovísa Þorgilsdóttir,
Unnur Þorsteinsdóttir, Þórður Kristjánsson,
Guðný Helga Þorsteinsdóttir, Halldór Olesen,
Hrönn Þorsteinsdóttir, Magnús Jónsson,
Magnea Þorsteinsdóttir, Johan D. Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Frænka okkar og systir,
EMMA CORTES,
sem lést að morgni miðvikudagsins 4. apríl, verður
jarðsungin frá Fossvogskapellu miðvikudaginn
11. apríl kl. 11.00.
Garðar Cortes,
Jón Kristinn Cortes,
Anna Margrét Cortes
og fjölskyldur.
Það var ekki beint
frétt sem ég átti von á
þegar Sigga í Öxl
sagði mér að pabbi sinn væri kominn
í hvíld. Þetta var svo fallega sagt að
maður sá hann fyrir sér rólegan og
kátan að vanda. Svavar var svoleiðis
perónuleiki í mínum huga. Ég vissi
að veikindi höfðu steðjað að honum
um hríð en var að gæla við þá von að
heimsækja hann með hækkandi sól.
Vinátta okkar Svavars hófst þegar
ég var vetrarmaður í Hnausum og
Leifur tók mig með í heimsókn að
Öxl. Það var eins og ég kæmi í nýjan
heim miðað við sveitabýli í þá daga
að þeim ólöstuðum en Svavar var
mikill uppfinningamaður og smiður
af guðs náð.
Þegar maður lítur yfir farinn veg
sér maður að lífið er oft engin til-
viljun. Húnavatnssýslurnar voru
Svavar Guðjón
Jónsson
✝ Svavar GuðjónJónsson fæddist
á Molastöðum í
Fljótum 15. október
1928. Hann lést á
Heilbrigðisstofn-
uninni á Blönduósi
31. janúar síðastlið-
inn og var útför
hans gerð frá
Blönduóskirkju 10.
febrúar.
ætlaðar mér sem
borgarbarni. Syðri-
Löngumýri, Dalgeirs-
staðir, Hnausar og
Stóra-Giljá hjá Guð-
mundi Bergmann
heitnum og Ingibjörgu
og hjá þeim endurnýj-
uðust og dýpkuðu
kynni mín af Svavari
og fjölskyldu.
Það leið ekki á löngu
áður en ég var orðinn
heimagangur í Öxl og
var mikið spáð og
spjallað um tækni og
uppfinningar. Það var fljótt ljóst að
Svavar var vel á undan sinni samtíð
hvað varðar hugmyndir og naut
hann sín vel í þeim efnum. Ég þori
t.d. að fullyrða að hann var fyrsti
maður til að keyra traktor yfir fljót-
andi votengi með því að hleypa lofti
úr dekkjunum en mig minnir að það
hafi verið 1958. Það má geta þess að
jöklajeppamenn byrjuðu ekki að
nota þessa aðferð fyrr en kannski
um 20 árum síðar.
Árin liðu og borgardrengurinn fór
í nám en þráin að komast norður var
oft sterk og varð ég þess njótandi að
komast í langþráðar göngur á
Grímstunguheiði og fram á Stóra-
sand. Höfðingsskapur Svavars var
líka mikill og er mér minnisstæðast
þegar hann vildi gefa mér gangna-
hestana sem mér þótti orðið svo
vænt um eftir þessi gangnaár mín en
aðstaða var ekki fyrir hendi að
þiggja þá gjöf svo hann bauðst til að
sjá um þá og var ég glaður því enda
hefði ég ekki viljað taka þá úr heima-
haga.
Þær voru líka ófáar sögurnar sem
hann sagði úr Fljótunum, sem voru
hans æskustöðvar. Sérstaklega var
gaman að heyra hann tala um síld-
arárin og veru hans í kringum flug-
kappana eins og t.d. Alfreð heitinn
o.fl., en Loftleiðir voru með flugú-
tgerð á Miklavatni, en þar naut hann
sín líka sem músíkant á dansiböllum
og enn meir síðar í lífinu en hann var
alveg afbragðs harmonikuleikari ef
eitthvað mætti segja.
Vináttusamband okkar Svavars
hefur varað í nær 50 ár og voru þau
ófá skiptin sem stoppað var í Öxl,
jafnvel með halarófuna af félögum,
en allir vildu hitta hann af mínum fé-
lögum en mig grunar líka að Silla
heitin eiginkona Svavars hafi laðað
okkur svanga ferðamennina heim í
bæ. Það var heldur ekki síður Sillu
heitinni og börnunum þeirra að
þakka hve ég hændist að Öxl en við-
mót þeirra var þvílíkt að ég fylltist
alltaf gleði þegar ég renndi þar í
hlað.
Við Guðrún viljum votta börnum
Svavars og fjölskyldum þeirra sam-
úð okkar, einnig fyrir hönd vina og
ferðafélaga minna sem eru Davíð,
Þórður, Sigmundur, Börkur, Þorkell
og Ragnar sem býr nú í Noregi.
Valdimar Samúelsson (Ritchie).
Ég vil minnast
tengdamóður minnar
Betu eins og hún var að jafnaði
kölluð. Leiðir okkar Betu lágu sam-
an er ég kynntist dóttur hennar og
Lalla, Særúnu fyrir um 14 árum. Á
ég erfitt með að fyrirgefa konu
minni að við skyldum ekki kynnast
fyrr, því frá fyrstu kynnum okkar
Betu hef ég átt með henni góðar
stundir svo aldrei bar skugga á.
Elísabet Pétursdóttir
✝ Elísabet Péturs-dóttir fæddist á
Laugum í Súg-
andafirði 8. sept-
ember 1922. Hún
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 5. febrúar síð-
astliðinn og var
útför hennar gerð
frá Hafnarfjarð-
arkirkju 14. febr-
úar.
Ekki vorum við alltaf
sammála en allur
ágreiningur var leyst-
ur í góðsemi. Margar
stundir áttum við
saman við eldhús-
borðið á Þúfubarðinu
og spjölluðum um
heima og geima. Það
er skrítin tilfinning að
geta ekki tekið upp
símtólið og hringt í
hana og skipst á
fréttum en síðustu ár-
in hefur síminn gegnt
meira hlutverki hjá
okkur þar sem ég og fjölskylda mín
fluttum til Siglufjarðar fyrir nokkr-
um árum. Þó að Beta hafi ekki ver-
ið með hæstu konum var krafturinn
í öfugu hlutfalli við stærðina. Hún
ól upp 8 börn og stjórnaði stóru
heimili til margra ára þar sem eig-
inmaðurinn var á sjó. Það var mikil
ábyrgð sem Beta leysti með prýði
eins og allt annað er hún kom ná-
lægt. Síðastliðið sumar fórum við
saman til Kanada fjölskylda mín og
Beta. Var viss beygur í okkur að
fara í svo langt og strangt ferðalag
með Betu, þá á 84. aldursári, en viti
menn, Beta stóð sig eins og hetja
og gaf okkur þeim yngri ekkert eft-
ir. Þó að Beta ætti heima mestan
hluti ævinnar í Hafnarfirði var hún
afar stolt af uppruna sínum, en hún
fæddist í Súgandafirði og bar
sterkar taugar þangað alla tíð og
þreyttist seint á að lofa þann stað.
Nú veit ég að Lalli og Beta sitja
saman á skýi uppi hjá Guði, haldast
í hendur og horfa dreymin hvort á
annað og Beta stingur brjóstsyk-
ursmola upp í hann Lalla sinn sem
hún saknaði svo mikið. Þakka þér
allt það sem þú gerðir fyrir mig,
Beta mín. Að lokum vil ég fá að
vitna í orð Jökuls Jakobssonar: Við
hittumst í landinu þangað sem
fuglasöngurinn fer þegar hann
hljóðnar. Guð geymi þig og Lalla
um alla eilífð.
Þinn tengdasonur,
Guðjón
Látin er á Vífil-
stöðum kær vinkona
og samferðakona í
nær fjóra áratugi,
eftir erfið veikindi undanfarin
ár. Ég kynntist Indý fyrst þegar
við hjónin fluttum að Reykholti
haustið 1967. Þegar ég sá hana
fyrst var það snemma morguns og
þá var hún að þurrka af í stofunni
sinni með svuntu, enda bar heimili
hennar þess merki að því var sinnt
vel og mikil reglusemi þar á.
Indý kom í Reykholt til þess að
vinna á símanum og þar kynntist
hún manni sínum Guðmundi Kjer-
úlf sem látinn er fyrir rúmum ára-
tug. Einnig sá hún um pilta á
heimavistinni Gömlu Útgarðar
einn vetur og hafði mjög gaman af
því.
Ingibjörg Helgadóttir
✝ IngibjörgHelgadóttir
fæddist í Reykjavík
20. mars 1936. Hún
lést á hjúkr-
unarheimilinu Víf-
ilsstöðum 9. mars
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá kirkju Óháða
safnaðarins fimmtu-
daginn 15. mars.
Ég geri ráð fyrir
að þeir hafi fundið
hvern mann hún
hafði að geyma. Hún
lagði það ekki í vana
sinn að hallmæla
nokkrum manni og
var öllum góð.
Seinna þegar þau
hjónin hófu uppbygg-
ingu á bifreiðaverk-
stæðinu í Litla-
Hvammi þá var hún
ráðskona hjá Gunnari
Jónssyni á Breiðaból-
stað um nokkurt
skeið og átti hún margar góðar
minningar þaðan.
Hún tók virkan þátt í starfi
Ungmennafélags Reykdæla og þá
sérstaklega í leikstarfseminni. Það
voru orðin þó nokkuð mörg leik-
ritin sem hún tók þátt í að upp-
færa. Einnig söng hún í kirkjukór
Reykholtskirkju um nokkurt ára-
bil.
Tengdaforeldrar hennar bjuggu
á Akri við Reykholt og var mikið
náið samband við þau. Andrés
tengdafaðir hennar lagði það í
vana sinn að koma við í Litla-
Hvammi á hverjum degi til þess að
spjalla og þiggja kaffisopa, einnig
dvaldi hann á heimili hennar um
nokkurt skeið þegar heilsan var
farin að gefa sig.
Hún stóð með manni sínum við
uppbyggingu verkstæðisins og
hafði
starfsmennina í fæði, því þeir
komu úr öðrum sveitarfélögum
sumir hverjir og áttu ekki svo
hægt um vik að fara heim til sín í
mat og reglur vinnumarkaðarins
kváðu svo á um að starfsmenn úr
öðrum sveitarfélögum ættu rétt á
fæði hjá vinnuveitanda sínum.
Þetta var ærinn starfi, sem hún
sinnti af alúð.
Vorið 1968 eignuðust þau sól-
argeislann í lífi sínu Guðmund
Inga. Hamingja hennar var mikil
yfir yndislega og fallega drengnum
sínum. Hann er nú vaxinn úr grasi
og hefur eignast konu og tvö börn
og það þriðja nýkomið í heiminn
og hún hlakkaði mikið til.
Guðmundur og Indý voru flutt
til Reykjavíkur fyrir allmörgum
árum og störfuðu þau saman í Blá-
fjöllum og Sundhöllinni í Reykja-
vík. Heimili hennar var við Lind-
argötu seinustu árin áður en hún
fór á Vífilstaði haustið 2005.
Við áttum margar góðar stundir
saman á síðustu árum, sem ég
þakka henni af alhug.
Ég og fjölskylda mín sendum
Guðmundi Inga, Írisi, Kamillu,
Andra og öðrum ættingjum og vin-
um innilegar samúðarkveðjur.
Sigríður Bjarnadóttir